اجلاس غیر متعهدها ؛ تَرتیزکی1 که قاتل جان شد
محمود خادمی
خیال پردازیها و آرزوهایِ دریا دوغی رژیم2 در مورد موفقیتها و دستاوردهای مربوط به برگزاری شانزدهمین اجلاس جنبش غیر متعهدها در ایران ؛ مصداق ضرب المثل زیبا و معروف ایرانی " تَرتیزک خریدم قاتق نونم باشه قاتل جونم شد " می باشد . دستگاه تبلیغاتی رژیم ؛ در هیاهوی تبلیغاتی که از روزها و هفته ها قبل از تشکیل اجلاس غیر متعهدها در تهران براه انداخته بود سعی کرد به مردم چنین القاء کند که برگزاری اجلاس عدم تعهد در تهران پادزهر همه مشکلات و بحران های گریبانگیر رژیم میباشد و بعد از آن چرخ گردون بر مراد مردم و کشور ایران خواهد چرخید و همه بلایا و گرفتاریها از بین خواهد رفت . و چنین وانمود می کرد که بعد از این اجلاس ؛ بحران هائی مانند تحریم گسترده اقتصادی ؛ بن بست و شکست مذاکرات اتمی ؛ بحران مربوط به متحد استراتژیک رژیم در منطقه ــ سوریه ــ ؛ بحران های مربوط به مشروعیت زدائی ناشی از قیام 22 خرداد و ... تماما" آب خواهد شد و بزمین فرو میرود .
همچنین رژیم سعی کرد شرکت رئیس جمهور مصر ــ محمد مرسی ــ و بان گی مون دبیر کل سازمان ملل در این اجلاس را ؛ بعنوان برگ برنده ای در تائید مقبولیت و عملکرد سیاسیِ مثبت خود نشان دهد . در همین رابطه اکثر مقامات رژیم یکصدا برگزاری شانزدهمین اجلاس سران عدم تعهد در تهران را نشانه تثبیت و اقتدار نظام و شکست سیاستهای غرب در به انزوا کشاندن ایران اعلام کردند . به پاره ای از این اظهار نظرها توجه کنید :
محمد حسین ابو ترابی نایب رئیس مجلس آخوندی : این اجلاس را نشانه " اقتدار بی بدیل " جمهوری اسلامی توصیف کرد .
علاء الدین بروجردی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس : حضور 120 کشور در اجلاس تهران ثابت خواهد کرد که ایران بر خلاف خواست امریکا منزوی نیست .
غلامرضا مصباحی مقدم عضو کمیسیون اقتصادی مجلس : برگزاری این اجلاس در تهران نشان می دهد که ما به تحریم ها بی اعتنائی کرده و تحریم بر اوضاع اقتصادی کشور تأثیری نداشته است .
عوض حیدر پور عضو کمیسیون امنیت مجلس : جمهوری اسلامی از اجلاس سران برای دور زدن تحریم ها استفاده خواهد کرد و بهمین منظور 60 میلیارد دلار معاهده نامه اقتصادی برای امضاء آماده است .
بدلیل همین محاسبات ساده لوحانه و فریبنده بود که رژیم اقدام به برگزاری یکی از پرهزینه ترین ــ مالی ؛ تبلیغاتی ؛ امنیتی ــ اجلاس ها در تاریخ حیات نظام جمهوری اسلامی نمود . رژیم میخواست با این تبلیغات و ولخرجی ها به رقبای غربی خود نشان دهد که ایران در انزوا نمی باشد و تحریم ها بی اثر بوده و کمر رژیم را نشکسته است .
