«دو پیمانه آب و یک چمچه دوغ»، نگاهی به روایت‌های جعلی صاحب‌منصب قضایی رژیم
ایرج مصداقی

«دو پیمانه آب و یک چمچه دوغ»، نگاهی به روایت‌های جعلی صاحب‌منصب قضایی رژیم

 

متأسفانه در این روزها عناصر وابسته به نظام‌های پادشاهی و خمینی به منظور منحرف‌کردن اذهان عمومی و خدشه‌دار کردن تاریخ مقاومت مردم ایران به صحنه آمده‌ و تحت لوای دفاع از حقوق مردم ایران، رنج‌دیدگان، شکنجه‌شدگان و قتل‌عام شدگان، دروغ‌های وقیحانه‌ای را اشاعه‌ می‌دهند.

در بحبوحه‌ی انتشار خاطرات پرویز ثابتی و واکنش‌های پیرامون آن، ناگهان سرو‌کله‌ی سرگرد پرویز انصاری بازپرس سابق اطلاعات ارتش پیدا می‌شود و تحت پوشش تشکیل پرونده‌ی قضایی و جزایی برای پرویز ثابتی و کشاندن او به دادگاه جنایت علیه بشریت، دروغ‌های بزرگی مبنی بر وابستگی ثابتی به روسیه و اطلاع شاه از آن، ترور مستشاران آمریکایی توسط نیروهای وابسته به وی، طرح گروگان‌گیری شهرام پهلوی‌نیا فرزند بزرگ اشرف پهلوی توسط کبوترهای پرقیچی‌ ساواک و ثابتی، نامه‌‌نویسی فروهر، سنجابی، بختیار زیر نظر ثابتی و در یکی از خانه‌های امن ساواک به شاه و ... را سرهم می‌کند.

از او که بگذریم یکی از مسئولان قضایی رژیم که بیش از دو دهه، به اعتراف خود، شاهد جنایات رژیم بوده به ناگاه در برنامه‌ی تلویزیونی بهرام مشیری و سپس نوشته‌های مسعود نقره‌کار حاضر می‌شود و روایت‌های غیرواقعی را که جز مخدوش‌ کردن تاریخ زندان و مقاومت نتیجه‌ای ندارد تحت عنوان افشاگری در مورد جنایات رژیم در سطحی گسترده انتشار می‌دهد.

این اولین بار نیست که یک مأمور سابق رژیم، روایات غیرواقعی و مخدوشی را تحت عنوان خاطرات جعل کرده و انتشار می‌دهد. کمال افخمی یک زندانبان اوین و یکی از مسئولان بخش آموزش این زندان که در دهه‌ی ۷۰ خورشیدی به آلمان پناهنده شد، ادعاهای غیرواقعی‌ای در مورد کشتار ۶۷ داشت که متأسفانه مجاهدین به شکل گسترده‌ای به نقل آن‌ها در نشریات فارسی و انگلیسی زبان خود پرداختند و آمار نادرست کشتار ۶۷ را بر‌پایه‌ی ادعاهای او قرار دادند. در کتاب «نه زیستن نه مرگ» در مورد آن‌ها توضیح داده و نادرستی‌شان را آشکار کرده‌ام.

قبل از آن نیز خاطرات «سرمست اخلاق تابنده» یک زندانبان زندان عادل آباد شیراز از سوی مجاهدین انتشار یافته بود که از نظر من موارد زیادی از آن غیرواقعی است.

متأسفانه روایت صاحب‌منصب قضایی رژیم از جنایات دهه‌ی ۶۰ و ۷۰ که به شکل «داستان‌های هزار و یک‌شب» تا کنون در بیش از سی پرده انتشار یافته یکی از بدترین انواع اشاعه‌ی دروغ در مورد تاریخ سرکوب و جنایت رژیم خمینی است که بایستی تقبیح شده و در مورد آن به روشنگری پرداخت.  

 

برخلاف دیگرانی که لااقل با هویت خود به صحنه آمدند این یکی با ترفند رعایت مسائل امنیتی نامش پوشیده می‌ماند تا هر رطب و یابسی را سرهم کند. وی مدعی می‌شود «به دلیل شغل‌های حساس و ارتباط‌های گسترده‌اش به هنگام خدمت، هنوز با تعدادی از فرماندهان سپاه و نیروهای انتظامی، کارکنان قوه قضائیه و روحانیون ارتباط دارد.» که البته از نظر من دروغی است آشکار که پیش‌تر فردی چون «محمدرضا مدحی» نیز از همین حیله استفاده کرد و دل و دین از عده‌ای ربود.  

هویت نویسنده بدون شک با توجه به نشانه‌هایی که می‌دهد برای دستگاه قضایی و امنیتی رژیم روشن است و تنها برای خوانندگان پوشیده. در واقع رژیم محرم است و مردم ایران نامحرم. تردیدی نیست چنانچه نامش را فاش کند عده‌ی زیادی خواهند بود که می‌توانند راجع به خود او، جنایاتی که مرتکب شده و سطح مشارکتی که در جنایات رژیم داشته روشنگری کنند.

معلوم نیست در دنیای اینترنت و فضای مجازی او چه نیازی دارد به بهرام مشیری و مسعود نقره کار متوسل شود. آیا از این طریق شریک جرم می‌تراشد یا اهداف دیگری در نظر دارد؟

سؤال ابتدایی این است مگر نه این که آن‌چه نوشته می‌شود مو به مو گفته‌های اوست، چرا با امضای خودش دست به انتشار آن‌ها نمی‌زند و دیگری را واسطه می‌کند؟ اگر نیاز به کمک دارد چرا مسعود نقره‌کار نوشته‌های او را تنظیم نمی‌کند و به نام او انتشار نمی‌دهد؟

 

مسعود نقره کار تنظیم کننده و انتشار دهنده‌ی این جعلیات در گفتگو با سایت «شهرزاد نیوز» در باره‌ی او می‌گوید:‌ «من در باره‌ی چگونگی آشنائی‌ام با ایشان نوشته‌ام، و نیز نوشتم که اوائل با تردید به روایت‌های ایشان نگاه می‌کردم، اما امروز آن تردید بر طرف شده است.»

او توضیح نمی‌دهد در مورد کدام یک از روایت‌های او تردید داشت و این تردید چگونه رفع شد؟ چرا تا زمان برطرف‌شدن تردید‌هایش صبر نکرد و به انتشار روایت‌هایی که خود نسبت به آن‌ها تردید داشت مبادرت کرد؟

 

مسعود نقره‌کار در ادامه می‌گوید:

 

«واکنش دوستان زندانی سیاسی سابق در حکومت اسلامی هم نسبت به این روایت‌ها متفاوت است، تعدادی از این دوستان به گمان من به گونه‌ای شتاب‌زده راوی را دروغگو و روایت‌های او را غیر واقعی خواندند. اما برخی دیگر سنجیده و صمیمانه کمک کرده و می‌کنند که گزارش‌ها بیشتر انعکاس یابند، و با اتکا به تجربه‌شان اگر لغزش‌ها و خطاهائی در این روایت‌ها می‌بینند گوش‌زد کنند تا لغزش‌ها و خطا‌ها کاهش یابند. این دوستان با وقوف بر اهمیت این روایت‌ها توجه دارند که روایت‌ها می‌توانند به خاطر زمان طولانی‌ای که از تاریخ وقوع آن‌ها گذشته و همینطور بیماری و سن راوی حاوی لغزش‌ها و خطاهائی باشند، به همین خاطر برخوردی شایسته و مسؤلانه با این روایت‌ها کرده‌اند.»

http://news.gooya.com/politics/archives/2012/07/143081.php

 

من یکی از کسانی هستم که در گفتگو‌های خصوصی و در بخش نظرات سایت‌های اینترنتی، فیس بوک و در مصاحبه‌های رادیویی، هنگامی که مورد پرسش قرار گرفتم روایت‌های صاحب منصب قضایی رژیم را سراسر جعلی خوانده و در همان ابتدا مشفقانه به مسعود نقره‌کار توصیه‌ کردم که از انتشار مطالب جعلی وی خودداری کند. البته تا آن‌جا که می‌دانم همنشین بهار، مهدی اصلانی و ... هم چنین کرده‌اند. ده‌‌ها تن از دوستانم که سابقه‌ی زندان‌ طولانی در زندان‌های شاه و خمینی در تهران و شهرستان‌ها را دارند نیز ضمن تماس با من روایت‌های مذکور را جعلی دانسته و خواستار واکنش من شدند. از آنجایی که معتقد به صدور اطلاعیه و جمع آوری امضا و ... در این زمینه نیستم از تهیه‌ی طومار خودداری کردم. کافیست زندانیانی که  از نظر مسعود نقره‌کار برخوردی «شایسته و مسئولانه با این روایت‌ها داشته و «سنجیده و صمیمانه» به ایشان کمک کرده‌اند علناً و با اسم و رسم خودشان به میدان بیایند تا مسئولیت هر فرد در تأیید داستان‌های هزار و یک شبی که یکی از عوامل جنایات رژیم روایت می‌کند مشخص شود.

طبیعی است که فعالان حقوق‌بشر و همه‌ی کسانی که برای گردآوری اسناد زندان و به دادگاه کشاندن آمران و عاملان بیش از سه دهه شکنجه و کشتار زندانیان می‌کوشند، از دست‌اندرکارانی که رژیم را ترک کرده و صادقانه حاضر به افشای جنایت و روشنگری در این زمینه می‌باشند، استقبال کرده و برای انتشار حقایق به آن‌ها کمک کنند. اما باید هوشیار بود و اجازه نداد تا به این بهانه از ما سوءاستفاده کرده و مشتی دروغ و جعلیات را بجای حقایق، آن‌هم به واسطه‌ و با امکانات ما، منتشر کنند و با این کار، روند تحقیق و بررسی را بر پژوهشگران دشوار ساخته و خواسته‌ی رژیم را برآورده کنند. 

با اطمینان کامل می‌گویم هیچ‌یک از روایات این «صاحب منصب قضایی» واقعی نیست. او دروغ‌گویی است که در لباس روشنگر و افشاگر پا به میدان گذاشته است. می‌توانم در گفتگوی دو نفره، یا چند نفره با حضور مسعود نقره‌کار، صاحب منصب قضایی مورد نظر و ... حاضر شده و بطلان تک تک روایات وی را ثابت کنم.

 

صاحب منصب قضایی رژیم در پاسخ به تشکیک افراد نسبت به روایت‌های او که غالباً مربوط به ۳۰ سال پیش است می‌‌گوید:

«آنچه به عنوان مشاهدات من می‌خوانی یک کار جمعی ست، من برای روایت یک واقعه با کسان دیگری که در آن واقعه حضور داشتند و یا اطلاعاتی داشتند تماس می‌گیرم و مشورت می‌کنم تا گزارش دقیقی ارائه بدهم»

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/140646.php

 

یک مأمور قضایی رژیم که به خارج از کشور گریخته و دست در دست «ضد‌انقلاب» دارد، به سادگی با مأموران رژیم که در شکنجه و کشتار دست داشته‌اند تماس می‌گیرد و با کمک آن‌ها گزارش وضعیت در مورد پرونده‌های ۳۰ سال پیش زندانیان قتل‌عام شده، شکنجه دیده و مورد تجاوز قرار گرفته را تهیه کرده و در اختیار افکار عمومی قرار می‌دهد و دستگاه امنیتی رژیم هم دست روی دست می‌گذارد و نظاره‌گر ماجراست! به خارجی‌ها که دستش نمی‌رسد به داخلی ها هم نمی‌رسد؟ اصلاً چرا جانیان به افشاگری در مورد جنایاتشان کمک کنند. نکند راوی مدعی است که کسانی که در فجایع زندان‌ها حضور داشتند نیکانی هستند که با به خطر  انداختن جانشان در صدد افشای جنایات رژیم‌ برآمده‌اند؟

 

صاحب منصب قضایی در مورد خودش می‌گوید:‌

 

من در زندان‌ها بیشتر مشاور حقوقی و قضایی در پست‌های مختلف و ناظر بر دفاتر ورود و خروج بازداشت شدگان و بعدها عضو کمیسیون عفو و بخشودگی بودم، به خاطر سوابق کاری و همینطور سنم مورد احترام و اعتماد همه بودم، به ویژه حکام شرع که اکثرا جوان بودند و تجربه و آگاهی قضایی در حدی که می‌باید داشته باشند نداشتند و به راهنمایی‌های من نیاز داشتند. با همه هم به آرامی و احترام برخورد می‌کردم. ضمن اینکه در اکثر مواقع هم به جبهه می‌رفتم و همین به اعتبار و احترامم در زندان‌ها افزوده بود. به دلایل گفته شده همه جای زندان می‌توانستم حضور پیدا کنم و نظر بدهم ضمن اینکه یکی از وظایف من به عنوان مسئول دفتر ورود و خروج بازداشت‌شدگان سرکشی به همه جای زندان بود. در مورد مشاوره های حقوقی سعی می‌کردم طوری عمل کنم که در حد توانم فشار بر قربانی کاهش پیدا کند . ...

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/140646.php

 

با توجه به شناختی که از زندان‌ها، دستگاه‌ اطلاعاتی و امنیتی و قضایی رژیم و تقسیم کار در آن‌ها دارم با اطمینان کامل می‌گویم آن‌چه مسئول قضایی رژیم در مورد خود و پستی که در آن خدمت می‌کرده می‌گوید و با اتکا به آن می‌توانسته به همه‌ی زندان‌ها و بازداشتگاه مخفی و علنی مراجعه کند دروغ محض است. هیچ‌کس این امکان را نداشت که بتواند به سادگی چنانچه وی مدعی است در بازداشتگاه‌ها، شکنجه‌گاه‌ها، زندان‌های مخفی رژیم در شهرهای شیراز، اصفهان، مشهد، بندرعباس، تهران، اهواز و ... رفت و آمد داشته باشد، از نزدیک شاهد همه‌گونه جنایت بوده باشد و تنها ناظر دفتر ورود و خروج بازداشت‌شدگان و یا مشاور حقوقی و قضایی باشد. بازجویان دادستانی اوین که هیچ جنایتی نبود که در آن دست نداشته باشند تا تأیید نمی‌شدند و کار مشخصی نداشتند نمی‌توانستند به بخش ۲۰۹ که توسط اطلاعات سپاه پاسداران اداره می‌شد تردد کنند. چه برسد به زندان‌های خارج تهران.

مجید انصاری نماینده‌ی شورای عالی قضایی که رئیس سازمان زندان‌ها شد در سال ۶۳ اجازه نیافته بود که از واحد «قیامت» قزلحصار دیدار کند. زندانیان به وی آدرس محل مذکور را دادند.

اکثریت قریب به اتقاق کسانی که در ارتکاب جنایت علیه بشریت در نظام فعال بودند تنها دوره‌‌ی کوتاهی در مصدر کار بودند و سپس به مشاغل دیگر روی می‌آوردند. از میرعماد و میثم و حاج‌داوود رحمانی و ابوالفضل حاج‌حیدری و محمد جوهری فر بگیرید تا موسوی تبریزی و صادق خلخالی و فکور و رحمانی و مهرآیین و اسلامی و پیشوا و صبحی و حلوایی و لشکری و قدوسی و خوش‌کوش و... کمتر کسی پیدا می‌شود که نزدیک به سه دهه در سیستم قضایی، امنیتی، حضور داشته، شاهد و ناظر همه‌ی جنایات رژیم بوده، و نه تنها مشارکتی در آن‌ها نداشته باشد بلکه دائماً منتقد و مخالف هم بوده باشد و مخالفتش را علنی هم بیان کرده باشد.

در تمام داستان‌هایی که مسئول قضایی رژیم مطرح می‌کند او نقش «فرشته نجات بخش»‌ را دارد. نسبت به تجاوز و شکنجه‌ی زندانیان اعتراض می‌کند، به بازجویان و شکنجه‌گران و متجاوزان به زنان نهیب می‌زند، اما آب از آب تکان نمی‌خورد. از سال ۶۰ نسبت به جنایات رژیم مسئله دار می‌شود اما تا سال ۸۵ در دستگاه قضایی رژیم باقی می‌ماند! به یکی از مواردی که او در نقش «فرشته دل‌نازک» ظاهر می‌شود توجه کنید:‌

«من ترانه را روز دستگیری‌اش در راهرو دیده بودم، درست به یاد دارم غروب یک روز شنبه بود. رو به دیوار نشسته بود اما چشم بندش را بالا زده بود. به او نزدیک شدم و گفتم: "دخترم چشم بندت را بیار پایین، اگر بازجوها ببینن اذیت ات می‌کنن"

نگاهم کرد، با چشمانی که تا به امروز چشمی به آن زیبایی ندیده ام. با ترس و لرز گفت: "آخه ازش بدم میاد"

چشم بندش را می‌گفت. در همین موقع حسین بافقی، بازجو و شکنجه گر هم سررسید. مکثی روی صورت ترانه کرد و با تشر از ترانه خواست چشم بندش را پایین بیاورد. و ترانه این کار را کرد.»

