برای ما ایرانیان روز اول ماه مه می‌تواند چند واقعه را تداعی کند. یکی روز جهانی کار است. روز اول ماه مه ۱۸۸۶ پلیس شیکاگو کارگران معترض را به خون نشاند. دومی دهسال بعد به وقوع می‌پیوندد. روز اول ماه مه ۱۸۹۶ یک ایرانی شجاع و شرافتمند کاری می‌کند کارستان و یادش و نامش قرین شرف و افتخار ابدی است. میرزا رضا کرمانی به کمک ناصرالدین شاه می‌شتابد تا سلطان صاحبقران به لقب «شاه شهید» هم مفتخر شود. اما سومین مناسبت مربوط است به اول ماه مه ۱۹۷۹. در چنین روزی امام خمینی ( که هنوز راحل نشده بودند) به لفظ مبارک خدای خود را هم به مقام «کارگر» ارتقا دادند. البته ضمن این لقب و اعاده حقوق خداوندیش به بندگان خدا هم وعده دادند که «برای همه زن‌ها و مردهای کارگر، برای همه زن‌ها و مردهای دهقان حق قایل است. اسلام آن‌ها را عزیز می‌شمارد و حق آن‌ها را به آن‌ها رد خواهد کرد» امروز میلیون‌ها زن و مرد دستمزدبگیر، میلیون‌ها بیکار، میلیون‌‌ها کودک، میلیون‌ها بازنشسته، زن و بچه‌ خیابانی زیر خط فقر هستند و در هر نفس محصول وعده‌های دورغین و حرافی‌های پوچ امام راحل و میراث خوارانش را حس می‌کنند. اصلاح طلب‌ها، راست‌ها، اصولگرایان، چپ‌ها، تندروها، میانه‌روها سرتا پا یک کرباس بودند و هستند. بزرگترین دشمنی با حقوق مکتبسه کارگران ایرانی در لباس قانون قراردادهای موقت کار از لای عبای اصلاح‌طلب‌ها بیرون آمد. این دشمن ضد بشر، حق  همه زحمتکشان و دستمزدبگیران، کارگران، زنان، دانشجویان ... را آن‌چنان که در اعتقادات ارتجاعی آنان ریشه دارد داد. زمان پاسخگویی فرا می‌رسد.

حرکت مستقل کارگران ایران دهسال پس از «شاه شهید» در فعالیت‌های سندیکایی در ۱۹۰۶ شکل گرفت. همرزم شورایی‌ ما دکتر کریم قصیم در نشریه همبستگی و مقاله پیکارگران به مواردی از آن اشاره‌ کرده‌اند. من برای خوانندگان این نوشته یک «کهنه‌آوری» کردم و مقاله‌ای را که ۲۴ سال پیش درباره قانون کار نوشته‌ام پیوست می‌کنم. (۱)

می‌بینید که اگر قانون کار توکلی نتوانست به هدف برسد و قانون کار مصوب «مجمع تشخیص مصلحت نظام» هم وافی به مقصود نبود؛ هر روز، هر آخوند با عمامه یا بی‌عمامه به حقوق دستمزدبگیران (۲) میهن ما در همه‌ی گستره آن چه در بخش عمومی و چه در بخش خصوصی تجاوز کرد تا کار به فاجعه امروزین رسید. اما ایرانیان، کارگران ، کارمندان، معلمین ، زن و مرد و دانشجو برای دفاع از حقوق خود ایستاده‌اند. ابعاد سرکوبی، نمایانگر گستردگی مقاومت ملی در اشکال گوناگون آنست. تا ولایت فقیه بر ایران حاکم است هیچ‌کس نمی‌تواند از نظر جان، حیثیت، آزادی و حقوق خود در امنیت باشد و «ما زنده به آنیم که آرام نگیریم.»

امروز در آستانه روز کارگر خبرگزاری آفتاب به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفترمقام معظم رهبری آخرین راه حل مشکلات کارگران را از نظر ولی مطلقه فقیه اعلام کرد که فرمودند «اسلام برای کارگران ارزش و پاداش الهی قائل است». «بزک نمیر بهار میاد، خربزه با خیار میاد.»

با این امید که مردم ایران موفق شوند روزی با تشکیل دادگاهی عادلانه و تضمین حقوق مقدس دفاع و پذیرش نظارت بین‌المللی با حضور قضات حرفه‌ای پاداش دنیوی معظم‌له را کف دستش بگذارند.

آیا یک صدم خیانت‌ها و مظالم خامنه‌ای را «شاه شهید» مرتکب شده است؟

محمدرضا روحانی

۲۹ آوریل ۲۰۱۰

پانویس:

۲- روز کار و حقوق کار تنها مربوط به کارگران به معنای اخص کلمه نیست. اصول جهانشمول حقوق بین‌المللی کار، همه دستمزدبگیرانی را که تحت هر عنوانی به دستور و به حساب دیگری کار می‌کنند مشمول حقوق کار می‌شناسند و چه در بخش عمومی باشد یا در بخش خصوصی، چه در صنعت باشد یا کشاورزی، چه فصلی باشد چه قراردادی و چه رسمی یا غیررسمی. مثلاً در ایام رضا شاه سندیکای معلمین جزء اتحادیه سراسری کارگران ایران بود یا آقای عباس مصداقی از کارکنان پست و تلگراف به دلیل فعالیت در سندیکای مربوطه به زندان رضا شاه افتاد. غالباً در نوشته‌های گوناگون حساب دستمزدبگیران بخش خصوصی، خدمات، بانک‌ها، بیمه‌ها و کارمندان دولت و کارگران کشاورزی را از کارگران صنعتی جدا می‌کنند. دلیل آن را من هرگز نفهمیدم.

منبع:پژواک ایران