هزینه ای بالغ بر 100 میلیارد تومان و تعطیلی 5 روزه تهران ــ که مطابق بر آورد کارشناسان حدود 3 میلیارد دلار به اقتصاد کشور زیان رسانده است ــ حداقلی است که از کیسه مردم ایران صرف بر گزاری این اجلاس در ایران شده است . همچنین ایجاد برقراری تدابیر ویژه امنیتی ــ حفاظتی در جریان اجلاس که بعدا" به آن اشاره خواهم کرد
اما بعد از پایان این اجلاس پر هزینه ؛ می بینیم که نه تنها هیچیک از مشکلات نامبرده بالا حل نشده بلکه مشکل آبروریزی های سیاسی ناشی از جعل و تحریف سخنان محمد مرسی و بان گی مون هم ــ که بیک آبرو ریزی داخلی و بین المللی برای رژیم تبدیل شده ــ برای رژیم به یک قور بالا قوز تبدیل شده است . بررسی تأثیرات این اجلاس در موقعیت داخلی و بین المللی رژیم موضوع این مقاله است ؛ اما قبل از پرداختن به این موضوع لازم است توضیحاتی در مورد جنبش عدم تعهد ؛ تاریخچه ؛ کارکرد ؛ وزن سیاسی آن در حل معادلات جهانی و ... داده شود .
الف ــ جنبش عدم تعهد و مشکل هویت :
به روایتی ایده اولیه تشکیل " جنبش عدم تعهد " از طرف دکتر محمد مصدق پیشوای نهضت ضد استعماری ایران به جواهر لعل نهرو ــ از برجسته ترین رهبران مبارزه ضد استعماری ؛ یار و همرزم گاندی داده شد ــ و این جنبش بعد از تشکیل تا مدتها ــ در سالهای جهان دو قطبی ــ همان اهداف سیاست " موازنه ی منفی " مصدق را دنبال می نمود .
در بحبوحه مبارزات ضد استعماری در کشورهای معروف به جهان سوم ؛ در سال 1955 اولین بار ــ در جریان کنفرانس " باندونگ " در اندونزی ــ طرح اولیه تشکیل " جنبش عدم تعهد " ــ بوسیله چهره های سیاسی مطرح آن روزگار ؛ جواهر لعل نهرو از رهبران مبارزه ضد استعماری و رئیس کشور هند ؛ جمال عبدالناصر رئیس جهمور مصر و کسی که کانال سوئز را ملی اعلام کرده بود و دکتر سوکارنو رهبر مبارزات ضد استعماری اندونزی ــ ریخته شد و بعد در سال 1961 نخستین اجلاس سران غیر متعهدها با حضور جواهر لعل نهرو ؛ جمال عبدالناصر ؛ دکتر سوکارنو بعلاوه " مارشال تیتو " رهبر انقلاب و رئیس جمهور یوگسلاوی و " قوام نکرومه " رهبر استقلال غنا در شهر بلگرادِ یوگسلاوی تشکیل گردید و بدین ترتیب جنبش عدم تعهد موجودیت خود را اعلام کرد .
هدف تشکیل این نهاد از طرف کشورهائی ( عمدتا" کشورهائی که تازه از قید استعمار خلاصی یافته و استقلال خود را اعلام کرده بودند ) که آن را تأسیس نمودند به لحاط اساسنامه ــ اگر چه در عمل هم بدلایل ایدئولوژیکی و هم بدلیل پایان دوران استعمار ؛ در تقابل با غرب و در کنار شرق قرار داشتند ــ این بود که در رقابت غرب به رهبری امریکا و شرق به رهبری شوروی مستقل بمانند و به این دو قطب متعهد نباشند ( همان سیاست موازنه منفی دکتر محمد مصدق ) .
جنبش غیر متعهد ها در دوران جنگ سرد و جهان دو قطبی ؛ به خصوص در آغاز حیات خود جریانی مترقی بود و به عنوان وزنه ای مؤثر و معتبر در معادلات جهانی نقش مؤثر داشت و بشکلی بعنوان بازوی سیاسی جهان سوم عمل می نمود .