 

http://news.gooya.com/politics/archives/2012/01/134247.php

 

افراد متعددی مچ صاحب‌منصب قضایی را گرفته و در روایاتش تشکیک کرده‌اند اما او هر بار با تردستی تلاش کرده است که به نوعی از زیر بار مسئولیت فرار کرده و موضوع را دور بزند. به همین دلیل من به گونه‌ای دیگر به نقد داستان‌های هزار ویک شب او می‌پردازم.  

 

یکی از شیوه‌های صاحب‌منصب قضایی رژیم برای قابل قبول کردن روایاتش ذکر دقیق تاریخ ماجراست تا کسی در اصل آن شک نکند.

برای مثال روایتی که او از شکنجه و اعدام زندانی باردار فاطمه حسینی فامیل بسیار نزدیک خامنه‌ای در چهارشنبه هفدهم خرداد ۱۳۶۲ می‌کند یکی از این موارد است.

 

http://asre-nou.net/php/view.php?objnr=19896

 

در سال ۱۳۶۲ هفدهم خرداد، روز سه شنبه بود و نه چهارشنبه که راوی مدعی است.

 

http://thepersiancalendar.com/1362/3

 

و بر عکس در سال ۱۳۹۱ هفدهم خرداد مصادف است با چهارشنبه. دکتر محمود مرادخانی (تهرانی) پسر شیخ علی تهرانی که خامنه‌ای دایی‌اش است در بلژیک زندگی می‌کند. به سادگی می‌توان از او پرس و جو کرد اصلا چنین فامیل نزدیکی با چنین مشخصاتی داشته‌ است که به مرگی فجیع جان داده باشد؟

 

شیوه‌ی دیگر کار او به این شکل است که عناصری از واقعیت را با دروغ‌های بزرگی درهم‌می‌آمیزد. عناصر واقعی هم به این خاطر انتخاب می‌شوند که بقیه داستان واقعی جلوه کند و اعتماد خواننده را جلب کند. داستان‌های او یاد‌آور پند سعدی است که می‌گوید «غریبی گرت ماست پیش آورد  دو پیمانه آب است و یک چمچه دوغ»

در یکی از «داستان‌های هزار و یک شب» فرشته‌ی مأمور به خدمت در قوه‌ قضاییه‌ی نظام به شرح وقایعی می‌پردازد که در «هفته دوم آذرماه سال ۱۳۶۰، در زندان سید علی خان اصفهان به وقوع پیوسته است. به عنوان مشت نمونه خروار به ارائه‌ی توضیحاتی پیرامون آن می‌پردازم.


«... حجت الاسلام محمد سلیمی با لباس شخصی، و دادستان دادسرای انقلاب ویژه روحانیت که باریک اندام بود و صورتی سرخ و سفید و چشمانی ریز داشت ( نام اش را متاسفانه فراموش کردم) هم به ما پیوستند. »

 

در هفته‌ی دوم آذرماه سال ۱۳۶۰ دادسرای انقلاب ویژه روحانیت تأسیس نشده بود. این دادسرا و دادگاه در سال ۶۵ به فرمان خمینی برای سرکوبی روحانیون مخالف و منتقد راه‌اندازی شد. پیش  از آن در خرداد ۵۸ پیش از تصویب قانون اساسی و تشکیل قوه قضاییه‌ی جدید، دادگاه ویژه‌ای برای رسیدگی به جرائم «روحانی‌نماها» در قم تأسیس شد و پس از مدت کوتاهی فعالیت آن متوقف شد. دادگاه مزبور در هنگام فعالیت هم نه دادسرایی داشت و نه دادستانی. تنها شعبه‌ی ویژه‌ای بود در قم. در سال ۶۰ این دادگاه وجود خارجی نداشت که بخواهد «دادسرا» و «دادستانی» داشته باشد.

 

«... باید می‌رفتم بندرعباس، آنجا بازپرس دادسرای انقلاب را در خیابان به قتل رسانده بودند. عمادی بازپرس دادسرای بندرعباس با دو نفر محافظ و راننده‌ی مسلح که به طرف زندان شقو می‌رفتند، توسط موتور سواری که سوار هوندای قرمز رنگ سرقتی بود، مورد حمله قرار گرفته بود. در حین درگیری فرد دیگری وارد عملیات شده بود و عمادی را به قتل رسانده بود. راننده موتور کشته شده بود اما فرد ثانی که زخمی هم شده بود، فرار کرده بود. ستاد عملیات سپاه کلیه راه‌های خروجی شهر را بسته بود و تور امنیتی و نظامی وسیعی گسترده شده بود. از من خواستند بروم و در جریان کار قرار بگیرم. گفته بودند ضارب باید سریع دستگیر شود چون احتمال می‌دادند او بازهم ترور خواهد کرد.» تنها به بندرعباس رفتم ، سلیمی نیامد، مأموریت دیگری داشت. ضارب سعید مشکینی، فرزند کوچک آیت‌الله مشکینی (فیض مشکینی) ، به وسیله ی نیروهای پشتیبانی‌اش توانست از تور بگریزد و به سیرجان و اصطهبانات، و بعد شیراز به خانه‌ی امنی در خیابان قاانی کهنه، کوچه امتیاز (روبروی مدرسه حاج قوام، نزدیک به دروازه کازرون) منتقل شود. مسئول خانه‌ی تیمی علی اصداقی، اهل جهرم بود که گویا سال آخر پزشکی‌اش را می‌گذراند، جوان خوش چهره و بلند بالائی بود. او گلوله را از کتف سعید مشکینی در آورد، و سعید خوب شد. در این فاصله اما اصداقی دستگیرشد. سعید به اصفهان رفت، در عملیاتی لباس افراد سپاه را پوشید و با موتور هوندای ۱۰۰ به خانه‌ی بهشتی نژاد، حاکم شرع مشهور در اصفهان، مراجعه کرد، و وانمود کرد که از طرف سپاه پیامی برای او دارد. بهشتی نژاد با دختر ۴ یا ۵ ساله اش معصومه به دم در آمده بود تا پیام را دریافت کند، سعید مشکینی، بهشتی نژاد را به قتل رساند. معصومه دختر خردسال بهشتی نژاد نیزکشته شد. سعید گریخت، اما سرانجام در دروازه شیراز اصفهان در حالی که با اتوبوس می‌خواست از شهر بیرون برود شناسایی و در یک در گیری و مقاومت خونین به قتل رسید.»

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/141633.php

 

دروغ‌های روایت «فرشته‌ نجات قوه قضاییه»

۱- سید حسن بهشتی‌نژاد پسرعموی بهشتی رئیس قوه قضاییه رژیم است. وی در تاریخ ۱ مرداد ۶۰ در حالی که رئیس دادگاه شیراز، امام جمعه موقت اصفهان و کاندیدای مجلس شورای اسلامی بود توسط یک تیم عملیاتی مجاهدین در اصفهان ترور شد. وی برای مبارزات انتخاباتی که در روز ۲ مرداد برگزار می‌شد به اصفهان رفته بود. راوی وی را حاکم شرع اصفهان معرفی می‌کند در حالی که وی رئیس دادگاه انقلاب اسلامی شیراز بود. (عبور از بحران، خاطرات رفسنجانی از سال ۶۰ صفحه‌ی ۲۱۳، پانویس)

بنا به روایت «فرشته نجات قوه‌‌ی‌ قضاییه»، عمادی بازپرس بندرعباس در ماه ‌آذر ترور شده است. در مورد تاریخ ترور بهشتی‌نژاد که اول مرداد بوده تردیدی نیست. در خاطرات رفسنجانی از رویدادهای پنج‌شنبه ۱ مرداد ۶۰ از آن یاد شده و در آدرس زیر هم به آن اشاره شده است:‌

http://rasekhoon.net/Forum/ThreadShow-103723-1.aspx

 

تاریخ ترور بهشتی‌نژاد ماه‌ها پیش از ترور «عمادی» مورد ادعای صاحب منصب قضایی رژیم است. چگونه می‌توان داستانسرایی «فرشته نجات» را باور کرد که مدعی است سعید مشکینی ابتدا عمادی را در بندرعباس ترور کرد، زخمی شد، معالجه شد و سپس بهشتی‌نژاد را ترور کرد؟

 

 ۲- آیت‌الله مشکینی فرزندی که هوادار مجاهدین باشد نداشت. فرزند مشکینی به نام علی که دارای دو همسر ایرانی و لبنانی بود در سال ۶۰ به اتهام غیرسیاسی (بریدن آلت تناسلی یک حاجی بازاری در یک عشرتکده که مورد هجوم وی و نیروهایش قرار گرفته بود) دستگیر شد و در اوین و قزلحصار دوران حبس خود را گذراند. (۱) او آرسن لوپنی بود که عاقبت معلوم نشد اتهام اصلی او چه بود. حاج‌داوود رحمانی و لاجوردی نیز به او متلک زیاد می‌انداختند. وی غالباً در بند معرکه می‌گرفت و عده‌ای را دور خود جمع می‌کرد و از هر دری سخن می‌گفت. وی مطلقاً مدعی نبود که برادرش در درگیری با نیروهای نظام کشته شده است.

محال است پسر مشکینی رئیس مجلس خبرگان رژیم، رئیس دادگاه انقلاب شیراز، نایب امام جمعه‌ی اصفهان و نامزد مجلس شورای اسلامی را ترور کند و خبرش در دعواهای جناحی رژیم هیچ‌کجا مطرح نشود و از آن مهم‌تر مجاهدین خلق از آن خبری نداشته باشند و نام وی در لیست شهدای مجاهدین نیامده نباشد و به لحاظ تبلیغاتی به نفع خود از آن یاد نکرده باشند.

 

۳- فرشته‌ی نجات در این روایت مدعی است که تیر به کتف سعید مشکینی خورده بود. دروغگو کم حافظه است وی پیش‌تر مدعی شده بود که تیر به کمر سعید مشکینی اصابت کرده بود :

 

«... دکتر علی اصداقی مجاهد بود و اهل جهرم، او گلوله‌ای که در درگیری به کمر سعید مشکینی (مجاهد) خورده بود را درآورده بود، از نزدیکان بشارتی و آیت‌اللهی (امام جمعه جهرم) بود، آزاد شد، در جهرم در دانشگاه پست و مقامی هم گرفت.

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/139547.php

 

۴- علی اصداقی، مسئول خانه‌ی تیمی مجاهدین بوده، سعید مشکینی را که مرتکب ترور شده، مداوا کرده و پس از آن وی موفق به ترور رئیس دادگاه انقلاب شیراز شده است با این حال اصداقی آزاد شده و در دانشگاه پست و مقام هم گرفته است! محال است چنین چیزی در سال ۶۰ و آن‌هم در شیراز که سخت‌گیری‌ها بیشتر بود به وقوع پیوسته باشد.

در لیست شهدای مجاهدین فردی به نام علی اصداقی وجود دارد که در ارتباط با مجاهدین دستگیر و در شیراز اعدام شده است.

خبر اعدام علی اصداقی در شیراز در ضمیمه ی شماره ی ۲۶۱ نشریه ی مجاهد، سازمان  مجاهدین خلق ایران، به تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۶۴ به چاپ رسید. و به نقل از آن در سایت بنیاد برومند و ردیف ۶۱۰ لیست کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – سوئد آمده است:‌

http://www.iranrights.org/farsi/memorial-case-61204.php

http://www.komitedefa.org/text/edamha.pdf

 

از این‌ها گذشته راوی در مقاله‌‌‌ی دیگری از «کودتای» زنان زندانی در آذرماه ۱۳۶۰ در زندان شیراز خبر داده بود. در این تاریخ وی در زندان شیراز بوده است. در حالی که پیش‌تر از واقعه‌ای در زندان اصفهان در هفته‌ی دوم آذر ۱۳۶۰ گفته بود و بعد از آن نیز به بندرعباس رفته است.

 او مدعی است که در آذرماه زنان زندانی قصد داشتند با «فلفل و نمک» زندان را تسخیر کنند. رهبر عملیات هم شهرزاد یک زندانی فدایی است. موضوع از طریق یک پاسدار نفوذی لو می‌رود. شهرزاد را به همین جرم صد ضربه شلاق می‌زنند و بارها مورد تجاوز قرار می‌دهند بطوری که «آلت تناسلی و مقعد او دچار پارگی‌ها‌ی عمیقی شده» و آخر سر به دستور میرعماد و در حضور او به آتش می‌کشندش و در عرض ۲۰ تا ۲۵ دقیقه به خاکستر تبدیل می‌شود و سر مست اخلاق تابنده با بیل خاکستر شهرزاد را درون گودالی که پای یکی از کاج ها حفر کرده بود، ریخته و روی گودال را هم چنان با کوبیدن بیل صاف می‌کند که انگار نه انگار گودالی آنجا حفر شده بود.

http://news.gooya.com/columnists/archives/136725.php

 

بنا به ادعای وی، میرعماد در آذر ۱۳۶۰ تحت عنوان دادستان دستور سوزاندن شهرزاد در زندان شیراز را داده است اما در جای دیگری گفته بود میرعماد در سال ۶۱ به دادستانی شیراز رسید. توجه کنید:‌

 

«اوائل اسفند واحد قضائی ویژه ای از گروه ثامن الائمه که شامل داود امیری ( حاکم شرع) ، سید ضیا میرعماد( دادستان ، اهل مشهد)، محمد رضا رمضانی ( معاون دادستان)، علی قاسمی ( مسؤل اجرای احکام)، رسولی ( روحانی) بودند وارد بندرعباس شدند . آن‌ها تا ۱۷ اردیبهشت سال ۶۱ در بندر ماندند. این گروه در شهرهای شمال و آذربایجان( به ویژه تبریز) نیز قتل عام کرده بودند. این گروه در بندرعباس ۷۳۴ نفر را محاکمه کردند که ۱۸۳ نفر آنان اعدام شدند، و بقیه اکثرا به زندان های بیش از ۷ سال محکوم شدند. ...

افراد گروه ویژه بعد از بندرعباس برای انجام ماموریت‌های مشابه به شهرهای جهرم، اصطهبانات و نی ریز رفتند و عده ای را محاکمه و اعدام کردند. از افراد این گروه داود امیری بعد از مدتی رئیس دادگستری شیراز شد...

از آن جمع میرعماد، رمضانی و قاسمی به دادسرای شیراز منتقل شدند. میر عماد مدتی در دادگاه انقلاب حکم صادر کرد و سپس رئیس دادگستری استان فارس شد. میرعماد در شیراز به جای فردی به نام ماهرخ زاد، که تحصیلکرده ی ایالت تگزاس امریکا بود به مقام دادستانی شیراز نیز رسید. ماهرخ زاد جوانی خوش سیما و ورزشکار، و از طرفداران ابراهیم یزدی و از فعالین مذهبی در خارج از کشور بود. او قبل از رسیدن به مقام دادستانی شیراز دادستان کازرون شد. »

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/141633.php

 

یکی از کسانی که درگير رويدادهای خونين اوايل انقلاب در استان هرمزگان و بويژه بندرعباس بوده، روایتی را نقل می‌کند که بطور ضمنی گفته‌های صاحب‌ منصب قضایی را زیر سؤال می‌برد:  

«رمضانعلی شاهوند داديار دادگاه انقلاب (و بازجو و عامل صدور حکم اعدام دهها تن در بندرعباس ) که در شهر بندرعباس به "جلاد شاهوند" شهره شده بود، توسط يک تيم دو نفره از چريکهای فدايی خلق (هرمزگان) ترور شد. اعضای اين تيم از موتورسيکلت هوندا، و احتمالاً قرمز رنگ استفاده کرده بودند... در بازرسی خانه به خانه‌ای که لحظاتی بعد از انجام اين عمليات در آن منطقه صورت گرفت، از بد حادثه يکی از هواداران فدائيان اقليت بنام "نعمت‌الله بشخر" که يک قبضه اسلحه‌ی يوزی در اختيار داشت، دستگير شد. او که از قصد خانه گردی افراد رژيم آگاه شده بود، در صدد پنهان کردن اسلحه‌ی خود برمی آيد؛ اما متأسفانه بر اثر سهل انگاری گلوله‌ای به پای خود شليک مي‌کند. صدای اين شليک، مأموران رژيم را بسوی او مي‌کشاند. من شخصاً اين ماجرا را از زبان خود ايشان پس از انتقال او به بازداشتگاه سپاه پاسداران بندرعباس شنيدم. نعمت‌الله بشخر مدتی بعد به عنوان قاتل شاهوند که به هنگام دستگيری قصد خودکشی داشت، در ملاءعام اعدام شد.

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/2012/06/142768print.php

 

پس از روشن شدن موضوع، صاحب منصب قضایی مسئولیت روایت را به گردن علی اصداقی می‌اندازد و می‌گوید « ماجرا و جزئيات ترور عمادی و آنچه در باره آن ترور مطرح کردم عين گفته های دکتر اصداقی ست که در جريان اين ماجرا از نزديک بوده است. دکتر اصداقی هم حضوری اين نکات را برای من مطرح کرد و هم در پرونده ايشان اين گفته‌ها ثبت هستند.»

