شانزده آذر و شعار اتحاد ؛ مبارزه ؛ پیروزی
محمود خادمی
یاد آن روزها بخیر که در چنین روزی یعنی روز دانشجو با چه سختی و مرارتی تظاهرات کوچکی در دانشگاه بر پا میشد تا شعار" اتحاد ؛ مبارزه ؛ پیروزی" سر داده شود. البته این دشواری ها طبیعی بود و ذاتی مبارزه آن دوران ؛ چرا که در آن زمان مردم گرفتار چنین استبداد فراگیر دینی نبودند ؛ نه اینکه استبداد نبود ؛ بود ولی اینچنین به جسم و جان مردم در نیافتاده بود و به همه جای زندگی مردم سرک نمی کشید و گیر نمی داد ؛ آزادی در اساس مشکلی بود بین قشر اول جامعه یعنی روشنفکران ؛ دانشگاهیان و سیاسیون جامعه و رژیم شاه. یعنی اول، فرد باید به آگاهی سیاسی می رسید تا نبود آزادی را حس کند و بعد از آن بود که گرفتار استبداد رژیم و چنگالهای ساواک شاه می شد ؛ تازه مشکل اصلی سازمانهای انقلابی آن زمان با رژیم ؛ کمپرادوریسم و وابستگی رژیم به امریکا بود یعنی انگیزه اصلی تر مبارزه با رژیم شاه وابستگی او بود تا فقدان آزادی و این خواستی عمومی نبود یا حداقل آن زمانها عمومی نبود ؛ بنابراین در چنین شرایطی نیروهای فعال سیاسی هم اندک اند و هم نامتحد ، و این نقیصه ، مبارزه را در آن زمان سخت و مرارت بار می کرد. ولی حالا و در این روز و در شرایطی که خشونت و خونریری این رژیم از زمان شاه هم بیشتر است خلق قهرمان و دلیر ایران با غلبه بر عنصر ترس و محافظه کاری یکپارچه بپا خاسته و مبارزه مشترکی را تا پیروزی نهائی به پیش می برند ؛ آن روزها رهبران و پیشتاران ؛ یعنی کسانی که بعدا" رهبران سازمانهای انقلابی و پیشتاز شدند در صحنه بودند ولی از مردم خبری نبود. ولی امروزهمه مردم هم با همند و متحد وهم در صف اول مبارزه حاضرند ولی متأسفانه از رهبران و پیشتازان خبری نیست !
روز شانرده آذر در شرایطی در کشورمان خلق و در تاریخ جنبش دانشجوئی ثبت گردید که فقط چند ماهی از کودتای استعماری 28 مرداد گذشته بود ؛ بغض ها در گلو فرومانده و درهمه جای آسمان کشور ابرهای یأس و ناامیدی پراکنده بود و هیچ چشم اندازی برای پیروزی نیزوجود نداشت .
دانشجویان که با تأسی از نهضت ضد استعماری دکتر محمد مصدق پیشوای نهضت برای استقرار حاکمیت ملی و مردمی مبارزه سیاسی خود را شروع کرده بودند در آستانه ورود ریچارد نیکسون به ایران ( معاون رئیس جمهور وقت امریکا که برای بررسی نتایج کودتائی که بکمک دولت امریکا و انگلیس علیه دولت قانونی دکتر مصدق صورت گرفته بود ) به گسترش اعتراضات در دانشگاه ها ادامه دادند ؛ دانشجویان در 16 آذر 1332 با نثار خون سه شهید قند چی ؛ بزرگ نیا و شریعت رضوی این روز را بعنوان روز دانشجو در تاریخ مبارزات دانشجوئی به ثبت دادند .
اعتراضات دانشجوئی در آن زمان بخاطر 3 برنامه در دست اجرای شاه یعنی محاکمه دکتر مصدق ؛ مسئله تجدید رابطه با انگلیس که در دوران حکومت ملی دکتر مصدق قطع شده بود و سفر نیکسون به ایران بود که هر سه برنامه در ارتباط با کودتای ضد ملی 28 مرداد بودند یعنی در واقع جوهروجان مایه ی حرکت 16 آذر اعتراض نسل جوان دانشجو به عملکرد رژیم کودتاچی وابسته امپریالیسم بود . از آن روز به بعد جنبش دانشجوئی در زمان شاه بی وقفه و همه ساله در این روز با برگزاری میتینگ ها و راهپیمائی ها در داخل دانشگاه ها که گاه به بیرون دانشگاه و به سطح شهرنیز کشیده می شده است این روز را گرامی میداشته اند ؛ بعد از قیام 22 بهمن نیز علیرغم ممانعت ها و سنگ اندازیهای رژیم و ایادی اش در دانشگاه همه ساله برنامه هائی به مناسبت این روز در دانشگاه های کشور اجرا شده است .