اما با فروپاشی اردوگاه شرق و یک قطبی شدن جهان ؛ این جنبش علت اولیهِ وجودی خود ــ که از بر قراری سیاست موازنه منفی بین دو ابر قدرت میگرفت ــ را از دست داد و به عبارتی دچار نوعی بی هویتی شد . بعد از آن ؛ بدلیل نبود اهداف مشترکی که در جهان دو قطبی می توانست کشورهای عضو ــ جنبش عدم تعهد ــ را به یک قطب قدرت مندی در عرصه تحولات جهانی تبدیل کند ؛ بتدریج از خاصیت و توان تأثیری گذاری اش در تصمیم گیریهای جهانی کاسته شد .
اکنون بخش اعظم حکومت های عضو این جنبش از دیکتاتور ترین ؛ مرتجع ترین و وابسته ترین حکومت های جهان بشمار می روند . یعنی دیگر هیچ جنبه مترقی در افکار و سیاست های سران این جنبش وجود ندارد . و در آرایش سیاسیِ جدیدِ جهان ؛ برخی از اعضاء و ناظران شرکت کننده در اجلاس جنبش عدم تعهد خود به ابر قدرتها و قطب های بزرگ اقتصادی جهان تبدیل شده اند و منافع دیگری را نمایندگی می کنند .
دیگر جنبش عدم تعهد نه دارای وحدت دیدگاهی ــ در میان اعضاء ــ برای پیگیری اهداف مشترک گذشته است ــ این موضوع به خوبی در رأی گیریهای سازمان ملل و رأی های بعضا" متضاد اعضاء جنبش بر سر موضوعات واحد خود را نشان میدهد ــ و نه وزنه ای برای تغییر و تأثیر گذاری در سیاست جهانی است .
همچنین سالیان درازی است که دیگر اجلاس های ــ هر سه سال یکبار ــ این جنبش بدون آنکه منشاء سودمندی برای اعضاء آن باشد و بدون اینکه توجه رسانه های بین المللی را به خود جلب کند ؛ در پایتخت یکی از کشورهای عضو ــ بی سر و صدا و بدون بازتاب قابل توجه ای ــ تشکیل می شود . در آخرین اجلاس غیر متعهدها که سه سال پیش در شرم الشیخ مصر برگزار گردید ؛ بیش از 140 کشور از جمله 118 کشور عضو جنبش و حدود 100 تن از سران و رهبران کشورها حضور داشتند
ایران تا قبل از انقلاب بهمن 57 بدلیل وابستگی و هم پیمانی با غرب در جنبش عدم تعهد عضویت نداشت و در سال 1358 به عنوان هشتاد و هشتمین عضو جنبش پذیرفته شد .
ب ــ اجلاس عدم تعهد در ایران :
این اجلاس با التماس و منت کشی از سران کشورهای عضو ؛ رؤسای قبایل افریقائی و کدخداهایِ بادیه نشینان سودانی و ... سرانجام از تاریخ 7 تا 11 شهریور در تهران برگزار گردید . بخاطر منفوریت بیش از حد و انزوای جهانی رژیم ؛ سران کشورهای عضو جنبش از ترس آبرو ریزی از علنی شدن نامشان برای آمدن به اجلاس بشدت واهمه داشتند ؛ بطوریکه سخنگوی ستاد برگزاری اجلاس می گوید : نام هر مقامی را که اعلام می کنیم او از آمدن انصراف می دهد . یعنی از بی آبروئیِ علنی و آشکار شدن نام خود برای شرکت در اجلاس واهمه داشتند .
مطابق اظهارات خود مقامات رژیم ؛ بیش از 100 میلیارد تومان صرف هزینه های این اجلاس شده است . هزینه هائی مانند تزئین فرودگاه ؛ تزئین خیابانهای محل عبور اعضاء جنبش ؛ هزینه های احداث سالن برای اجلاس ؛ بازدید مهمانان از نمایشگاهها ؛ هزینه هتل ها و محل زیست مهمانان ؛ 200 مرسدس بنز 3s600 که برای جابجائی مهمانان دراختیار ناوگان حمل و نقل قرار گرفته بود و ..... . اینهمه مخارج برای برگزاری اجلاس غیر متعهد ها در شرایطی صورت گرفت ؛ که تورم و گرانی و فقر و بیکاری در کشور جان مردم را به لب رسانده است .