 

حالا از کجا برویم دکتر اصداقی یا پرونده او را پیدا کنیم. در حالی که بر اساس روایت قبلی وی، اصداقی هنگامی که صاحب‌منصب قضایی به بندرعباس می‌رود در شیراز بوده و مسئولیت خانه‌ تیمی مجاهدین را به عهده داشته و در آن‌جا ضارب [سعید مشکینی] را که از تور امنیتی گریخته و به شیراز رفته مداوا کرده است. بنابر‌این اطلاعات ارائه شده توسط او مربوط به پیش از دستگیری علی اصداقی و زمانی است که برای دستگیری ضارب به بندرعباس سفر کرده بود.

او قبلاً‌ مدعی شده بود بلافاصله پس از ترور، از وی خواسته شد که به «محل برود و در جریان کار قرار بگیرد» و همچنین مسئولان خواهان دستگیری سریع ضارب یعنی سعید مشکینی شده بودند.  

 

راوی همچنین مدعی می‌شود آیت‌الله جمی «امام جمعه آبادان به علت بیماری و ناراحتی ناشی از اعدام پسرش سکته کرده و بر شدت عارضه‌ی فلج صورت و قسمتی از بدن‌اش افزوده شده بود. پسر او مجاهد بود که در شیراز دستگیر و به دستور حاکم شرع – داود امیری- اعدام شده بود.»

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/137158.php

 

تا آن‌جا که می‌دانم آیت‌الله جمی پسری نداشت که در رابطه با مجاهدین اعدام شده باشد. به لیست شهدای مجاهدین هم که رجوع کنید نامی از «جمی» نیست. اعدام پسر یکی از امامان جمعه‌ی اصلی نظام چیزی نیست که از نظرها پنهان بماند و یا مجاهدین از آن بی‌اطلاع باشند.

 

صاحب‌منصب قضایی رژیم از دیدارش با محمدی گیلانی در زندان اوین می‌گوید:‌ «...زندان اوین، زمستان سال ۱۳۷۵، از من خواسته شد تعدادی پرونده ، که در جریان شان بودم و اطلاعات کافی در مورد آنها داشتم را به دست آیت‌الله گیلانی در زندان اوین برسانم و اگر ایشان در مورد پرونده‌ها سوالی داشتند پاسخگو باشم.

از فرودگاه مستقیم به اوین برده شدم. آیت‌الله گیلانی علیرغم اینکه به ظاهر مستعفی و کنار گذاشته شده بود، هنوز در اوین دفتر داشت و در آنجا زندگی می‌کرد.( می‌گفتند پشت زندان روحانیون او یک سوئیت داشت). به دفتر ایشان هدایت شدم. پرونده‌ها را همراه با توضیحاتی به ایشان دادم. »

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/139875.php

 

این‌ها جعلیاتی است که ذهن یک دروغپرداز حرفه‌ای می‌سازد. زندان اوین سوئیتی نداشت که کسی در حد گیلانی بخواهد در آن زندگی کند. محمدی گیلانی نه مستعفی بود و نه برکنار شده بود. او در سال ۱۳۶۲ به عضویت شورای نگهبان و سپس به دبیری شورای نگهبان ارتقا یافت و در اسفند ۱۳۷۳ به ریاست دیوان عالی کشور رسید و حسینعلی نیری معاونت قضایی او را به عهده داشت. بعدها او به علت بیماری خانه نشین و آیت‌اله مفید جایگزین او شد. گیلانی در تاریخ مذکور در ساختمان دیوان عالی کشور واقع در خیابان خیام-روبروی خیابان بهشت-ساختمان كاخ دادگستری دفتر مجللی داشت. صاحب‌منصب قضایی نمی‌داند محمدی گیلانی در سال ۱۳۷۵ چه کاره بود و چه منصب قضایی داشت، عجیب نیست؟ پیش از آن نیز وی در مجموعه‌ی شورای نگهبان دفتر مجللی داشت.

 

راوی در مورد فتوای تجاوز به زندانیان زن می‌گوید:

 

«... به همراه مرتضی مقتدائی و یونسی و عندلیبی برای پاکسازی زندان‌ها آمده بودند. مصیب خطاب به من گفت: « ... حاج آقا زیاد نیگا نکن اغفال میشی» و نزدیک من آمد و گفت : « خوب شد امام توی همون بیمارستان قلب فتوی دادن که باکره بی باکره »، پرسیدم: « امام فتوی دادند یا آیت‌الله منتظری؟»، گفت : « نه، بنده خدا منتظری ترسید، زیر بار نرفت، چند بار گیلانی و لاجوردی رفتند پیشش که فتوی بده، حتی شنیدم بعضی‌ها دنبال این بودن که برای کرکی‌هام فتوی بگیرن ( یعنی تجاوز به نوجوانان)‌، اما ندادند، منتظری گفته بود سند شرعی نداریم که من فتوی بدم، زیر بار نرفت، اونموقع امام تو بیمارستان قلب بود، حالشون خوب نبود، وقتی جریان رو بهشون گفتن خودشون فتوی باکره‌هارو نوشتن ».

http://news.gooya.com/columnists/archives/141783.php

 

پاکسازی زندان‌ها در سال ۶۷ به  وقوع پیوسته است. خمینی در بهمن ۱۳۵۸ در بیمارستان قلب بستری بود، در آن دوران اساساً نوجوانان و یا زنان دستگیر و اعدام نمی‌شدند که نیاز به این باشد که پیش از اعدام به آن‌ها تجاوز کنند و یا به دنبال گرفتن فتوای آن باشند. این‌ها دروغ‌های شریرانه‌ای است که راوی سرهم می‌کند تا بعداً داستان‌های تراژیکی از تجاوز به زنان باردار و ... تولید کند. موضوع تجاوز به زندانیان زن پیش از اعدام، پس از دستگیری‌های گسترده در سال ۶۰ مطرح شد که در آن موقع خمینی در بیمارستان قلب نبود و در جماران زندگی می‌کرد.

صاحب‌منصب قضایی فراموش کرده است که پیش‌تر خودش از جلسه‌ای (پس از دستگیری‌های گسترده در سال ۶۰) خبر داده بود که در آن همراه با گردانندگان دستگاه قضایی به دیدار منتظری رفته بودند تا از او قتوای ازاله بکارت دختران را بگیرند:

 

«در قم جلسه‌ی مهم سراسری حکام شرع برگزار می‌شد. قبل از جلسه به دیدار آیت الله منتطری رفتیم ، دیداری مستقل از آن جلسه بود. آیت الله گیلانی، آیت الله موسوی اردبیلی و اسدالله لاجوردی هم آنجا بودند. آقایان آمده بودند تا از آقای منتظری فتوایی در تایید ازاله بکارت دختران باکره ی محکوم به اعدام بگیرند. آیت الله منتظری با آوردن چند آیه و حدیث، کار را نادرست دانست و زیر بار نرفت و فتوا نداد. البته آقایان اینکار را شروع کرده بودند اما بهانه شرعی نداشتند و آمده بودند آن را دست و پا کنند. من خودم در شیراز و شهر های دیگر شاهد این عمل جنایتکارانه بودم. سعی کرده بودند با توجیه های ساختگی این کار را شرعی نشان بدهند. مثلا" می‌گفتند اگر دختر محارب یا باقی یا مرتد و کافر باکره اعدام شود به بهشت خواهد رفت، باید بکارت او را بر داشت تا بهشتی نشود. این ها حرف های من درآوردی این دست از آقایان بود. حتی در زمان جنگ هم چنین رفتاری با دشمن جایز نیست .»

http://news.gooya.com/columnists/archives/135944.php

 

آیت‌الله منتظری در خاطرات خود هنگامی که شایعات پیرامون صدور فتوا از جانب ایشان در مورد تجاوز به دختران باکره را به درستی منکر می‌شوند مطلقاً به چنین جلسه‌ و درخواستی از سوی مقامات قضایی رژیم اشاره نمی‌کنند. همه ما می‌دانیم که اگر چنین جلسه و درخواست رسمی‌ای بود مطمئناً ایشان با توجه به روحیه‌ای که داشتند به آن اشاره می‌کردند. کما این که در مورد کشتار ۶۷ آیت‌الله منتظری چیزی را پوشیده نگذاشتند. 

 

از نظر من تردیدی نیست آن‌چه صاحب‌منصب قضایی رژیم راجع به سعید محسنی نائینی، جامعه شناس، تحصیل کرده سوربن فرانسه، با نام خدمتی «استاد» و «نام فوق سری با رمز 617599-110-110 »، «متخصص و مدرس شکنجه‌های ساده ( معمولی) ، سفید( روانی) و سیاه ( شکنجه تا حد مرگ)» و «پرورش دهنده‌ی زبده‌ترین شکنجه‌گران ایران» می‌گوید مضحکه‌ای بیش نیست؛ دروغ‌های شاخداری است که تنها ساده‌اندیشان و کسانی که رژیم و روابط بین نیروهایش به ویژه در سال ۶۰ را نمی‌شناسند ممکن است بفریبد.

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/135940.php

 

راوی از هیچ کوششی برای مهیج‌کردن موضوعات دریغ نمی‌کند. چه ربطی بین جامعه شناسی و متخصص شکنجه‌‌های گوناگون بودن است؟ صد رحمت به جیمزباند و مأمور ۰۰۷ . ظاهراً نام فوق سری مأمور رژیم به خاطر وجود «مبارک» ۱۲ امام از ۱۲ رقم تشکیل شده است. نامش هم احتمالاً به خاطر سعید امامی ، «سعید» انتخاب شده و تحصیل در سوربن هم به خاطر این است که سعید امامی در اوکلاهما آمریکا تحصیل کرده بود.

مسئول قضایی نظام که از اولین سال‌های تشکیل دستگاه قضایی نوبنیاد و جنایت‌کار رژیم در آن مشغول کار بوده ادعا می‌کند که در سال ۶۰ و در دوران ریاست موسوی اردبیلی بر شورای عالی قضایی، سعید محسنی نائینی کذایی را دیده که «ده فرمان آیت‌الله شاهرودی را که برمبنای آن می‌باید دستگیری و بازجویی و شکنجه و اعدام عمل می‌شد با زبانی ساده، اما پر ابهت و‌گاه ترسناک به شکنجه‌گر‌ها و بازجو‌ها و زندانبان‌ها تعلیم می‌داد»

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/136422.php

 

این ادعا در حالی صورت می‌گیرد که شاهرودی در دوران ریاست موسوی اردبیلی و «دوران طلایی امام» آخوند بی‌مقداری بود که اساساً در هرم قدرت منزلتی نداشت که «ده‌ فرمانی» برای بازجویی و شکنجه صادر کرده باشد. در سال ۶۰ وی ۳۳ ساله بود و مدتی رئیس و در دورانی سخنگوی مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق بود و هیچ نقشی در ارگان‌های سیاسی، قضایی و مقننه جمهوری اسلامی نداشت. در اسفند ۱۳۷۳ و در دوران «ولایت امری» خامنه‌ای وی ابتدا به شورای نگهبان راه یافت و در دوران ریاست جمهوری خاتمی در سال ۷۸ بود که به ریاست قوه قضاییه رسید. صاحب منصب قضایی رژیم یعنی از این واقعیت بی‌خبر است؟‌

 

صاحب منصب قضایی رژیم در مورد احکام ده‌گانه‌ شاهرودی می‌گوید:

«...سعيد محسنی نائينی با اتکا به رساله‌ی احکام دهگانه يا ده فرمانی که آيت الله شاهرودی بر مبنای احکام جزای اسلامی تنظيم و تدوين کرده است، عمل می‌کرد. اين رساله‌ی شقاوت وشکنجه و کشتار يکی ديگر از مراجع درس او بود. سعيد کپی‌ای از بخش‌هائی از اين رساله کوتاه را برايم آورد. اصل اين سند در اختيار روح الله حسينيان در مرکز اسناد انقلاب اسلامی نگهداری می‌شد. شاهرودی در سال ۶۰ اين فرمان‌ها را، که خمينی و گيلانی هم باور داشتند و به کار بسته بودند ، تنظيم و صادر کرد.»

صاحب منصب قضایی توضیح نمی‌دهد که شاهرودی چه کاره بود که چنین فرمان‌هایی صادر کند. هم‌نشین بهار که خود در زندان‌های «هتل اموات» و دستگرد اصفهان سال‌ها زندانی بوده و هم تجربه‌ی زندان‌های شاه (تهران و مشهد) در دو دوره و هم تجربه‌ی زندان‌های خمینی (تهران و اصفهان و گلپایگان) در دو دوره را دارد در مطلبی تحقیقی بطلان ادعای صاحب‌منصب قضایی در مورد کتبی که منبع صدور «احکام دهگانه» قرار گرفته بودند را نشان داد. او توضیح داد که هیچ‌یک از کتبی که وی نام‌برده ربطی به موضوع «احکام دهگانه» ندارد.

 

http://www.pezhvakeiran.com/page1.php?id=40821

 

اما صاحب منصب قضایی به صرف خود ندید که پاسخ مطلب تحقیقی همنشین بهار را بدهد.

برای روشن شدن موضوع نگاهی خواهم داشت به «احکام دهگانه يا ده فرمان !» صادر شده از سوی آیت‌الله شاهرودی:


«۱- شکنجه بايد مؤثر باشد. بی‌شرمانه و نفرت انگيز. زندانی بايد حس کند که در اين حال مفهوم مذهب ، خود شکنجه است که قربانی با درد و زخم شکنجه به آن معنا بدهد. »

کدام صاحب‌مقامی در تاریخ در فرمان رسمی نوشته است «بی‌شرمانه و نفرت‌انگیز» شکنجه کنید که شاهرودی کذایی دومی باشد؟ یعنی خودشان رأی به بی‌شرمی خودشان می‌دهند؟ کدام آیت‌اللهی در فرمان خود به صراحت می‌نویسد:  «زندانی بایستی حس کند مفهوم مذهب خود شکنجه است» آیا این جمله را یک مرجع اسلامی نوشته است؟ 


«۲- زندانی زير شکنجه فرياد می‌زند، فريادها آنقدر هولناک و دلخراش هستند که تصورش در اين جهان ممکن نيست. زندانی را مسخره کنيد، تحقيرش کنيد بر او تف بياندازيد. به او بخنديد.»

شاهرودی یا فلان آیت‌الله از کجا می‌دانند که فریاد‌های زیر شکنجه چگونه هستند؟ گیرم که بدانند آیا آن‌ها بایستی در فرمانی رسمی به شکنجه‌گران در مورد میزان هولناکی و دلخراشی فریادها توضیح دهند یا برعکس؟


«۳- خدا ، حضرت زهرا، آقا امام زمان در فرياد زندانی جای مناسبی دارند. اين کلمات را زير شکنجه آنقدر کشيده و دردناک ادامه پيدا می‌کند که به پژواک هراسناکی تبديل می‌شود. بزنيد ، بزنيد، بزنيد تا که در درون خود زندانی پزواک خاموش شود.»

مرجع اسلامی از کجا می‌داند که زندانی فقط نام این افراد را فریاد می‌کند و مثلاً نام حضرت علی یا امام حسین یا ابوالفضل را نمی‌برد؟ چندبار خود وی شاهد شکنجه‌ی زندانی بوده که در مورد نام‌هایی که زندانی زیر شکنجه می‌برد هم رهنمود دهد.

از قرار معلوم احکام دهگانه یا ده‌فرمان شکنجه برای زندانیان مذهبی صادر شده است. یا صاحب فتوا تصور کرده است که فقط مذهبی‌ها را دستگیر می‌کنند و پای هیچ بی‌خدا و بی حضرت زهرا و بی آقا امام زمانی به زندان و بازداشتگاه نمی‌رسد که نیاز به شکنجه‌شان باشد. اگر زندانی نام مارکس و لنین و چه‌گوارا را فریاد کرد تکلیف شکنجه‌گر مادر مرده چیست؟


«۴- بارها و بارها زندانی فرياد می‌زند و می‌گويد به مادرم و پدرم ناسزا نگوئيد. مرا بزنيد ، مرا بکشيد. من شما را می‌فهمم اما خدا کجاست؟ چرا اينجا نيست؟ چرا او را احساس نمی‌کنم ؟ در اين شرايط اگر زندانی پدر و مادر دارد آن‌ها را در شکنجه گاه حاضر کنيد. عريان کنيد ، اول زندانی را بزنيد تا آن‌ها التماس کنند و بعد آن‌ها را مجبور کنيد در حضور زندانی با هم آميزش جنسی کنند. زندانی را بيشتر بزنيد ، او را خونين کنيد. از زندانی بخواهيد آنچه بازجو می‌خواهد اعتراف کند تا پدر و مادرش آزاد شوند.»

 

آیا مسعود نقره‌کار وقتی این نکات را تحت عنوان «احکام دهگانه یا ده‌فرمان» شکنجه انتشار می‌داد از خود نمی‌پرسید چرا یک زندانی تاکنون چنین شهادتی نداده است که در اثر مقاومت او پدر و مادرش را در مقابل او لخت کرده‌ و مجبور به آمیزش جنسی کرده‌اند؟ آیا هیچ آیت‌اللهی حاضر می‌شود چنین فرمانی را به صورت مکتوب دست این و آن دهد؟

...

