آه دل و آرزو
محمدرضا روحانی
«شب گریه‌های زار امانم نمی دهد.» خواب از چشمان خسته‌ام می‌گریزد. بی‌خوابی بیداد می‌کند. یاد نیما، همولایتی نامدارم در این «شب‌تیره»، در خاطرم زنده می‌شود.
نیست یکدم شکند خواب برچشم کس و لیک
غم این خفته چند
خواب در چشم ترم می‌شکند
پیکر دست بسته زنان و مردان مجاهد، برخاک و خون، در خانه‌ی خود ساخته‌شان اشرف، در چشمانم منعکس است.
ذهن سوگوار و آشفته، مانند پرنده زخمدار و نگرانی از چنگال خونریز کرکسی گرسنه، از این چاله به آن گودال می‌گریزد.
گزارش سرجلاد حاج قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران به مجلس خبرگان رهبری از قتلگاه اشرف و مژدگانی پیروزی تیرخلاص زدن بر اسرای دست بسته، کابوسی از دنائت، شقاوت و قساوت را به نمایش می‌گذارد.
ارمغان خونین سفر به بغداد یکی از سرداران شناخته شده خامنه‌ای در برابر چشمان بهت‌زده جهانیان گسترده می‌شود، بی هیچ رودربایستی.
ابلیس پیروز مست
سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد
باز هم ساده لوحانه چشم انتظار رحمی هستم در دنیایی از ستم. به آرزوی کورسوی شمعی در دل تاریک این شب‌های دراز، مرهمی بر زخم خون‌چکان بیداد‌ها، در ظلمات مدهشی که جهان را به کام عمیق غفلتی ننگین فرو برده است.
نعش این شهید عزیز
روی دست ما مانده است
روی دست ما،
دل ما
چند شب است که هق هق شبانه را فرو خوردم. بازهم بغض در گلو مانده را باید میزبان بود. همسایه ها فردا سرکار می‌روند. نباید های‌های گریه ناشی از کابوس به خانه‌هایشان برسد. آن‌ها چه گناهی دارند؟
برمی‌خیزم. به خواجه حافظ پناه می‌برم
یوسف گم‌گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
دریغاِ دیدگان بر در مانده و خونبار مادر میهن تا ابد چشم انتظار فرزندان به خاک افتاده‌اش خواهد ماند.
وای بر ما، این داغ تا زنده‌ایم با ماست. همه‌ی آزادیخواهان ایرانی که با ولی فقیه ارتجاع، جنگی آشتی ناپذیر دارند، سوگوارند.
آزادیخواهان، یاران سوگوار، در شرایطی که جنگ با سوریه آشوب‌های خطرآفرین بیشتری را قطعاً به همراه خواهد آورد، بکوشیم تا برای حفظ حق زندگی پناهندگان ایرانی که در «قتلگاه آزادی» در تهدید کشتار جمعی هستند به مقامات مسئول آمریکایی، ملل متحد، کمیساریای عالی پناهندگان، اتحادیه اروپا متوسل شوید. باید هرچه زودتر تمهیدات اطمینان‌بخشی برای تأمین امنیت آن‌ها داده شود تا همگی از جهنم «میزبان میهمان‌کش» رهایی یافته و به کشورهای امن منتقل شوند. خانه در آتش است. کمک کنیم.
این قلب بی‌قرار امانم نمی‌دهد
۷ سپتامبر ۲۰۱۳
محمدرضا روحانی
منبع:پژواک ایران