از طرفی هم ؛ اقدام به برگزاری چنین اجلاس پر هزینه ای آنهم در شرایط اسفبار اقتصادی مردم ؛ باعث هراس و وحشت رژیم از اعتراضات واکنشی و خود جوش مردم و جوانان کشور شده بود . رژیم برای آنکه هیچ صدای اعتراضی و یا اقداماتی که پیام آور نارضایتی مردم از حاکمان ایران و وضعیت جاری کشور باشد بگوش شرکت کنندگان در اجلاس نرسد ؛ دست به اقدامات ویژه امنیتی از جمله تعطیلی اجباری کارکنان و برقراری نوعی حکومت شبه نظامی در تهران شده بود .
احمد رضا رادان از بکارگیری 110 هزار پلیس و 850 تیم امنیتی ــ انتظامی برای پوشش حفاظتی شانزدهمین اجلاس سران در تهران خبر داد ؛ وی گفت : چهار حلقه امنیتی در تهران ؛ 360 ایستگاه بازرسی ؛ 2900 خودرو و 2500 موتور ؛ مأموریت تأمین نظم و امنیت اجلاس را بعهده دارند . وی همچنین ادامه میدهد : برای تهران چهار لایه نظامی و امنیتی تعریف کرده ایم و پرسنل نیروی انتظامی در آماده باش صد در صد برای برگزاری هر چه با شکوه تر اجلاس از بعد امنیتی و انتظامی هستند .
از طرف دیگر بسیاری از مهمانان شرکت کننده در اجلاس ؛ نه از موقعیت ملی و مقبولیت داخلی و نه از وزن و اعتبار بین المللی قابل توجه برخوردار بودند . در میان مهمانان ؛ عمر البشیر رئیس جمهور سودان ــ که به خاطر کشتار دارفو ؛ کشورش تحت تحریم های اقتصادی بین المللی قرار دارد و خود وی نیز باتهام ارتکاب جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت ؛ مطابق حکم دیوان بین المللی لاهه تحت تعقیب میباشد ــ " کیم یونگ نام " رئیس کشور و صدر هیأت رئیسه مجمع عالی کره شمالی ــ که به خاطر فعالیت های اتمی تحت تحریم بین المللی قرار دار و مردم کشورش دچار قحطی و گرسنگی می باشند ــ و رابرت موگابه رهبر زیمبابوه ــ دیکتاتور بیرحمی که بدلیل سیاست های اقتصادی و سرکوب مخالفان سیاسی همواره تحت انتقاد محافل بین المللی قرار داشته است ــ و تا کرزای افغانستان حضور داشتند . هر چهار رئیس جمهور نامبرده با ولی فقیه هم دیدار داشته اند .
علیرغم تمام هزینه های سرسام آور و تمهیدات شدید امنیتی ؛ این اجلاس یکی از بی رونق ترین اجلاس های سه سال یکبار جنبش عدم تعهد در طول حیان این جنبش بوده است و عمده رسانه های معتبر بین المللی و تحلیلگران آگاه ؛ از این اجلاس به عنوان یک شکست و ناکامی دیپلماتیک برای نظام جمهوری اسلامی نام برده اند .
ج ــ اهداف رژیم از برگزاری اجلاس :
رژیم در حالی میزبانی شانزدهمین اجلاس عدم تعهد را بعهده گرفت که چهار مشکل اصلیِ لاینحل روی میز خود داشت و دارد ؛ این چهار مشکل عبارتند از پرونده فعالیت های اتمی ؛ تحریم های بین المللی ؛ بحران سوریه و پرونده نقض حقوق بشر و سرکوب آزادیها در کشور . رژیم میخواست با استفاده از امتیاز میزبانی این اجلاس ؛ از شدت بحران های گریبانگیر بکاهد و برای مشروعیت بخشی و ترمیم چهره مخدوش شده ــ در عرصه داخلی و بین المللی ــ خود استفاده نماید . همچنین رژیم می خواست با رشوه دهی و بند و بست های پشت پرده در این اجلاس ؛ حل بحران سوریه را از دید و منظر خود ( حمایت از سوریه ) دنبال کند .