 

«۹- دادگاه‌های انقلاب خود ابزار شکنجه هستند، محکوميت زندانی را بايد بازجو تعيين کند. اين دادگاه فقط يک اتاق است، که حاکم شرع در آن نشسته است. آنچه ما تعيين کرده ايم بايد حاکم شرع امضا کند. کافی ست زندانی را در چند لحظه ببيند، گاهی وقت‌ها هم اين سعادت را ندارد. در واقع حاکم شرع به جای قضاوت شکنجه وجنايت را تائيد می‌کند، حاکم شرع اگر بخواهد خود قضاوت کند ممکن است از فرد باصطلاح منافق يا کافر يک مظلوم بی پناه و در نهايت يک شهيد بسازد يا قهرمان معرفی کند. به اين جهت حکم زندانی حق ماست نه حق حاکم شرع، صلاحيت قاضی را ما تعين می‌کنيم.»

 

حکم ده‌گانه را آیت‌الله شاهرودی صادر کرده و قاعدتاً از زبان خودش می‌نویسد اما در این‌جا یک باره از زبان بازجو به استهزای حکام شرع و دادگاه‌های انقلاب می‌پردازد، عجیب نیست؟ به صراحت در فرمان فقهی شکنجه می‌نویسد «دادگاه‌های انقلاب خود ابزار شکنجه هستند» آن‌ها که برای فریب مردم و نیروهای خود دائم تبلیغ می‌کنند «عدل علوی» را اجرا می‌کنند آیا چنین سندی دست کسی می‌دهند.

 

«۱۰- زندانی يا منافق ، ملحد و مرتد يا کافر بايد ثابت کند که نيست، و چگونگی‌اش در زندان است. از تمام موانع عبور کنيد تا اغفال نشويد، حامله است، باشد، برای رسيدن به اطلاعات نطفه را بزنيد، شما مالک زندانی هستيد، با تمام توان به شخصيت و حيثيت و آبرو ، و بدن زندانی يورش کنيد تا مرز انهدام او را بکشيد، مهم نيست که زندانی چه چيزی از دست می‌دهد، حتی عامل دختر بودن و زن بودن، بايد ويران شود، زندانی محکوم است ، برای زنده بودن بايد از برزخ ما بگذرد.»

در متنی بلند بالا که مربوط به احکام دهگانه شکنجه است یک بار از «شرع» نام برده نشده است. انشاء متن به هیچ‌وجه به فرهنگ آخوندی شبیه نیست. محال است یک متن فقهی در طول تاریخ و یا حیات سی‌ و سه ساله رژیم بیاورید که به فرهنگ «احکام دهگانه» کذایی حتی نزدیک باشد.

برای پیشگیری از طولانی شدن مطلب از آوردن بقیه موارد «دهگانه» خودداری می‌کنم.

 

استاد سعید محسنی نائینی مأمور ۰۰۷ رژیم و حافظ شناس و جامعه شناس و «پرورش دهنده‌ی زبده‌ترین شکنجه‌‌گران ایران» در مورد چگونگی اعمال شکنجه چنین آموزش می‌دهد:

 

«... به محض ورود باید شروع کنید. ببندینش به تخت، با همان لباس و کفش، از روی کفش بزنند. دو نفر ، یکی زیر و کف کفش ، و یکی هم روی کفش باید بزند، هر دو طرف را بزنید. البته در شروع درد زیادی حس نخواهد کرد. مهم نیست. نیم ساعت بزنید، حرف‌های مهم‌اش را یادداشت کنید.، بعد بیاندازیدش توی مجردی، نیم ساعت بعد بیاوریدش و دو باره شروع کنید به زدن. حالا پاها توی کفش ورم کرده و درد شروع می‌شود. بزنیدش، این کار را تکرار کنید، دیگر نمی‌تواند راه برود، حرف خواهد زد، حرف خواهد زد، پاها هم دیگر از بین رفتنی هستند، توی کفش تاول می‌زنند ورم می‌کنند، عفونت می‌کنند و فاسد می‌شوند. کارش به بریدن و قطع پا می‌رسد. حجم پا از کفش بیشتر می‌شود و کلافه‌اش می‌کند. اگر حرف زد کفش را ببرید..»

 

معلوم نیست جامعه شناس مزبور و استاد شکنجه‌گری خود دروس شکنجه‌ دادن را در کجا آموخته است؟‌ و در کجا چنین تحقیقاتی صورت گرفته است؛ سوربن فرانسه؟ مگر دانشگاه سوربن محل آموزش شکنجه‌ است؟‌ جامعه شناسی چه ربطی به استاد شکنجه شدن دارد؟ لااقل می‌گفت روان‌شناس یک چیزی! ظاهراً استاد شکنجه‌گران بایستی موردی را تعلیم دهد که به عقل هیچ شکنجه‌گری در طول تاریخ نرسیده باشد و کشف خود او باشد. به همین دلیل ابلهانه رهنمود می‌دهد که کفش زندانی را از پایش در نیاورید و  هم از زیر و کف کفش و هم از روی کفش مشغول کابل زدن به پای زندانی شوید! آیا هیچ عاقلی می‌پذیرد که به جای کف پای عریان زندانی که اعصابش مستقیم به مغز می‌روند و دردی جانکاه دارد به زیر و کف کفشی که به پا دارد شلاق بزنند؟ آیا پذیرش این جعلیات توهین به هوش و فراست ‌آدمی نیست؟‌

از آقای نقره‌کار می‌خواهم به دست کودکی یک شلاق بدهند و بگویند آن را به کف پای لخت ایشان بزند و سپس کفشی به پا کنند و از یک قلچماق بخواهند با تمام قدرت با محکم‌ترین کابل ممکن ده ضربه به ته کفشی که به پا کرده‌اند بزنند و نتیجه را خود مقایسه کنند تا دیگر چنین دستور‌العمل‌هایی را تحت عنوان رهنمود چگونگی شکنجه دادن انتشار ندهند.

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/135940.php

 

انگار استاد شکنجه قحطی بوده که چنین نادره‌ای زندان به زندان می‌گشته تا به بازجویان طریقه‌ی شکنجه‌کردن بیاموزد:

«..... سعید محسنی (نائینی) زندان به زندان می‌گشت و درس شکنجه و بازجویی و کشتار می‌داد. او البته فقط به زندان‌های مرکز استان‌ها می‌رفت، بازجو‌ها و شکنجه گر‌ها و زندانبان‌ها را از زندان‌های دیگر به زندان مرکزی می‌آوردند تا در کلاس تعلیم او شرکت کنند. من در اصفهان، شیراز، مشهد و تهران با او بودم. در زندان» هتل «(اصفهان) با حکم حاکم شرع و شخص موسوی اردبیلی رفت و آمد می‌کردم. هر کسی اجازه نداشت به این قتلگاه ورود کند.

http://news.gooya.com/columnists/archives/135940.php

 

راوی در توصیف رفتار و گفتار سعید محسنی نائینی استاد شکنجه‌گران نظام، فرد بی‌دینی که «خودش بارها گفته بود که نماز هم نمی‌خواند» و پدرش او را گذاشته بود «در قوه قضاییه تا به راه راست هدایت شود» می‌گوید:‌

«مقداری فشنگ جلوش ریخته بود و داشت هفت تیر "برِتا" ی اش را پر می‌کرد. سلام کردم، جواب نداد پرسید: "تو حاکم شرعی؟ " گفتم نه, من نماینده حاکم شرع هستم و حکم دارم در اختیار شما باشم تا هر چه بخواهید مهیا کنم. گفت: "من با حاکم شرع کار دارم". این را با عصبانیت گفت. رنگ پریده و زرد شده بود. ... و باز رو به من که کنارش نشسته بودم کرد و پرسید: " ... گفتی چکاره هستی؟" گفتم :" نماینده حاکم شرع هستم" گفت: " برو مسؤل زندان را بگو بیاد اینجا کارش دارم ، همین الان". رفتم و از نگهبان خواستم مسؤل زتدان که " جواد صاحب الامر"  بود را صدا کند. بیرون نمازخانه منتظر جواد شدم. جواد آمد، مسؤل زندانی که خودش کبکبه و دبدبه ای داشت ، پر قدرت و با ابهت بود. تا من را دید گفت: "... منو از این آدم دور کن ، من از اون می‌ترسم".

وارد نمازخانه شدیم. سعید رو به جواد کرد و با تحکم گفت :"... الان ساعت 8 هست ، برو هرکسی که در اینجا کار می کنه رو برای ساعت یازده جمع کن اینجا ، همه باید بیان، همه، اگر کسی دیربیاد یا غیبت کنه شلاق اش را خودت می‌خوری " و رو به من کرد و گفت:" برید می‌خوام استراحت کنم".»

 

سعید محسنی در خطابه‌ای رو به بازجویان و شکنجه‌گران و زندانبانان زندان اصفهان می‌گوید:‌

«این‌هایی که می‌گویم تعلیم هستند. من حرف می‌زنم و شما باید یاد بگیرید. سؤال نکنید ، سؤال کنید سرو کارتون با تخت و شلاق خواهد بود. وقتی سؤال می‌کنم باید فوری جواب بدهید.»

 

در جای دیگری ترس بازجویان از وی را چنین توصیف می‌کند:

«بعد از صحبت‌های اش همانجا توی نمازخانه، و خرخر کنان خوابید. بازجوها و شکنجه گرها جرات نمی‌کردند برای نماز خواندن به نمازخانه بیایند.»

 

یا مدعی می‌شود وی سیلی به گوش معاون فرمانده سپاه می‌زند:‌

 

«...معاون فرمانده سپاه (جلیل طالشی) می‌خواست حرف بزند. سعید اجازه نداد و به او گفت بنشیند. معاون فرمانده سپاه با اعتراض جلسه را ترک کرد. جلسه بعد باز همین فرد وارد شد. سعید از او پرسید:«کی اجازه داده شما وارد این جلسه بشی؟ «معاون فرمانده سپاه گفت:» من احتیاج به اجازه ندارم هر جا دلم بخواد وارد می‌شم ». سعید از او خواست نزدیک او بیاید. معاون فرمانده پذیرفت. وقتی به نزدیکی سعید رسید سعید چنان سیلی‌ی محکمی به او زد که او به در و دیوار کوبیده شد. معاون فرمانده را که مردی ورزیده و تنومند بود، بلافاصله بردند... »

 

سعید محسنی نائینی گویا اربابی است که با رعیت‌هایش صحبت می‌کند. رئیس زندان از یک آدم یک لاقبا که تحصیل‌کرده‌ی سوربن فرانسه است و در نگاه پاسداران رژیم «سوسول» شناخته می‌شود می‌ترسد و حاضر نیست با او روبرو شود و معاون فرمانده سپاه سیلی‌ محکمی از او نوش‌جان می‌کند بدون آن که واکنشی نشان دهد! سعید محسنی نائینی رئیس زندان را تهدید می‌کند چنانچه هر یک از کارکنان زندان یا بازجویان «دیربیاد یا غیبت کنه شلاق اش را» وی خواهد خورد. شکنجه‌گران از ترس این که مبادا بیدار شود برای نمازخواندن به نمازخانه نمی‌روند.

راوی و مسعود نقره‌کار نمی‌گویند چه کسی شلاق مزبور را به رئیس زندان و شکنجه‌گران و بازجویان خواهد زد؟ با کدام پشتوانه؟ مگر بازجوها و زندانبان‌ها و فرمانده سپاه مرده‌اند که یک نفر دانشجوی خارج از کشوری نماز نخوان بر آن‌ها حکومت کند و ترسی چنین موحش بر آن‌ها مستولی شود؟

راوی در  ادامه تلاش می‌کند سعید محسنی نائینی استاد شکنجه‌گران رژیم را فرد لائیک و بی‌دینی معرفی کند که «تشیع جنازه شهدا» و خود شهدا را به باد استهزا می‌گیرد، بطور ضمنی آن‌ها را ابله معرفی می‌کند، قرآن را به تمسخر می‌گیرد و نه تنها نماز نمی‌خواند بلکه با نماز‌خوان‌ها هم میانه‌ی خوبی ندارد. به این ترتیب بخشی از مسئولیت جنایات رژیم را هم به دوش لائیک‌ها می‌اندازد:

 

«به طرف مشهد می‌رفتیم. ... از داخل کیف‌اش اول دیوان عزلیات حافظ را در آورد و بعد یک کتاب قطور انگلیسی و کتاب دیگری که به لاتین نوشته شده بود. پرسید:« کتاب می‌خوونی؟ «گفتم:» غیر از قران و کتاب‌های دینی کتابی نخوانده‌ام «با تمسخر گفت:» قران؟ این کتاب مگر خووندن داره؟ «راننده با ناراحتی برگشت و نگاهی به سعید انداخت. سعید با عصبانیت و صدای بلند به راننده گفت: «جلوتو نیگا کن، جلوتو نیگا کن، نبینم دفعه‌ی دیگه بر گردی و منو نیگا کنی، فهمیدی؟ راننده چیزی نگفت»

 

راوی در مورد تمسخر شهدای جبهه می‌گوید:

 

«راه بندان بود. شهدای جبهه را آورده بودند و تشییع می‌کردند. سعید نگاهی به جمعیت و تابوت‌ها انداخت و گفت:« مملکتی که رزمنده هاش این‌ها باشن هر روز باید شاهد تشییع جنازه باشه » و رو کرد به من و پرسید:« شما جبهه رفتین؟ » پاسخ دادم:« هنوز این سعادت نصیبم نشده » با پوزخند گفت: «معلوم می‌شه آدم عاقلی هستی» راننده جوان باز ناراحت سر برگرداند تا چیزی بگوید. سعید با کف دستش صورت راننده را به طرف جلو چرخاند و با تحکم گفت:« مگه بهت نگفتم کارتو بکن، فقط جلوتو نیگا کن، این دفعه‌ی آخره که بهت تذکر می‌دم، فهمیدی؟ » راننده با دلخوری و رنگ و رویی پریده به کارش ادامه داد.»

 

و در رابطه با دشمنی سعید محسنی با نماز‌خوان‌ها می‌گوید:


«در زندان وکیل آباد مشهد غروب بودکه می‌خواست تعلیم بدهد. اذان می‌گفتند. یکی دو تا از بازجو‌ها و شکنجه گر‌ها پا شدند که بروند نمار بخوانند. پرسید:« کجا؟» یکی از آن‌ها گفت:« وقت نماز است» با عصبانیت گفت: «برین اما دیگه بر نگردین» آن‌ها منصرف شدند و خواستند بنشینند اما به آن‌ها اجازه نداد و گفت: «گفتم برین بیرون، بیرون » و بیرونشان کرد. »

 

آیا هیچ عقل سلیمی می‌پذیرد که در زندان خمینی، و در سال ۶۰ در مقابل افراد متعصب آن که در زندان‌ها کار می‌کردند کسی بگوید «قرآن هم خووندن داره»؟ و بر آن‌ها حکومت کند؟ راننده و صاحب‌منصب قضایی در مقابل او جرأت نکنند جیک بزنند؟ بازجویان را به خاطر نماز‌خواندن از اتاق بیرون کند و ... آب هم از آب تکان نخورد؟

فیلم شکنجه‌ دادن همسر سعید امامی موجود است. چنانجه ملاحظه می‌کنید در وسط شکنجه و بازجویی صدای تلاوت قرآن و اذان و ... می‌آید. زندان‌های رژیم و به ویژه زندان‌های رسمی بطور شکلی هم که شده زندان‌های ایدئولوژیک هستند و بسیاری از امور  به ظاهر شرعی در آن‌ها رعایت می‌شود.

 

شکنجه‌‌گر لائیکی که توصیف‌اش در بالا رفت عاشق حافظ است و آنتونی گیدنز توجه کنید:‌

 

«سعید رو کرد به من و پرسید: « تو آنتونی گیدنز رو می‌‌شناسی؟ این کتاب انگلیسی یکی از کار‌های اوست ». گفتم:« نه، نمی‌شناسم « و عصبانی گفت:» برای همین است که انقلابتون داره راه دیگه‌ای می‌ره. شما چطور انقلاب کردین؟ چطور می‌خواین نگه‌اش دارین؟ «کتاب انگلیسی را جلوی روی من گرفت و گفت:» این مرد بزرگ‌ترین جامعه‌شناس دنیاست؟ آدم تا جامعه‌شناسی ندونه حتی بازجو و شکنجه گر خوبی از آب در نمی‌آد، این کتاب خیلی درس‌ها داره »

 

سعید نائینی فارع‌التحصیل سوربن فرانسه است اما در سال ۶۰ کتاب آنتونی گیدنز را نه به زبان فارسی یا فرانسه که تحصیل کرده، بلکه به زنان انگلیسی می‌خواند. البته وی گیدنز را که شهرتش پس از  ۱۹۸۴ جهانی شد و در سال ۱۹۸۵ به کرسی استادی جامعه‌شناسی کمبریج رسید می‌شناسد و از پیش می‌داند که او «بزرگ‌ترین جامعه شناس دنیاست».