امسال دانشجویان ایران در شرایطی به استقبال روز دانشجو میروند که یک جنبش گسترده اجتماعی در سطح کشور در جریان است ؛ جنبشی که به کمک خود دانشجویان توانسته است لرزه سرنگونی را به ارکان پوسیده رژیم بیاندازد و تا همین لحظه هم پیروزی های بزرگی در راستای سرنگونی استبداد مذهبی نصیب مردم ایران کرده است ؛ پیوند جنبش دانشجوئی که ریشه های دیرینه در مبارزات مردم ایران علیه دیکتاتوری های شاه و شیخ دارد و حاوی تجارب ذیقیمتی دراین راستا است باعث ارتقاء جنبش سبز مردم ایران می شود و می تواند جنبش مردم رادر شرایطی که هنوز نتوانسته است رهبری کاردان و ذیصلاح خود را داشته باشد ، هدایت نماید .
این پیوند پیروزی بزرگی برای جنبش با شکوه مردم ایران است و باید مورد توجه جریانات سیاسی رادیکال خارج کشور قرار گیرد و برای تحقق آن نهایت تلاش و کوشش خود را بعمل آورند چرا که صرف نظر از جدال تاریخی دانشجویان با ارتجاع و استبداد ؛ حنیف نژادها ؛ بیژن جزنی ها ؛ پاک نژاد ها و سایر رهبران بزرگ اکثر سازمانهای سیاسی وانقلابی و شخضیت های ملی و مردمی گذشته ازمیان همین دانشجویان سر برآورده اند . اکنون نیزاین امیدواری وجود دارد که از همین کانون پرطپش مبارزات مردم رهبران شایسته و ذیصلاح برای جنبش رو به اعتلای سبز سر بر آورد .
اگر چه جنبش سبز در تمامیت آن نسبت به زمان شروع آن بسیار پیشرفت داشته است و تفاوت کیفی در اتخاذ شعار و تاکتیک کرده است ولی هنوز هم به تمام و کمال خواست اصلی مردم یعنی سرنگونی این رژیم را نمایندگی نمی کند و مهمتر اینکه عناصر کلیدی این جنبش چنین خواسته ای را برای جنبش سبز مد نظر ندارند ؛ درست است که در اعتراضات 13 آبان شاهد پائین کشیدن تابلوهای ولی فقیه و شعارهائی بر ضد دیکتاتوری و ضد ولایت فقیه هستیم ولی بدلیل ترکیب نیروهای متشکله جنبش نمی توان با قاطعیت از هدف سرنگونی جنبش صحبت نمود و این درحالی است که جنبش دانشجوئی ذاتا" ضد دیکتاتوری و ارتجاع است و می تواند در پیوند یابی با جنبش سبز شعار سرنگونی رژیم را به خواست همه گانی جنبش تبدیل نماید .
اما اعتراضات در 16 آذر امسال برخلاف اعتراضات گذشته جنبش سبز ( بخصوص اعتراضات روز قدس و 13 آبان که در روزها و به بهانه مناسبت هائی برگزار گردید که هر ساله ایادی رژیم نیز تظاهرات و گردهمائی دارند ) در روز و به مناسبتی برگزار می شود که نه تنها رژیم با آن میانه ای ندارد بلکه حتی در گذشته و در شرایط عادی هم دانشجویان در این روز برای برگزاری گردهمائی با موانع متعددی از طرف رژیم مواجه بودند ؛ بنابراین این ویژگی، ضرورت استفاده از تدابیر وبکارگیری تاکتیک های ضروری برای کاهش دامنه سرکوب و خنثی کردن قهر و سرکوب عریان رژیم را ایجاب می کند. همچنین این ویژگی یعنی برگزاری تظاهرات در روزی غیراز روزهائی که رژیم به بهانه هائی مردم را به خیابان می کشاند ( از آنجا که مزدوران بسیجی ؛نظامی و لباس شخصی با اطمینان از اینکه خودی و از طرفداران رژیم در صفوف معترضین وجود ندارد با دست بازتری نسبت به مراسم قبل دست به سرکوب خواهند زد ) ممکن است هزینه شرکت در اعتراضات را افزایش دهد .در چنین شرایطی با یقین می توان گفت کسانی که دراعتراضات شرکت می کنند کسانی هستند که دارای انگیزه های جدی تری در مخالفت با رژیم هستند که در این صورت خصلت ممتاز یگانگی و خلوص در صفوف جنبش سبز ارتقا بیشتری پیدا خواهد کرد
بعد از پشت سرگذاشتن مؤفقیت آمیز اعتراضات در روز قدس و 13 آبان وغلبه پیروزمند مردم برعنصر ترس و دستگاه قهرو سرکوب رژیم در آن تظاهرات ؛ مردم و به خصوص شیرزنان و جوانان غیور و دلیر ایران زمین میروند تا با خلق حماسه پر شکوه دیگری جنبش گسترده مردم را به نقطه عطف سرنگونی بی برگشت نزدیک ترسازند .
منبع:پژواک ایران