اما بر خلاف انتظار سردمداران رژیم ؛ اجلاسی ــ با آنهمه تبلیغات و هزینه ــ که رژیم برای پیشبرد مقاصدش ؛ بر روی آن سرمایه گذاری کرده بود ؛ به تریبونی بر علیه خود وی تبدیل گردید و از این طریق ؛ مهمترین سیاستهای بین المللی رژیم بچالش گرفته شد و دبیر کل سازمان ملل آقای بان گی مون و محمد مرسی رئیس جمهور مصر ؛ مهمترین وجوه سیاستهای رژیم ــ بلحاظ داخلی و بین المللی ــ را بزیر سئوال بردند .
د ــ نتایج اجلاس :
برای قضاوتِ شکست و یا پیروزی اجلاس ؛ باید دست آوردهای آن مورد قضاوت قرار گیرد . وقتی می توان ادعا کرد که اجلاس مذکور موفقیت آمبز بوده است که گرهی از مشکلات گریبانگیر و بعبارتی 4 مشکل اصلی رژیم حل شده و یا به تخفیف این مشکلات کمک شده باشد . در حالیکه این اجلاس اولا" با بی اعتنائی سران اکثر کشورهای عضو مواجه شده و فقط 30 تن از سران 120 کشور عضو در این اجلاس شرکت کرده اند . یعنی تنها یک چهارم رؤسای کشورهای عضو برای شرکت در اجلاس به تهران آمدند که آنهم عمدتا" کشورهای بحران زده ؛ طرد شده و دیکتاتور ــ مانند زیمبابو ؛ تاجیکستان ؛ سودان ؛ افغانستان ؛ کره شمالی و .... ــ بودند ؛ که حضور این افراد در غیاب بیش از دو سوم سران و رهبران کشورهای عضو نمی توانست به این اجلاس اعتبار ببخشد.
یعنی هم باعتبار افراد شرکت کننده در اجلاس و هم تعداد کم سران شرکت کننده ؛ نمی توان انتظار ارتقاء نقش منطقه ای و بین المللی رژیم را داشت و ادعا کرد این اجلاس باعث افزایش احترام و اعتبار بین المللی برای رژیم شده است بنابراین بحران انزوا نه تنها کماکان لاینحل باقی مانده است بلکه تشدید نیز شده است ؛ کما اینکه تنها چند روز بعد از برگزاری اجلاس غیر متعهدها در ایران ؛ کشور کانادا سفیر خود را از تهران فراخوانده و رابطه اش را با ایران به حالت تعلیق در آورده است . وزیر خارجه کانادا طی بیانیه ای گفته است : کانادا دولت ایران را مهمترین تهدید برای صلح جهانی و امنیت دنیا میداند .
ثانیا" چنانچه در این اجلاس نه در حرف بلکه در عمل شاهد آمادگی کشورهای عضو به همکاریهای اقتصادی بیشتر با رژیم و عقد قراردادهای اقتصادی در زمینه های مختلف و یا شاهد کمک بایران برای مقابله با تحریم می بودیم ؛ می توان گفت که این اجلاس در از بین بردن تحریم ها و یا کم کردن دامنه و شدت آنها برای رژیم موفقیت آمیز بوده است . اجلاس عدم تعهد نه تنها راه را برای کاهش دامنه تحریم ها هموار نکرد بلکه بدلیل اصرار رژیم به ادامه سیاستهای خود در این اجلاس ؛ تنها چند روز بعد از اجلاس ؛ وزرای خارجه آلمان ؛ فرانسه و انگلیس در نشست دو روزه خود در قبرس خواستار افزایش تحریم های ایران شده اند .