«... بعد دیوان حافظ را برداشت و جلو روی من گرفت. پرسید: «.. اینو که دیگه می‌شناسی؟ «گفتم:» بله می‌شناسم «. پرسید:».. شعر از او حفظ هستی؟ «. گفتم:» نه «با صدایی بلند پرسید:» تو از حافظ شعر حفظ نیستی؟ په چرا زنده‌ای؟ هر ایرانی باید حافظ رو بخوونه و شعر‌های او رو حفظ باشه، شما که خودت کنار دست حافظ بزرگ شدی، اونوقت شعر از او حفظ نیستی، باید شرمنده شد، من با شعر‌های حافظ زندگی می‌کنم.» ... شما لیاقت این‌ها را ندارین، لیاقت حافظ، سعدی، فردوسی، مولانا و نظامی رو، این‌ها در دنیا مثال وشبیه ندارن، بهتر است‌‌ همان مزخرفات [منظور قرآن است] را بخوانین ... او وقتی از فردوسی و حافط و سعدی حرف می‌زد طوری وانمود می‌کرد و می‌خواست حالی من کند که ملتی که این بزرگان را داشته دین را دیگر برای چه می‌خواسته و می‌خواهد؟ »

 

آیا در زندان‌های رژیم کسی علناً‌ می‌تواند قرآن را «مزخرفات» بخواند، علیه دین سخن بگوید و بر بازجویان و شکنجه‌گران حکمرانی کند و به هر جای کشور که خواست سر بزند؟ تجربه‌ی من می‌گوید حتی جان سالم هم به در نمی‌برد. جانیان رژیم برای توجیه جنایاتشان هم که شده بایستی در این مواقع رگ غیرت دینی‌شان گل کند و گوینده را به سزای اعمالش برسانند.

 

شکنجه‌گری که با حافظ زندگی می‌کند و در بین راه و ماشین هم آن را از خود دور نمی‌کند در مورد نحوه‌ی شکنجه و کشتار می‌گوید:

 

«... ما اعدام می‌کنیم، با گلوله و طناب، ما زیر شکنجه می‌کشیم، ما کشتار می‌کنیم، ما برای هدفمان این کار را می‌کنیم، ما آهسته آهسته زیر شکنجه می‌کشیم، اگر لازم باشد آتش می‌زنیم، سم خور می‌کنیم ، سر می‌بریم ، می‌کشیم حتی با خانواده‌های شان.، ترور می‌کنیم ، حتی اگر هوادار ما باشند اما در خدمت نباشند باید بمیرند. ما با بمب کشتار جمعی خواهیم کرد، ما باید یاد بگیریم دشمن را بکشیم، یورش ببریم، سرش را ببریم، زنده به گورش کنیم، خانه اش را منفجر کنیم، با زن و بچه اش ، ما باید مخالفان خود را در میان مردم بکشیم، و بین مردم شکنجه کنیم. این راه بقا و ماندگاری حکومت است...»

 

یا در جای دیگری می‌گوید:

 

«... زندانی‌ای که می‌دانید اعدامی ست اما حرف نمی‌زند را می‌توانید با شلیک گلوله به بدن‌اش به حرف بیاورید. گلوله چهار جا دردناک است و دردش را نمی‌شود تحمل کرد، شلیک به شانه‌ها و زانو‌ها، محصوصا «سر زانو، مطمئن باشید این روش زندانی را به حرف می‌آورد و نشان خواهد داد که ما حوصله و وقت برای قهرمان بازی نداریم.»

 

ظاهراً پشتوانه‌ی چنین جنایاتی حافظ و سعدی، فردوسی و مولانا و نظامی و آنتونی گیدنز و ... هستند و نه تعالیم مذهبی و دستوران شرعی و ...« از کرامات شیخ ما این است شیره را خورد و گفت شیرین است» عجب استاد جامعه شناس می‌داند اگر به سر زانو شلیک کنید درد زیادی خواهد داشت. 
 

راوی در توجیه‌‌ این که چگونه سعید محسنی نائینی در چنین موقعیتی قرار گرفته می‌گوید:

 

«پدر سعید، که یکی از بازرگانان متدین و متمول ایرانی در اروپا بود و کار تجارت می‌کرد از دوستان و نزدیکان آیت الله بهشتی بود. شنیدم که بهشتی هر چه داشت از پدر سعید محسنی داشت. بهشتی به توصیه پدر سعید، او را وارد سیستم قضایی کرد تا ضمن خدمت شاید متدین شود و به راه راست هدایت شود، »

راوی یادش می‌‌رود که بهشتی در ۷ تیر ۱۳۶۰ کشته شد و نبود تا از دردانه‌ی دوستش دفاع کند یا حتی اگر بر فرض محال قدرت داشت به او مصونیت ببخشید. بهشتی مال چندانی نداشت و فرصتی پیدا نکرد که مال‌اندوزی کند، هرچه داشت قدرت سیاسی بود که ربطی به پدر سعید کذایی نداشت. در سی سال گذشته همه‌ی زندگی بهشتی زیر و رو شده است، کسی به نام محسنی نائینی در زندگی او وجود خارجی نداشته که وی همه چیزش را از او داشته باشد و کسی حتی نام او را نشنیده باشد.

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/135940.php

http://news.gooya.com/columnists/archives/136422.php

 

در داستان‌های هزار و یک شب راوی، از شیر مرغ تا جان آدمیزاد پیدا می‌شود. وی مدعی است از ۲۵۰ وصیت‌نامه تصویربرداری کرده است، او در سیستم قضایی نظام بوده است، به قول خودش برای حفظ آن در جبهه‌ها می‌جنگیده، به چه منظور وصیت‌نامه دشمنان نظام را جمع آوری می‌کرده، الله و اعلم؟ وی در ادامه بطرز عجیبی مدعی می‌شود:

 

«یکی از هدف‌های نظام از اجازه دادن به زندانی اعدامی برای نوشتن وصیت نامه کسب اطلاعات نیز بود. مواردی بود که اعدامی از کسانی که او را سیاسی یا سازمانی کرده بودند، و یا فکر می‌کرد شخص یا اشخاصی او را لو داده‌اند، نام می‌برد ، یا ازکسانی که می‌خواست با آن‌ها وداع کند نام می‌آورد ، و این‌ها اطلاعاتی قابل استفاده برای ماموران می‌شد.»

کدام عقل سلیمی می‌پذیرد زندانی که اطلاعاتش را در طول دوران بازجویی و زندان زیر شکنجه حفظ کرده هنگام مرگ در وصیت‌‌اش می‌نویسد و به متصدیان امر می‌دهد که از آن برعلیه تشکیلات و خانواده‌ و دوستانش استفاده کنند؟

صاحب منصب قضایی سه وصیت‌نامه را انتشار می‌دهد که بیشتر به قصه حسین کرد شبستری شبیه است تا وصیت‌نامه و با کمی دقت معلوم می‌شود که نویسنده‌ی آن‌ها یکی است. در اولین وصیت‌نامه یاسمین علوی یادش می‌رود در آخر نامه امضا می‌کند سیمین. اگر یاسی امضا کرده بود قابل فهم بود. نویسنده‌ی وصیت‌نامه ظاهراً یادش می‌رود اسمش یاسمین بوده و نه سیمین. او از شوهرش می‌خواهد نام او را روی دخترش بگذارد و سه بار از گل «یاس» می‌گوید. «یاس» و «یاسمین» و «سیمین» همه در وصیت‌نامه جمعند.

 

دومین وصیت مربوط به مهرماه ۱۳۶۷ است و کشتار بیرحمانه‌‌ی زندانیان در شیراز. قربانی در وصیت‌اش در شرح جانسوزی از هر دری سخن می‌گوید:

«بازجو به من گفت اعدام یا توبه با سرافرازی گفتم : مرگ، چه هیجانی داشتم، حالا شما می‌توانید افتخار کنید و قصه‌ی من را برای بچه‌هایم وقتی بزرگ شدند بگویید، می‌دانم با شور و شوق فراوان توجه خواهند کرد. رسم است قبل از اعدام خون گیری داریم برای زخمی‌های جبهه، من موافقم ، حتی پیشنهاد کردم قسمتی از اجزای بدنم را در صورت مفید بودن قبل یا بعد از مرگم برای بچه‌های جبهه استفاده کنند. اما هیچ چیز اینجا دردناک تر از وضع زنان نیست، به آن ها تجاوز می‌کنند ، خودشان اصطلاحی دارند ، هر کدام که مورد تجاوز قرار می‌گیرند می‌گویند : سوختم، سوختم، فرح همه چیز را برایم گفت، چقدر از دیدن‌اش خوشحال شدم‌، وقتی گفت چندین بار سوخته، شرمنده شد، او را دلداری دادم و گفتم این کوچکترین جزء مبارزه است، من همسرت هستم و حقم را می‌بخشم، باز هم گریه کرد، چقدر حزن انگیز بود، گفت اگر سودابه و سیاوش بشنوند چه می شود، گفتم وقتی بزرگ شوند قصه‌ی ما را خواهند گفت، با سر بلندی، آزرده خاطر نباش. ...

از سر لطف چه آن‌ها که مرا آزار دادند و چه آن ها که مرا گلوله باران حواهند کرد به بخشی و دعای خیر کنی که به راه خدا هدایت شوند.... همین الان بازجو گفت فرح دیشب اعدام شد، ما فردا دیداری عاشقانه در کوچه باغ‌های بهشت خدا خواهیم داشت.»

 

«سید محمد ه.س» را می‌خواهند اعدام کنند، خونش را برای زخمی‌های جبهه‌ها بگیرند اما او پیش‌دستی کرده و پیشنهاد می‌کند که قسمتی از اجزای بدنش را هم تقدیم بچه‌های جبهه‌ها کند که بهتر بتوانند با یاران او بجنگند. به زنش بارها تجاوز کرده‌اند، اما او با بزرگواری می‌گوید من از حق خودم گذشتم، از مادرش می‌خواهد قبل از هرچیز کسانی که او را اعدام می‌کنند ببخشد و... نویسنده داستان را هرچه مهیج تر کرده و نام سیاوش و سودابه را برای بچه‌ها برگزیده است. اگر نام او رستم و نام زنش تهمینه بود دیگر داستان چیزی کم نداشت. صاحب‌منصب قضایی رژیم از زبان سید محمد بیچاره ترتیب بخشش خودش که هیچ همه شکنجه‌گران و متجاوزین و قاتلین را هم می‌دهد.

 

نکته قابل توجه این که تاریخ وصیت مهر ۱۳۶۷ است. در جریان کشتار ۶۷ اعدام زندانیان مجاهد در سراسر ایران از روز ۶ مرداد شروع شد و در سند مربوط به تماس‌های موسوی اردبیلی و خمینی آمده است که متهمین هرچه زودتر اعدام شوند.

http://www.amontazeri.com/farsi/khaterat/html/0563.htm

 

بنا به شهادت زندانیانی که از کشتار در شهرستان‌ها جان به در برده‌اند، فرمان خمینی به احسن وجه اجرا شد و این کشتار در ماه مرداد به اتمام رسید. بنابر این وصیت مهرماه ۱۳۶۷ از اساس غیرواقعی است. در ثانی نویسنده یادش رفته است که جنگ در ۲۷ تیرماه تمام شده بود و سه ماه پس از پایان جنگ در مهرماه دیگر جبهه‌ها نیاز به خون نداشتند و «بچه‌های جبهه» گروه گروه به شهرهایشان باز می‌گشتند.

 

سومین وصیت‌نامه متعلق به فرهاد است. از قضا نام خواهرش شیرین است تا داستان «شیرین و فرهاد» کامل شود. فرهاد در وصیتی‌ که به پدر معتادش می‌نویسد در آخرین لحظه از فرصت استفاده کرده و از پدرش می‌پرسد چرا زندگی با «مامان فری» را ادامه داده که معتاد شود؟ ظاهراً‌ در طول زندگی فرهاد فرصت دیگری برای این پرسش نبوده است. در آخر هم تأکید می‌کند که «نه اهل مکتبی هستم نه اهل مذهبی و نه دلاور صحنه نبرد» و «به جرم مطالعه برای بهتر فهمیدن» دستگیر شده‌ام و به این ترتیب در سال ۶۲ به «شب گلوله باران قهرمانان غریب دعوت» می‌شود.

http://news.gooya.com/columnists/archives/140115.php

 

جز تأسف و تأثر چه می‌توان گفت وقتی که این دروغ‌ها و جعلیات، بعنوان اسناد زندان، به واسطه‌ی یکی از فعالان اپوزیسیون در خارج از کشور، منتشر می‌شود و از همین روی، دوستان، تا به امروز که ۳۷ شماره از انتشار این جعلیات تحت عنوان «گفتگو با یک شاهد تجاوز و شکنجه» در سایت گویانیوز و بازچاپ آن در فیس‌بوک و دیگر رسانه‌ها می‌گذرد، از نقد علنی آن خودداری کرده و دست روی دست بگذارند؟

خواندن این لاطائلات به ویژه جعل خاطره و وصیتنامه در رابطه با عزیزانی که سال‌هاست در زیر خروارها خاک سرد و سیه خفته‌اند، سوهانی است به روح آدمی. دلم می‌سوزد به حال بچه‌هایی که غریبانه اعدام شدند و حالا یکی از جانیان رژیم در موردشان به دروغ انشانویسی کرده و وصیت‌نامه جعل می‌کند.

خوب است مسعود نقره‌کار به همراه مهدی اصلانی مجموعه‌ای از وصیت‌نامه‌های اعدام‌شدگان را منتشر کرده‌اند. ده‌ها و صدها وصیت‌نامه‌ نیز این‌جا و آن‌جا منتشر شده است. خود من چند تای آن‌ها را انتشار داده‌ام. نگاهی به آن‌ها کنید کوچکترین شباهتی بین آن دسته از وصیت‌نامه‌ها و وصیت‌نامه‌های کذایی صاحب‌منصب قضایی می‌بینید؟

 

آن‌چه صاحب منصب قضایی رژیم تحت عنوان «شهریور ۶۷ و پیکرهای به دار آویخته بر شاخه‌های گردوها و چنارها» از کشتار ۶۷ و دار زدن و تیرباران زندانیان می‌نویسد تحریف واقعیت است.

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/138358.php

 

در جریان کشتار ۶۷ یا مثل اکثریت قریب به اتفاق شهرها قربانیان را دار می‌زدند و یا مانند دزفول تیرباران می‌کردند. این که در یک محل عده‌ای را تیرباران کنند و عده‌ای را دار بزنند داستانسرایی راوی است. کشتار زندانیان مجاهد در شهرستان‌ها در مرداد‌ماه تمام شده بود. و دادگاه در شهریورماه در شهرستان‌ها برای زندانیان چپ تشکیل نشد. ۶ زندانی چپ زندان رشت و سه زندانی چپ زندان اصفهان هم با مجاهدین در مردادماه اعدام شدند. ادعای راوی مبنی بر کشتار زندانیان مجاهد در ۸ شهریور ۱۳۶۷ واقعی نیست. در شهرستان‌ها با سرعت هرچه تمام‌تر زندانیان مجاهد را در مردادماه به قتل‌ رساندند. ادعای راوی مبنی بر رفتن اسلامی دادستان شیراز در ۸ شهریور نزد آیت‌الله منتظری جهت اعتراض نسبت به نحوه‌ی اعدام‌ها واقعیت ندارد. او در این باره می‌‌گوید:

 

«[وی] گفت که : " حجت الاسلام اسلامی ، دادستان هم توی این شرایط رفته مرخصی ، البته مصلحتی ، رفته پیش حضرت آیت الله منتظری " پرسیدم : " ایشان مورد خاصی داشتند؟" ، گفت : " در زندان میثم زن بارداری را که ۳ ماهه حامله بود اعدام کردند" . گفتم: " خب این که تازگی نداره، قبلا" هم همین کار را کردن" ، گفت : " اما این زن توبه کرده بود و در وصیت نامه اش انقلاب را پذیرفته ، و حضرت امام را هم قبول داشت، البته بنده و دادستان مخالف اعدام او بودیم اما برادر موسوی ترتیب اعدام او را داد. دادستان هم برای استمداد رفته خدمت آیت الله منتظری". پرسیدم: " شما حکم را امضاء کردید؟". گفت: " بنده عدول کردم ، نمی‌خواستم اعدام شود، موسوی اصرار داشت ، گناه بزرگی مرتکب شدیم ، ما مقصریم، شرمنده ی خدا هستیم".عصبانی شده بود و نمی توانست خودش را کنترل کند .گفت: " برادر موسوی همه ما را به بی حرمتی به خدا وادار کرد". و بعد کپی ای از فتوی خمینی را نشانم داد و گفت : " البته حضرت امام هم دست ما را باز گذاشتند ، انسان هم جایزالخطا ست ، اسغفرالله ، استغفرالله" و ادامه داد : " برویم سری به برادران بزنیم ببینم»

 

راوی، داستان را از خاطرات آیت‌الله منتظری به عاریت گرفته و به آن آب و تاب می‌دهد:‌

 

«یادم هست آقای اسلامی كه دادستان انقلاب فارس بود یك پرونده ای را آورده بود پیش من مربوط به دختری كه می خواسته‌اند او را اعدام كنند، می گفت من با اعدام او مخالف بودم اما با اكثریت آراء او را اعدام كردند، در این پرونده دختر قبل از اعدامش وصیت كرده بود و خطاب به پدر و مادرش گفته بود: طوری نیست این پیش آمدها هست شما نسبت به انقلاب بدبین نباشید قرآن و نهج البلاغه را بخوانید و...، كه خود آقای اسلامی از اعدام شدن او خیلی متاثر بود.»

 

http://www.amontazeri.com/farsi/khaterat/html/0574.htm

 

تاریخ این واقعه قبل از ۲۴ مرداد ۱۳۶۷ است. آیت‌الله منتظری بر اساس شواهدی از این دست مسئولان هیئت کشتار را به قم فرا می‌خواند. وی پس از اعتراضات حجت‌الاسلام احمدی حاکم شرع خوزستان در تاریخ ۱۰ مرداد ۶۷ نامه‌ای به خمینی به تاریخ ۱۳ مرداد نوشته و معترض کشتار می‌شود. بنابر‌این مشاهده‌ی کشتار زندانیان در ۸ شهریور غیرواقعی است و گفتگوی صورت گرفته هم غیرواقعی است.

 

http://www.amontazeri.com/farsi/khaterat/html/0569.htm

 

از این گذشته قتل‌عام زندانیان در شهرهای مختلف در یک نقطه صورت می‌گرفت. این گونه نبود که در شیراز عده‌ای را در باغ زندان مشترک ۲۰۰ شیراز و از درخت گردو و چنار دار بزنند و عده‌ای را در زندان میثم و ...

صاحب‌منصب قضایی در جریان کشتار ۶۷ هیچ  نقشی ندارد و تنها نظاره گر است. با این که او به قول خودش بارها شاهد صحنه‌های رقت‌‌انگیز اعدام بوده اما هیچ‌گاه دست از پا خطا نکرده است:

 

«می‌دانستم که گاهی زندانی را رو به قبله و زانو زده ، می‌نشاند ، و بی خبر "برتا " ی اش را از ۱۰ تا ۱۵ سانتيمتری به سر قربانی شليک می‌کرد. تلاش قربانی برای زنده ماندن در همان چند ثانيه دلخراش و رقت انگيز بود. باور نکردنی بود.»

 

در کشتار ۶۷ و در راهرو مرگ زندان گوهردشت از نزدیک شاهد بودم که تمام پرسنل زندان، از موتوری گرفته تا خدمات، از بهداری گرفته تا آشپزخانه، از ملاقات گرفته تا پاسداران بندها همگی را موظف می‌کردند که از ثواب شرکت در قتل زندانیان بهره‌مند شوند.

 

صاحب‌منصب قضایی ادعا می‌کند ماشین دنبالش می‌فرستند و عابدی از مسئولین اطلاعات سپاه شخصاً به فرودگاه رجوع کرده و او را به قتل‌گاه می‌برد. چرا؟‌ مگر او چه کاره‌ بود؟ قرار بود از قتل‌عام شدگان سان ببیند؟ وی مدعی است به فرودگاه تهران هم که رفته بود از اوین به استقبال او رفته و با ماشین و سلام و صلوات او را به زندان اوین برده بودند. چنین سرویسی را که در اختیار مأمور دفتر زندان و مشاور حاکم شرعی که از ابتدا هم مسئله دار و معترض بوده قرار نمی‌دهند.  

 

وی می‌‌گوید: مجيد [تراب‌پور] مثل هميشه سيگاری در دست داشت و پک می زد، سيگارهايی که بعد از سه چهار پک دور انداخته می‌شدند. وقت روبوسی بوی تند سيگار زودتر از صورتش به آدم می‌رسيد. مجيد گفت: " حاج آقا توی جبهه جا خوش کردين»

 

یکی از زندانیان سابق شیراز معترض داستان شده و می‌‌گوید مجید تراب‌پور سیگاری نبود و اتفاقاً از سیگار بدش می‌آمد. اما صاحب‌منصب قضایی می‌گوید: نه شما اطلاع ندارید او سیگار می‌کشید و زیاد هم می‌کشید. نکته‌ی تعجب‌‌انگیز آن که در تاریخ ۸ شهریور یک ماه و نیم از پایان جنگ می‌گذرد و ایشان نمی‌توانسته در «جبهه‌ها جا خوش» کرده باشد. مگر این که در عملیات «مرصاد» علیه مجاهدین شرکت کرده باشد که تازه آن هم در ۵ مرداد به پایان رسید. تازه کسی که در جبهه‌ها جا خوش کرده در مورد کشتار زندانیان در زندان سیدعلی‌خان اصفهان به جانیان در شیراز خبر می‌دهد. اطلاعات وی بیشتر از جانیان درگیر در جنایت است.

 

راوی قصه‌ای دارد تحت عنوان «بر درها و ديوارهای زندان».

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/142768.php

 

او مدعی است اواخر سال ۶۷ یکی از مسئولان سپاه پاسداران به نام جعفر ابراهیمی شروع می‌کند به گردآوری یادبودها و بررسی آن‌ها و موضوع را در گوشه‌ای از پرونده‌ی زندانی یادداشت می‌کند!

 

آدم یاد تز دکترای جامعه شناسی یا روانشناسی یا ... یکی از دانشجویان سوئدی می‌افتد. چه کار تحقیقی؟ چه نتیجه‌ای می‌خواهد از آن بگیرد؟ چرا آن را در گوشه‌ی پرونده‌ زندانی یادداشت می‌کند؟ چگونه نتیجه به دست صاحب‌منصب قضایی می‌افتد؟ در همه‌ی این سال‌ها او به پرونده زندانیان اعدام شده دسترسی داشته؟ کسی حساسیت‌اش جلب نمی‌شد که چرا او دائم به پرونده‌ی زندانیان اعدام شده که قاعدتاً در دست وزارت اطلاعات و دستگاه امنیتی است رجوع می‌کند و آن‌ها را بررسی می‌کند؟ راوی نمی‌داند پرونده‌ی زندانی اعدام شده را باید از آرشیو اطلاعات و با طی سلسه مراتب مربوطه تهیه کرد؟


در یکی از دیوار نویس‌های ادعایی آمده است:‌


« امروز شيرين و هاجر و هما به طناب دار بوسه زدند. ، ۷ خرداد ۶۵»

 

در سال ۶۵ مطلقاً زنان زندانی حتا محاربین به دستور آیت‌الله منتظری و موافقت خمینی اعدام نمی‌شدند. چنانچه قبلاً هم توضیح داده شد تنها زنانی را اعدام می‌کردند که در عملیات مسلحانه منجر به قتل شرکت داشته و شخصاً  قتل را مرتکب شده باشند. ۷ خرداد ۶۵ اوج اقتدار آیت‌الله منتظری در امر زندان‌هاست. در این سال تعداد زیادی از زندانیان به ویژه زنان آزاد شدند. در این دوران عملیات مسلحانه‌ای در شیراز صورت نگرفته بود که زنی به خاطر آن دستگیر شود. در لیست شهدای تهیه شده از سوی مجاهدین از سال ۶۴ تا ۶۷ به جز نام مینا محمدزاده که به اتهام قتل یک دندانپزشک تجربی در نظام آباد که با وزارت اطلاعات همکاری داشت اعدام شد، نام هیچ زنی نیست.

 

http://www.amontazeri.com/farsi/khaterat/html/0558.htm


در یکی دیگر از یادبودها، تاریخ دیوار نوشته شب ۲ آبان ۶۷ است.


«خدايا کسی از اينجا بيرون خواهد رفت که به مادرم بگويد زهرا زن شد، مادر چقدر تنهايم ، خدا حافظ، زهرا عداد شيرازی، شب ۲ آبا ن ماه ۶۷»

 

چنانکه پشتر توضیح دادم در سال ۶۷ کشتار در مرداد به پایان رسید. تاریخ مزبور نشان‌دهنده‌ی جعلی بودن گزارش است.

 

راوی در مورد شکنجه‌ و کشتن محمد نقره‌خور می‌گوید:

 

«زندانی ای روی زمین افتاده بود. مچاله شده ، خودش را جمع کرده بود. چشم بند نداشت، دولا شدم وصورت شکسته و در هم پیچیده اش را دیدم ، زل زده بود به زمین ، پلک نمی‌زد. آنقدر آسیب دیده بود که نمی‌شد گفت زنده است یا جان داده ، نگاهم را روی سینه اش متمرکز کردم، به سختی نفس می‌کشید. نگاهم به پای اش افتاد، آش و لاش بود. دو حفره‌ی عمیق و چرکین، که مقداری کهنه توی زخم های‌اش گذاشته بودند. انگشت کوچک پای‌اش را شلاق برده بود، به جای انگشت خون مردگی و زخم بدی دید ه می‌شد. رمضانی از میرعماد پرسید:« ایشان را به خاطر دارین؟»، میرعماد نگاهی به صورت زندانی انداخت ، به او خیره شد ، بعد خودش را عقب کشید: و گفت : « البته ، البته که به خاطر دارم ، بالاخره تو تله افتاد». ... زندانی تکانی خورد ، با صدائی آهسته اما قابل شنیدن برای همه ما، گفت :« همه تون خفه شین ،همه تون حرومزاده و نامردین، همه تون » ، تکان که خورد متوجه شدم دست چپ اش از روی شانه اش افتاده روی سینه اش ، دست از کتف دررفته بود، علت اش هم این بود که او را مدت زیادی با یک دست آویزان کرده بودند. رمضانی رو به موقر کرد و گفت : « بالاخره فهمیدین اسمش چیه ؟ » و موقر گفت : « بله، اینهمه وقت مارو گرفت تا بالاخره تو یه مواجه شدن لو رفت ، اسمش هست محمد نقره خور( معروف به مسعود و محمود) . رمضانی پشت میزی که نشسته بود جلوی اش یک پرونده بود، روی پرونده سه لوله‌ی «چسب اوهو» بود. رمضانی سر یکی از آن ها را باز کرد، همین موقع صبوری وارد اتاق شد و توی گوش میرعماد چیزی گفت ، و به اتفاق از اتاق خارج شدند. رمضانی رو به زندانی کرد و گفت :« می خوونی یا ترک کردی؟ ( منظورش نماز بود)، حالا بشین مثه بچه آدم بخوون ببینیم آدم شدی یا نه » ، زندانی به سختی سرش را حرکتی داد ، نگاهی به رمضانی و بعد به همه‌ی ما کرد و گفت :« باشه می‌خوونم ، اما اون چیزی رو که خودم می‌خوام می‌خوونم»، اوکه در نگاه من نفس‌های آخرش را می‌کشید چشم‌های بی رمق‌اش را بست و خواند: «الله اکبر، الله اکبر، اشهدا انا لا الا لله الا لله»، و روی زمین ولو شد. رمضانی به سرعت وبا عصبانیت از پشت میز بلند شد، خودش را رساند به پشت سر زندانی ، زانوی راستش را ستون کرد توکمر زندانی ، پای چپ او را از زانو کشید بالا، با دست چپ اش پای زندانی را گرفت و سراو را خواباند روی زانوی اش و به سرعت تمام چسب اوهو را توی بینی زندانی خالی کرد، زندانی‌ی دست بسته هر چه تلاش کرد سرش را عقب بکشد ونگذارد، نتوانست، توان‌اش را هم نداشت ، مقداری از چسب‌ها از توی بینی به طرف لب و دهان زندانی سرریز شدند . بعد از چند دقیقه زندانی را رها کرد. زندانی همه قدرت‌اش را جمع کرد و شروع کرد به فریاد کشیدن، دست‌های خردشده‌اش بسته بود ، پیشانی‌اش را محکم به زمین می کوبید، انگار می‌خواست جمجمه‌اش را خرد کند، بی قرار شده بود ، بعد از مدتی تمام بدن‌اش شروع کرد به لرزیدن، تمام صورت‌اش پر خون شده بود، سرفه‌هایی شدید شروع شده بودند، نفس‌اش تنگ تر شده بود ، پیچ و تاب می‌خورد و دیگر نمی توانست فریاد بزند، ناله می کرد، سرفه ها هر دم شدیدتر می‌شدند، رنگ صورت اش کم کم رو به کبودی و سیاهی گذاشته بود، ناگهان خون ازگوشه ی دهان اش بیرون زد، اطرافش پراز خون شده بود، سعی می کرد با کوبیدن سرش به زمین خودش را زود تر راحت کند، بوی تند چسب قطره ای توی فضا پیچیده بود. قربانی آنقدر به چشم های اش فشار آورده بود که چشم ها ی سرخ شده و خونین می خواستند از حدقه بیرون بزنند، خون بیشتری از دهان اش بیرون زد ، لب ها و زبان اش را به شدت گاز گرفته بود، از گوشه‌ی دهان اش ، در میان خون کفی سفید و شیری زنگ که دلمه بسته بود بیرون ریخت ، یک پیچش و تشنجی تند تمام بدن اش را در هم پیچاند ، وجان داد. قربانی پیچیده در خود آرام گرفت.

 

http://news.gooya.com/columnists/archives/141433.php

 

مضحکه را می‌بینید زندانی مجاهد را می‌خواهند مجبور به خواندن نماز کنند. گویا نماز خواندن زندانی مجاهد نشانه‌ی «آدم شدن» اوست!

صاحب‌منصب قضایی فراموش کرده است که زندانیان مجاهدین مقید به خواندن نماز بودند و در انجام آن هیچ فرصتی را از دست نمی‌دادند. رمضانی به خاطر آن‌که زندانی مجاهد به جای نماز خواندن ، اشهدش را گفته عصبانی می‌شود و او را به مرگ فجیعی می‌کشد.

یکی از زندانیانی که تا پیش از اعدام با محمد هم‌سلول و شاهد دوران بازجویی او بود، با اظهار ناراحتی و اندوه از این همه دروغ‌گویی، ضمن گفتگو با من خشمگینانه کل داستان را تکذیب کرد. محمد نه انگشتش در زیر شلاق پریده بود، نه دستش آویزان شده بود، نه حفره‌‌هایی عمیق در پاهایش بود. محمد را نه با ریختن جسب اوهو در بینی که مثل همه‌ی بچه‌های دیگر به رگبار گلوله کشتند.   

 

در روایت نامبرد نام زنان شکنجه‌گر میترا، سیمین، گوهر، لعبت، زینت، صفا، فرزانه و ... است. مثل این است که بگویم نام زندانبانان مرد، کامبیز و شهرام و فریدون و رامین و کیخسرو  ... بوده است. زندانبانان حتی اگر می‌خواستند از نام مستعار استفاده کنند از نام‌های ایدئولوژیک استفاده می‌کردند نه نام‌های غیرمذهبی.

در روایت صاحب‌منصب قضایی رژیم، زنان شکنجه‌گر شخصاً در شکنجه، بازجویی و اعدام زنان شرکت می‌کنند و مسئولیت امر را به عهده دارند. در صورتی که چنین چیزی مطلقاً واقعی نیست. رژیم از آن‌جایی که زنان را «ضعیفه» می‌داند اجازه نمی‌داد آن‌ها در چنین اموری دخالت کنند. چنانکه زنان اجازه حضور در جنگ را هم پیدا نمی‌کردند و تنها در پشت جبهه فعال بودند . هیچ‌یک از زنان زندانی که از خاطرات دوران زندان خود گفته‌اند تا کنون از بازجو و یا شکنجه‌‌گر زن سخنی به میان نیاورده‌اند. تنها کتایون آذرلی که زندان نبوده، و خاطرات جعلی زندان (مصلوب) انتشار داده مدعی است که شکنجه‌گرش زن بوده.  

زنان زندانبان به شکنجه‌‌گاه‌ها راهی نداشتند، اگر هم داشتند تنها برای نقل و انتقال زندانی بود. در زندان‌های سیاسی حتی حد را نیز مردان جاری می‌کردند. حتی به شکنجه‌گران مردی که از تخصص و قدرت چندانی برای کابل زدن برخوردار نبودند هم اجازه زدن کابل نمی‌دادند چرا که معتقد بودند نباید شلاقی که قرار است به زندانی زده شود «حرام» کرد. به خاطرات کشتار ۶۷ در اوین مراجعه‌ کنید، حکم حد زندانیان زن چپ که حاضر به نماز خواندن نبودند توسط مجتبی حلوایی اجرا می‌شد. 

 

می‌دانم تا همین جا هم نوشته‌ام به اندازه‌ی کافی طولانی است اما چه کنم که بایستی به ۳۷ قسمت مهملاتی که تاریخ مقاومت فرزندان میهن‌مان در زندان‌ها را تحریف می‌کند پاسخ درخوری می‌دادم. برای پرهیز از اطاله‌ی بیش از حد کلام از فرصت استفاده کرده به صراحت می‌گویم از نظر من آن‌چه صاحب‌منصب قضایی رژیم در قصه‌های زیر بهم‌بافته:

 

 «فاطمه پنج ماهه حامله بود، بی‌هوش و در حال خون‌ریزی به دار آویخته شد»

 « "توکتم" و جنین سه ماهه اش بر حلقه دار»

 «به "ستاره"ی زندان دستگرد اصفهان هم تجاوز کردند»

«در برابر چشم خواهرش به زهرا تجاوز کردند، زهرائی که ۹ ساله بود»

«شب‌های دامادی بازجوها و شکنجه‌گرها ( شب‌های باکره‌ها)»

« ترانه فقط ۱۶ سال و سه ماه داشت»

«مرگ دلخراش فروغ در یخچال (سردخانه)ی زندان»

«"شهرزاد" را آتش زدند و با شلاق به جان شعله‌ورش افتادند»

 

با توجه به اطلاعات و تجربیاتی که از زندان‌های رژیم خمینی دارم جعلی و غیرواقعی است. از محققان و تاریخ‌نگاران، فعالان حقوق بشری، دلسوزان میهن و ... تقاضا می‌کنم به چنین روایاتی استناد نکنند و در اشاعه‌ی آن‌ها نکوشند و حقیقت را به چنین دروغ‌هایی آلوده نکنند. ما به اندازه‌ی کافی حقانیت داریم، و رژیم به اندازه‌ی کافی جنایت کرده‌ و نیازی به دروغگویی و ترویج روایات جعلی نداریم.