در زمینه اتمی و بحران سوریه و نقض حقوق بشر در ایران ؛ مرسی و بان گی مون از بلند گوهای اجلاسی که خود رژیم میزبانی آن را بعهده داشت وی را به چالش کشیدند . یعنی در حالیکه معمولا" بر اساس عرف دیپلماتیک ؛ مهمانان اجلاس میبایست حرمت کشور میزبان را رعایت کرده و مواضع رسمی کشور میزبان را به چالش نکشند ؛ مهمانان برجسته این اجلاس یعنی بان گی مون و محمد مرسی آشکارا مواضع رسمی ایران ــ در باره بحران سوریه ؛ پرونده اتمی و نقض حقوق بشر ــ را به زیر سئوال بردند .
محمد مرسی رئیس جمهور مصر در ابتدای سخنرانی با اعلام سلام و درود به چهار خلیفه مسلمین ؛ حساب اسلام خود را از اسلام آخوندها جدا کرده و مخالفت خود را با آزار و اذیت اهل تسنن توسط آخوندها اعلام کرد و در مورد سوریه گفت : همبستگی ما با مبارزات مردم عزیز سوریه علیه رژیم سرکوبگری که مشروعیت خود را از دست داده است به همان اندازه که یک ضرورت سیاسی ــ استراتژیک است ؛ یک وظیفه اخلاقی نیز محسوب میشود . محمد مرسی در ادامه سخنان خود در اجلاس ؛ یار منطقه ای و متحد استراتژیک رژیم یعنی سوریه را " ستمکار " ؛ " سرکوبگر " و " فاقد مشروعیت " خواند ؛ و در حالی که رژیم ایران میخواست بحران سوریه مطابق دید و نظر او در اجلاس مطرح شود ؛ راه برای هر گونه حمایت از رژیم بشار اسد توسط محمد مرسی بسته شد . این امر باعث شد که رژیم ــ نه ولی فقیه و نه احمدی نژاد ــ بر خلاف میل و منافع اش نتواند در تمام طول اجلاس نامی از اسد به میان بیاورد و یا در قطعنامه پایانی اجلاس باو اشاره ای بکند .
در مورد حقوق بشر هم بان گی مون نگرانی عمیق خود را از نقض حقوق بشر در ایران ابراز داشت و گفت : سازمان ملل می تواند در کنار ایران برای بهبود حقوق بشر در کشور اقدام کند ...... ما نگرانی جدی در مورد نقض حقوق بشر در ایران داریم .
بان گی مون بحران هسته رژیم را یکی از نگرانی ها برای صلح و امنیت بین المللی دانست و گفت : برای صلح و امنیت منطقه ؛ من از دولت ایران می خواهم اقدامات لازم را برای جلب اعتماد بین المللی در باره صلح آمیز بودن برنامه هسته ای اش را بعمل آورد و این با تبعیت کامل از قطعنامه های شورای امنیت و در همکاری با آژانس بین المللی میسر است .
در واقع هم بان گی مون و هم مرسی ؛ خواب خوشی را که جمهوری اسلامی برای کنفرانس عدم تعهد دیده بود را آشفته ساختند و در حالیکه رژیم انتظار داشت که با حضور محمد مرسی در اجلاس تهران به 3 دهه قطع رابطه دیپلماتیک با مصر پایان دهد ؛ آقای مرسی ــ در سفر چند ساعته خود ــ هم در تضاد آشکار با سیاست های استراتژیک ایران در قبال سوریه صحبت کرد و هم حتی حاضر نشد بدیدار ولی فقیه ــ خامنه ای ــ برود و در ملاقات با احمدی نژاد هم هیچ صحبتی از برقراری رابطه میان دو کشور به میان نیاورد .