 

 

ایرج مصداقی ۲۰  تیرماه ۱۳۹۱

 

www.irajmesdaghi.com

 

irajmesdaghi@gmail.com

 

پانویس:

۱- در دیداری که لاجوردی از زندان قزلحصار داشت، علی‌ مشکینی سعی کرد با او برخورد کند. برخلاف معمول که لاجوردی سعی می‌کرد درجمع خونسردی خود را حفظ کند، این بار از کوره در رفت و خطاب به او گفت: «پرونده‌ی همه‌‌‌ی این بچه‌ها ت... است اما پرونده تو ک... است» همه از جمله‌ای که لاجوردی برزبان رانده بود هاج و واج مانده بودند. بعداً علی مشکینی توضیح داد که او در حمله به یک عشرتکده‌ آلت تناسلی یک حاجی بازاری حدوداً ۵۰ ساله را که با یک دختر جوان ۱۷- ۱۸ ساله در وضعیت نامناسبی دیده بود بریده است. 

از آن به بعد به او گفته می‌شد پس تو یک آلت قتاله هم روی پرونده‌ات داری. این ادعایی است که علی مشکینی می‌کرد و صحت و سقم آن بر من پوشیده است.

منبع:پژواک ایران


ایرج مصداقی

فهرست مطالب ایرج مصداقی در سایت پژواک ایران 

*نتایج فاجعه‌بار مماشات غرب با چهاردهه گروگانگیری نظام اسلامی  [2024 Jan] 
*ابعاد یک حکم تاریخی؛ مبادله فرضی حمید نوری و سناریوهای محتمل  [2023 Dec] 
*مسئولیت پزشکان بیمارستان فجر ارتش در تراژدی آرمیتا  [2023 Oct] 
*فروپاشی درونی جدّی‌ترین احتمال فروپاشی رژیم ایران  [2023 Aug] 
*مشابهت خبرسازی «زخمی‌شدن قاسم سلیمانی در سوریه» و بستری شدن نیری در آلمان  [2023 Jul] 
*جنبش دادخواهی و جنجال خبری بستری شدن نیری در هانوفر  [2023 Jul] 
*رؤیای محو آثار جنایت در «دستور تعطیلی گوهردشت»  [2023 Apr] 
*حکم اعدام شارمهد؛ پاسخ پیشبینی‌پذیر تهران به پیام ضعیف اروپا  [2023 Feb] 
*پیامدهای کنفرانس امنیتی مونیخ   [2023 Feb] 
*وهم حمله نظامی به ایران یا جنگ واقعی جمهوری اسلامی با جهان؟  [2023 Jan] 
*همزمانی معنادار شایعه ترور صلواتی با تصمیم به قتل دو جوان  [2023 Jan] 
*در آستانه تشکیل دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری: تحریف‌های مشاور حقوقی خانواده او  [2023 Jan] 
*دادگاه تجدید نظر در پرونده حمید نوری و شروع دور جدیدی از تبلیغات جنایت‌پوشانه‌ی رژیم  [2022 Dec] 
*محمود سالارکیا، نمونه یک وکیل همدست دستگاه قضائی  [2022 Dec] 
*فهرست یک کشتار خاموش؛ سایه سنگین ارعاب بر سر کادر پزشکی  [2022 Dec] 
*وکیل چیست و «وکیل جمهوری اسلامی» کیست؟  [2022 Dec] 
*جواد علی‌اکبریان، یکی دیگر از مجریان کشتار ۶۷  [2022 Dec] 
*اعدام محسن شکاری و تبعات آن برای جنبش انقلابی  [2022 Dec] 
*خیزش ۱۴۰۱؛ حکومت «به دنبال گردن برای طناب دار»  [2022 Dec] 
*چقدر می‌توان به پرونده ایران در «شورای حقوق بشر» امید بست؟  [2022 Nov] 
*شادی صدر و شادی امین و تجاوز به زنان در زندان  [2022 Nov] 
*سوابق سیاه عبدالرضا مصری، مدافع کشتار معترضان بلوچ  [2022 Nov] 
*بدون نیروی جانشین، غرب با انقلاب ایران همسو نمی‌شود  [2022 Nov] 
* از مشهد تا شیراز؛ آیا حمله شاهچراغ تکرار سناریویی آشنا نیست؟  [2022 Oct] 
*سرگذشت اوین؛ ریشه‌های هراس از نماد جنایت  [2022 Oct] 
*آیا نارضایتی امثال اصغر ناظم‌زاده نشانه شکاف در حاکمیت است؟  [2022 Oct] 
*پشت پرده پرونده مرگ مهسا؛ راستی‌آزمایی گزارش پزشکی قانونی  [2022 Oct] 
*راهکارهایی عملی برای جبران انفعال غرب در برابر جمهوری اسلامی  [2022 Oct] 
*آیت‌الله منتظری؛ مقام رفیع وجدان در منش یک روحانی استثنایی  [2022 Sep] 
*صادق قطب‌زاده؛ از رویای قدرت تا کابوس سقوط  [2022 Sep] 
*علی‌اصغر حجازی؛ از سرکوب زنان تا تامین امنیت بیت خامنه‌ای  [2022 Sep] 
*قطع رابطه آلبانی با ایران؛ هشدار صریح غرب به جمهوری اسلامی؟  [2022 Sep] 
*سید جواد حجازی؛ تجارت مذهبی و نفوذ سیاسی  [2022 Sep] 
*رد پای روابط مافيایی صاحبان قدرت در قتل علی محفوظی  [2022 Aug] 
*خنجر «فتوای خمینی» بر گلوی سلمان رشدی و مسئولیت آمران  [2022 Aug] 
*محاکمه حمید نوری و نقش کاوه موسوی؛ از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه از مشارکت در دستگیری تا کارشکنی تبهکارانه [2022 Aug] 
*کشتار ۶۷ و سلسله دروغ‌های «دادستانی با اختیارات ویژه»  [2022 Aug] 
*نقاشیان با روایت داستان «ترور خمینی» به دنبال چیست؟  [2022 Jul] 
*در «روز جهانی عدالت» جنبش دادخواهی ایران کجا ایستاده است؟  [2022 Jul] 
*افشای توطئه کاوه موسوی همزمان با اعلام حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
* واکنش ایرج مصداقی به اظهارات حسینعلی نیری، مسئول «هیات مرگ»  [2022 Jul] 
*کشتار ۶۷ به روایت حسینعلی نیری؛ یک راست و دریایی از دروغ  [2022 Jul] 
*اطلاعیه مهم دادگاه ناحیه استکهلم در ارتباط با حکم دادگاه حمید نوری  [2022 Jul] 
*ساختار اطلاعاتی و امنیتی سپاه پاسداران  [2022 Jun] 
*نقش امیدوار رضایی در لاپوشانی راز مرگ سعید امامی   [2022 Jun] 
*پزشکانی که به دست "جوخه‌های امنیتی" حذف شدند  [2022 Jun] 
*پرونده‌سازی برای "عنکبوت مقدس" در متن فاجعه متروپل  [2022 May] 
* همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2022 May] 
*چرا پرونده حمید نوری در خارج از سوئد کلید خورد؟  [2022 May] 
*در ایران بالایی ها هم دیگر نمی توانند حکومت کنند و این سرآغاز انقلاب است  [2022 May] 
*اعدام فرخ‌رو پارسا؛ ضديت با سلطنت پهلوی يا زن‌ستيزی آگاهانه؟  [2022 May] 
*کیفرخواست حمید نوری در آینه انتقادها  [2022 Mar] 
*محمدی‌ ری‌شهری طراح کشتار سال ۶۷  [2022 Mar] 
*مورس چیست و در زندان چگونه مورس می‌زنند   [2022 Feb] 
*صداهایی از حمید نوری چند ساعت قبل از سوار شدن به هواپیما دارم راستی‌آزمایی ادعاهای قوه قضاییه جمهوری اسلامی در مورد دادگاه حمید نوری-بخش سوم [2022 Feb] 
*جعل پردازی و سناريو سازی امنيتی نمونه شاخصی از همياری برخی مخالفان   [2022 Feb] 
*علی هاشمی از تأسیسات زندان بیرجند تا ریاست اوین   [2022 Jan] 
*رضا سیف‌اللهی، از دانشگاه و حوزه تا فرماندهی امنیتی و نظامی  [2022 Jan] 
*محاکمه حميد نوری؛ دور جديد تبلیغات جمهوری اسلامی   [2022 Jan] 
*از گلزاده غفوری تا محمدعلی زم: جمهوری اسلامی و لباس روحانیت   [2021 Dec] 
*سکان بهداشت و درمان و آموزش کشور در دست چه کسانی است؟ − نمونهٴ سرپرست دانشگاه علوم پزشکی تهران  [2021 Nov] 
*سهمیه جدید سپاه قدس در آموزش عالی  [2021 Oct] 
*مرگ حاج داوود رحمانی؛ رئیس و شکنجه‌گر زندان قزلحصار  [2021 Oct] 
*سردار نجات، یکی از مسئولان سرکوب جنبش‌های اجتماعی و «نجات» نظام را بهتر بشناسیم  [2021 Oct] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2021 Oct] 
*سپاه پاسداران؛ از دخالت در انتخابات سازمان نظام پزشکی تا تسلط بر آن  [2021 Oct] 
*نگاهی به پرونده اعمال محسن رضایی، به مناسبت منصب جدیدش   [2021 Sep] 
*فاجعه کشتار ۶۷ و «گل‌های داوودی»  [2021 Sep] 
*یک چهره‌‌ امنیتی و سرکوبگر، دبیر تازه مجمع تشخیص مصلحت نظام  [2021 Sep] 
*در جستجوی عدالت از استکهلم تا استانبول   [2021 Sep] 
*کرونا جان احمد زرگر، قاضی «ناقض حقوق بشر» را گرفت  [2021 Sep] 
*دادگاه حمید نوری سیاست مماشات اتحادیه اروپا را هدف قرار داده است  [2021 Aug] 
*چگونه نظام پزشکی در ایران به سازمانی حکومتی بدل شد  [2021 Jul] 
*میراث رئیسی؛ نابودی استقلال کانون وکلا   [2021 Jul] 
*اژه‌ای در رأس قوه قضائیه؛ خامنه‌ای شمشیر را از رو می‌بندد   [2021 Jul] 
*تشکیل پرونده بین‌المللی برای رئیسی؛ بدیلی عملی برای راهکار غیرعملی عفو بین‌الملل  [2021 Jun] 
*نقش ابراهیم رئیسی در دوره انتقالی دادستانی تهران از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵  [2021 Jun] 
*مدارک تحصیلی جعلی در نظام اسلامی؛ رئیسی تازه‌ترین مورد   [2021 Jun] 
*از بازجویی و شکنجه‌گری در اوین تا حقوقدانی در شورای نگهبان   [2021 May] 
*مسعود رجوی عاقد پیوند نامبارک علی سرابی و فریدون ژورک (بخش یک)  [2021 May] 
*واکسن کرونا و راهپیمایی اربعین   [2021 May] 
*ابراهیم رئیسی؛ از گورستان خاوران تا خیابان پاستور  [2021 May] 
*مردد بین پوشیدن لباس روحانیت و شخصی  [2021 May] 
*از «اکتبر سرخ» و «پرولتاریا» تا ا‌م‌القرا اسلام و «معصوم».  [2021 May] 
*افزایش خودکشی و اعتیاد در میان انترن‌ها و رزیدنت‌ها در ایران  [2021 May] 
*انستیتو پاستور، همه‌گیری کرونا و واکسن ایرانی  [2021 May] 
*ردپای اهمیت استراتژیک یمن برای جمهوری اسلامی در فایل صوتی ظریف   [2021 Apr] 
*مشکلات نظام پرستاری در ایران  [2021 Apr] 
*سیر انحطاط و رذالت – نمونه احمد میراحسان  [2021 Apr] 
*شگردهای اتاق‌های فکر جمهوری اسلامی در زمینه انتشار اسناد جعلی  [2021 Apr] 
*تعیین تاریخ محاکمه حمید نوری؛ دادگاهی بی‌سابقه در سوئد   [2021 Mar] 
*توطئه‌ی فرقه‌ی رجوی علیه ایرج مصداقی و دادگاه حمید نوری  [2021 Mar] 
*شورای نگهبان، دستگاه قضایی و روابط انگلیسی  [2021 Mar] 
*آزمون آزموده؛ چرا اروپا در برابر اقدامات تروریستی ایران قاطع نیست؟   [2021 Feb] 
*«مجاهد پرکینه» دست به دامان سیاستمدار نژادپرست «آمریکایی»  [2021 Jan] 
*فرمان کرونایی خامنه‌ای و قبله درمانی نزدیکان رهبر  [2021 Jan] 
*اصلاح‌طلب دست‌ساز چگونه از خود دفاع می‌کند؟  [2021 Jan] 
*یکی از شخصیت‌های «اصلاح‌طلبیِ»عامل سازمان اطلاعات سپاه و بیت رهبری: محمد زارع گشتی فومنی  [2021 Jan] 
*بحران کرونا در ایران؛ واکسن داخلی یا خارجی؟  [2020 Dec] 
*من و شما و روح‌الله زم  [2020 Dec] 
*ممنوعیت پیوند اندام ایرانیان به اتباع خارجی   [2020 Dec] 
*آیا موساد اردشیر حسین‌پور، دانشمند هسته‌ای را ترور کرده است؟  [2020 Dec] 
*آخرین قدم‌ها برای نابودی استقلال کانون وکلا   [2020 Dec] 
*آزادی پژوهشگر استرالیایی در چارچوب «سیاست گروگانگیری که بخشی از سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی است» صورت گرفته  [2020 Nov] 
*اتهام بمبگذاری ایران در تایلند؛ آزادی تروریست‌ها به چه قیمت؟   [2020 Nov] 
*مرگ بیماران و آسیب‌های جانی ناشی از سوءمدیریت و فساد سیستم بهداشتی  [2020 Nov] 
*داروهای بی‌کیفیت ایرانی و رنج بیماران   [2020 Nov] 
*انتقال محمد مقیسه، یکی از جنایتکاران علیه بشریت به دیوان عالی کشور  [2020 Nov] 
*در سالگرد دستگیری حمید نوری جنبش دادخواهی فرصت یک دادخواهی دیگر را از دست داد  [2020 Nov] 
*کرونا جان یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ را گرفت  [2020 Oct] 
*محمدجعفر محلاتی، منکر اعدام‌های ۶۷، «استاد صلح» دانشگاه آمریکایی   [2020 Oct] 
*محمدعلی پورمختار: پاسدار، وکیل، نماینده مجلس و متهم به فساد   [2020 Oct] 
*گزارش عفو‌ بین‌الملل و اشتباهات و کمبودهای بیانیه خانواده‌های قتل‌عام شدگان  [2020 Oct] 
*ماجرای رستوان کلاب ایبریا در تفلیس و تصحیح خطایم در مورد هلدینگ بین‌المللی آدونیس  [2020 Oct] 
*امیرعباس سهراب‌بیگ از معاونت دستگاه قضایی تا کلاب‌داری در گرجستان  [2020 Sep] 
*«صداهای یک کشتار جمعی» راه دادخواهی را به مجامع بین‌المللی باز می‌کند  [2020 Sep] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی  [2020 Sep] 
*چتر حمایتی کانادا و اروپا بر سر عاملان پرونده هسته‌ای ایران ؟  [2020 Sep] 
* روح‌الله حسینیان و کارنامه‌ای سراسر جنایت   [2020 Aug] 
*وکلای کار چاق‌کن در دستگاه قضایی ولایی  [2020 Aug] 
*فریب قدرت‌نمایی پوشالی دستگاه امنیتی با دستگیری جمشید شارمهد را نخورید  [2020 Aug] 
*دبیر دریابیگی بلوردی، وکیل همدست جانیان در پرونده زم و متهمان جنبش آبان   [2020 Jul] 
*نگاه دستگاه قضایی نظام ولایی به امر وکالت و کانون وکلا   [2020 Jul] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد گودرز افتخارجهرمی  [2020 Jun] 
*مرگ مرجان و تبلیغات گوبلزی فرقه رجوی  [2020 Jun] 
*وابستگان فرقه رجوی و دستگاه امنیتی و سلیمانی «کودک کش»  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد سیدرضا زواره‌ای   [2020 Jun] 
*دادستان کل آلمان و دادستان ایالت نیدرزاکسن: قاضی منصوری باید در آلمان مورد تعقیب قضایی قرار گیرد  [2020 Jun] 
*نمونه‌ای ديگر از همکاری دستگاه امنیتی نظام اسلامی با فرقه رجوی: جعل نامه و سند  [2020 Jun] 