بان گی مون هم از تریبون رسمی حکومت به محکوم کردن اظهار نظرهای ولی فقیه رژیم در باره یکی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد ( اسرائیل ) ؛ نقض حقوق بشر در ایران و اجرای قطعنامه های شورای امنیت در باره پرونده اتمی رژیم پرداخت . یعنی آنچه در عمل بوقوع پیوست وارونه شدن تمام حساب و کتابهای رژیم بود و تبدیل شدن نشست سران غیر متعهدها بیک شکست و آبروریزی فاجعه بار برای رژیم رسوایِ حاکم بر کشور .
و اما در سکانس آخر این مهمانی پر هزینه ؛ جعل و تحریف سخنان مرسی و بان گی مون توسط صدا و سیما و دست اندرکاران دستگاه خبری رژیم بود که باعث شد ؛یک آبرو ریزی بین المللی برای رژیم به بار آید و بهمین خاطر وزارت خارجه بحرین با صدور بیانیه ای تحریف و جعل در ترجمه فارسی ــ و قرار دادن نام بحرین به جای سوریه ــ سخنان محمد مرسی را محکوم نموده و خواستار عذر خواهی دولت ایران شد و دفتر بان گی مون نیز با انتشار بیانیه ی نسبت به تحریف و وارونه گوئی سخنان بان گی مون افشاگری نمود .
سایت تابناک متعلق به محسن رضائی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به " اختلاف نظر اساسی " میان مقام های ایران و رئیس جمهور مصر بر سر مسئله سوریه نوشت : اما همه اینها باعث نمی شود که در روز روشن ؛ سخنان وی ــ مرسی ــ را که در همه جا موجود است گزینشی و تحریف شده منتشر کنیم . بویژه اینکه این تغییر در سخنان مرسی ؛ در ترجمه فارسی انجام گرفته است .
در آخر اینکه آنچه سرنوشت و جایگاه یک نظام و کشور را در عرصه داخلی و بین المللی تعیین می کند مردم یک کشور هستند و نه عضویت و ریاست این نهاد ؛ ارگان و یا تشکل بین المللی . مگر در اجلاس غیر متعهدها که 3 سال پیش در مصر بر گزار شد بیش از 140 کشور از جمله 118 عضو جنبش و حدود 100 تن از سران کشور حضور نداشتند با اینهمه در حالیکه مصر کشور بسیار با ثبات تری از ایران بود " حسنی مبارک " رئیس جمهور مصر سرنگون شد و آن نشست نتوانست برای وی ثبات و مشروعیت ایجاد نماید .
بنابراین رژیم بیهوده می پندارد که صرف برگزاری این گونه اجلاس ها می تواند برای وی ثبات و ماندگاری ایجاد نماید . خانه از پای بست ویران است خواجه در فکر نقش ایوان است
محمود خادمی ــ 11.09.2012
پاورقی ها :
1 ــ ترتیزک ؛ گیاهی است یکساله دارای برگهای بیضی شکل که جزو سبزیهای خوراکی با طعمی تند و تیز است که نان خورش فقیر و فقراست و آن را با نان می خورند .
2 ــ می گویند ؛ یک نفر با یک پارچ پر از ماست کنار دریائی نشسته بود که دوغ درست کند . برای این منظور ؛ ماستِ پارچ را کم کم در دریا خالی میکرد . رهگذری از او سئوال کرد که داری چکار می کنی ؛ گفت دارم دوغ درست می کنم ؛ رهگذر به وی گفت با اینکار که دوغ درست نمی شود . وی در جواب رهگدر گفت خودم هم می دانم که دوغ درست نمی شود ؛ ولی اگر بشود یک دریای دوغه
3 ــ مرسدس بنز s600 گارد ؛ ماشین بنز با شیشه های ضد گلوله و بالاترین استانداردهای ایمنی در برابر انواع سلاح های نظامی مانند نارنجک های دستی ؛ بمب و ..... است
منبع:پژواک ایران