*وکیلان همدست با نظام شکنجه: مورد ابوالقاسم ستاریان   [2020 Jun] 
*بیل‌ریچاردسون مواجب‌بگیر فرقه‌رجوی و کارچاق‌کن جواد ظریف و نظام اسلامی   [2020 Jun] 
*دسته گل وزیر اطلاعات دولت روحانی به مسعود رجوی   [2020 May] 
*سکوت اصلاح طلبان در ارتباط با دستگیری حمید نوری و موضع خامنه‌ای درباره‌ی کشتار ۶۷  [2020 May] 
*پاندمی کرونا و موفقیت‌های ادعایی سپاه و بسیج و نیروهای نظامی  [2020 May] 
*فساد و سپا‌هی‌گری در شرکت‌های تجهیزات پزشکی و پخش دارو   [2020 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2020 Apr] 
*مافیای دارو و پدرخوانده‌هایش   [2020 Apr] 
*سرنوشت عبرت‌انگیز دو زن، فیروزه بنی‌صدر و مریم رجوی  [2020 Apr] 
*خشم و کینه‌ی رجوی از چیست و چرا بهتان می‌زند؟   [2020 Mar] 
*سرگذشت مادر عالمه و فرار مسعود رجوی از عراق  [2020 Mar] 
*اپیدمی کرونا، تحریم دارو و «ایمنی گله‌ای»   [2020 Mar] 
*رقابت رجوی و خامنه‌ای بر سر فتوای دفن مردگان  [2020 Mar] 
*در برابر رژیم هیچ‌ افق روشنی قرار ندارد  [2020 Mar] 
*درگذشت یک جنایتکار (دکتر حبیب‌‌‌آلله پیروی) در اثر کرونا  [2020 Mar] 
*تشدید جنون رجوی   [2020 Mar] 
*طنز یا تراژدی!‌ فتوای دفن مردگان مسعود رجوی   [2020 Mar] 
*تصحیح و پوزش بابت اشتباهم راجع به شهرام منافی   [2020 Mar] 
*نقش قاسم سلیمانی و ظریف در جراحی بشار اسد و پیامدهای آن  [2020 Feb] 
*در نظام ولایی کدام پزشکان «گُم» می‌شوند و چه کسانی بالا می‌روند؟  [2020 Jan] 
*بیل ریچاردسون از مجیزگویی برای مریم رجوی تا معامله با جواد ظریف  [2020 Jan] 
*همگونی و همسانی شعارها و مطالبات در دیماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ پیوستگی و ناپیوستگی در خیزش‌های اعتراضی [2020 Jan] 
*عفونت دندانپزشکی ولایی  [2019 Dec] 
*خوی ولایی در عرصه پزشکی و شکستن سوگند بقراط  [2019 Dec] 
*همکاری مسعود رجوی و دستگاه امنیتی رژیم علیه پرونده حمید نوری عامل کشتار ۶۷  [2019 Dec] 
*از نوابغ رانتی در عرصه پزشکی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۳)   [2019 Nov] 
*اطلاعیه مهم  [2019 Nov] 
*شکل‌های امتیازدهی به خودی‌ها برای تولید پزشک ولایی  پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۲) [2019 Nov] 
*جزئیاتی جدید از دستگیری دادیار سابق قوه قضاییه در سوئد   [2019 Nov] 
*اینک صدای قتل‌عام‌شدگان  [2019 Nov] 
*عملیات موفقیت آمیز «دادخواهی ۶۷»   [2019 Nov] 
*تاریخچه تصرف عرصه پزشکی کشور توسط دستگاه ولایی پروژه‌ ولاییِ خودی‌سازی در عرصه پزشکی (۱) [2019 Nov] 
*چند نابغه و عصاره فضائل نظام ولایی   [2019 Oct] 
*حتی همسر جنتی هم هیچگاه از محل دفن فرزند سیاسی‌اش آگاه نشد   [2019 Oct] 
*اپیدمی ایدز و زگیل تناسلی و نقش نظام اسلامی در آن   [2019 Oct] 
*حکومت داعش در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ایران  [2019 Sep] 
*مشارکت گروهی از پزشکان و کادرهای پزشکی سرسپرده در جنایت   [2019 Aug] 
*سرانجامِ «ابن‌سینا»ی حوزه علمیه قم و عضو شورای خبرگان طب اسلامی   [2019 Aug] 
*چرا نظام ولایی نام کشتی گریس ۱ را به آدریان دریا تغییر داد؟ ‏  [2019 Aug] 
*«جهاد علمی» وابستگان نظام ولایی  [2019 Aug] 
*من و متهمان ترور‌های هسته‌ای/ نگاهی به گزارش بی بی سی   [2019 Aug] 
*دروغ‌، دروغ و دروغ: وقتی حقیقتِ یک جنایت را وارونه می‌سازند  [2019 Jul] 
*مرتضی اشراقی، عضو هیأت کشتار ۶۷، در کسوت وکیل  [2019 Jul] 
*پرونده‌ی نفتی: وکیل متهم و شاکی و قاضی، همدست یکدیگر  [2019 Jul] 
*وکیل شرکت نفت در پرونده‌ی بابک زنجانی کیست؟‌   [2019 Jun] 
*ایرج مصداقی: جنبش سبز نقطه پایان اصلاحات در ایران بود   [2019 Jun] 
*روح‌الله حسینیان، جنایتکاری در لباس وکیل مدافع  [2019 Jun] 
*صادرکنندگان هزاران حکم «اعدام» در مقام وکالت  [2019 May] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»   [2019 May] 
*چهل و چهار سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2019 May] 
*در تبریز: جمعی از جانیان در لباس وکالت   [2019 May] 
*«حاج غفور» از قتل قاسملو تا درگیر شدن با علی دایی   [2019 May] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین   [2019 Apr] 
*جانیان و عاملان کشتار ۶۷: ارتقای مقام در دستگاه قضایی  [2019 Apr] 
*جعلیات «ایران بریفینگ» و چهره‌های گوناگون امیرفرشاد ابراهیمی بازیچه‌ی دستگاه امنیتی  [2019 Apr] 
*غلامحسین مستقیمی ‌‌تهرانی – سرنوشت یک تروریست ولایی  [2019 Apr] 
*شادی صدر از «فمینیست آخوندزاده» تا افشاگر «چهره جنایت»  [2019 Apr] 
*وقتی دانشجوی حقوق شکنجه‌گر می‌شود   [2019 Mar] 
*من و حسین شریتعمداری و «رادیو منحرفان جنسی» و سفر با گذرنامه‌ی عادی جمهوری اسلامی به هر نقطه دنیا  [2019 Mar] 
*حاج داوود رحمانی: معرف کامل نظام زندان‌ها در حکومت ولایی  [2019 Mar] 
*عکس جدید «میرطاهر» در حال غرس نهال در بیت رهبری و «فاضلاب»‌های امنیتی رژیم  [2019 Mar] 
*اراذل و اوباش در خدمت نظام سرکوب   [2019 Mar] 
*چگونگی ضربه ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ و کشته شدن موسی خیابانی  [2019 Feb] 
*احمدرضا کریمی «تواب دو نظام» و همکار دو دستگاه امنیتی  [2019 Feb] 
*شادی امین و شادی صدر و مقوله‌ی «آیت‌الله» و «هیتلر»  [2019 Feb] 
*محمد مهرآیین از جنایتکاران شاخص دهه‌ ۶۰ درگذشت  [2019 Jan] 
*یکی دیگر از شخصیت‌های نظام شکنجه: “صبحی”، رئیس زندان گوهردشت   [2019 Jan] 
*سرهنگ مهدی مناجاتی دشمن کارلوس کی‌روش، دوست چه کسانی است؟   [2019 Jan] 
*دکتر شیخ‌الاسلام‌زاده: نقش‌آفرینی در سیاه‌ترین روزهای اوین  [2019 Jan] 
* «در اوین به کابل شکنجه می‌گفتند قانون اساسی»  من_هم_شکنجه_شدم [2019 Jan] 
*یک جلوه شاخص درهم‌آمیزی دروغ و بهره‌کشی و خشونت: اسدالله بادامچیان و تبارش  [2019 Jan] 
*از الهاشمی النجفی تا هاشمی‌‌شاهرودی  [2018 Dec] 
*هیئت‌های مؤتلفه اسلامی، حزب زندانبانان و رانت‌خواران  [2018 Dec] 
*شادی‌صدر و شادی امین و «ملاخور» کردن تلاش‌های دیگران   [2018 Dec] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست/ پاسخی به ادعاهای میرحسین موسوی  [2018 Sep] 
*تابستان ۶۷ و انتخابات ۹۶؛ چه کسی مسئول است؟  [2018 Sep] 
*مبانی ایدئولوژیک زندان و شکنجه در جمهوری اسلامی ایران  [2018 Sep] 
*«شکنجه به نام الله» Torture in the name of allah  [2018 Sep] 
*پافشاری بر دادخواهی و تهدید آینده نظام   [2018 Sep] 
*سرگذشت غمبار اسیران ایرانی پیوسته به مجاهدین در عراق   [2018 Aug] 
*۴ دهه فراز و نشیب در روابط ایران و اسرائیل   [2018 Jul] 
*عباس امیرانتظام، یک پرونده نمادین  [2018 Jul] 
*بهانه‌جویی آمریکا برای حمله‌‌ی نظامی؟  [2018 Jun] 
*همچنان می‌گویم ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت  [2018 Jun] 
*برای ممانعت از تحریم و جنگ، در برابر نظام ولایی بایستیم  [2018 Jun] 
*تیم ملی فوتبال ایران همچنان نماینده مردم ایران  [2018 Jun] 
*سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رو در روی منافع ملی  [2018 Jun] 
*تذکر: عکس پرویز یعقوبی در میان شهدای مجاهدین  [2018 May] 
*فردی که در دسامبر ۲۰۱۵ در هلند کشته شد محمدرضا کلاهی عامل بمب‌گذاری در حزب جمهوری بوده است   [2018 May] 
*قدرت و فقاهت – نمونه یوسف صانعی   [2018 May] 
*همسر و فرزند سعید امامی می‌توانند به آمریکا بروند اما بسیاری از ایرانیان نه!   [2018 May] 
*چرا سیستم ناتوان از حل مسئله فساد سیستماتیک است؟ − نمونه ولی فقیه و نماینده‌اش در گیلان  [2018 Apr] 
*جای خالی «قاضی حداد» در میان متهمان کهریزک  [2018 Apr] 
*جایگاه روشن سعید مرتضوی در نظام، توضیح‌دهنده ابهام در جای کنونی او  [2018 Apr] 
*«طب اسلامی» و خطری که جان مردم را تهدید می‌کند   [2018 Apr] 
* صادق خلخالی نماد «انقلاب اسلامی»   [2018 Feb] 
*این یکی هم رؤیای رهبری در سر دارد: محسن اراکی  [2018 Feb] 
*اشغال سفارت آمریکا: سرگذشت گرو‌گان‌گیران  دانشجویان پیرو خط امام، خامنه‌ا‌ی و عذرخواهی [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی و امیدوار رضایی پزشکان ویژه‌ی هاشمی شاهرودی  [2018 Jan] 
*دکتر مجید سمیعی پزشک هاشمی‌شاهرودی حقه‌باز و کلاهبردار یا «ابر جراح»  [2018 Jan] 
*در تجمعات اعتراضی شرکت کنیم یا نکنیم؟ چه شعاری انحرافی است؟  [2017 Dec] 
*جفنگیات مأموران امنیتی نظام تحت نام دشمن اسلام و نظام  [2017 Dec] 
*کارنامه‌ی صادق لاریجانی و محک‌زدن ادعای احمدی‌نژاد  [2017 Dec] 
*راه اندازی «زندان جدید» فرقه رجوی در اروپا  [2017 Dec] 
*مکارم شیرازی حکم به «بیزاری» از جمهوری اسلامی می‌دهد!   [2017 Nov] 
*ادعای غیرواقعی «به‌رسمیت شناخته شدن قربانیان کشتار ۶۷ به عنوان ناپدیدشده قهری»   [2017 Nov] 
*دادخواهی در ایران: هنوز در ابتدای راه  [2017 Nov] 
*محسن آرمین شکنجه‌گر دهه‌ی ۶۰ همچنان در باتلاق دروغ دست و پا می‌زند  [2017 Nov] 
*انتری که لوطی‌‌اش نمرده است ( مهدی فلاحتی و روح‌الله زم)  [2017 Oct] 
* داستان فراموش شده یک حاکم شرع در دهه ۶۰ حسین موسوی تبریزی از حاکم شرع تا اصلاح‌طلب  [2017 Sep] 
*علی قدوسی دادستان کل انقلاب و ویرانگر «عدالت‌خانه»  [2017 Sep] 
*نقش یزدی در تحمیل خمینی به ایران بی‌بدیل است   [2017 Aug] 
*سایت توانا:‌ روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2017 Aug] 
*نعمت احمدی و انکار نقش آوایی در کشتار ۶۷ با استفاده از «توریه» ‏  [2017 Aug] 
*خلخالی حکم اعدام خودش را صادر می‌کند   [2017 Aug] 
*تلاش سپاه و حاکم شرع خوزستان برای مخدوش نشان دادن روایت آیت‌الله منتظری از کشتار ۶۷‏  [2017 Aug] 
*تعویض صندلی میان مسئولان کشتار − چه کسی قرار است بر مسند وزارت دادگستری بنشیند؟  سیدعلیرضا آوایی سردسته‌ی تیم کشتار در خوزستان [2017 Aug] 
*قاتل قاسملو میزبان مراسم تحلیف روحانی و خیرمقدم گو به میهمانان خارجی  [2017 Aug] 
*آیا میرحسین موسوی شرمنده‌ی «عفو بین‌الملل» و نهاد‌های بین‌المللی می‌شود؟‌‏   [2017 Aug] 
* محمد محمدی‌گیلانی جنایتکاری در لباس «معلم اخلاق»   [2017 Aug] 
*اسدالله لاجوردی چشم و چراغ خمینی و خامنه‌ای  [2017 Jul] 
*‏«نومسلمانان دو آتشه» در عرصه‌ی هنر  [2017 Jul] 
*علی فلاحیان جنایتکاری که از پرده بیرون می‌آید   [2017 Jul] 
*پوزش به خاطر اشتباهم در مورد تاریخ مصاحبه‌ی تلویزیونی احسان طبری   [2017 Jul] 
*برگی از تاریخ؛ «قرارداد ۱۹۱۹»، نایبیان کاشان، پدربزرگم حاج‌محقق‌الدوله  [2017 Jul] 
*محسنی‌اژه‌ای چرا خاوری را فراری داد ‏  [2017 Jun] 
*دکتر مسعود شیری «جاودانه‌ای» که غریبانه رفت   [2017 Jun] 
*پاسخی به ادعاهای محسن آرمین بازجو و شکنجه‌گر سابق و «اصلاح‌طلب» کنونی  [2017 May] 
*سو‌ءاستفاده از نام و یاد جاودانه‌ها ممنوع (به یاد حسن جهان آرا)  [2017 May] 
*آنچه از رئیسی در «کشتار ۶۷» دیدم  [2017 May] 
*سعید کریمیان چه کسی بود و چه سابقه‌ای داشت؟  [2017 May] 
*«گلزارخاوران» مشهد، پیش پای «آیت‌الله قتل‌عام» ذبح می‌شود  [2017 Apr] 
*شیوه‌های جدید مأموران وزارت اطلاعات در فضای مجازی  [2017 Mar] 
*تقدیر هم‌زمان دعایی از یک چهره‌ی ملی و یک «جنایتکار علیه بشریت»  [2017 Mar] 
*نگاهی به زندگی برادران ذاکر، مسئولان اطلاعاتی رژیم خمینی و فرقه‌ی رجوی  [2017 Mar] 
*خطرات «عشق‌بازی» خامنه‌ای با «امام زمان» برای ایران و منطقه ‏  [2017 Feb] 
*شیخ محمد یزدی رئیس قوه قضاییه که چماقدار بسیج می‌کرد  [2017 Feb] 
*هادی غفاری شکنجه‌‌گری در لباس «اصلاح‌طلبی»  [2017 Feb] 
*تحلیل CIA از تسخیر سفارت آمریکا در تضاد کامل با ادعا‌های مضحک فخرآور  [2017 Feb] 
*حسین طائب یکی از خطرناک‌ترین چهره‌های امنیتی  [2017 Feb] 
*دست‌پخت سایت «همبستگی ملی» و خانم دشتی  [2017 Jan] 
*هاشمی رفسنجانی و خامنه‌ای در نگاه آیت‌الله گلزاده غفوری  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد هراس اتحاد شوروی از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*گزارش محرمانه‌ی CIA در مورد مسئولیت مجاهدین در انفجار حزب جمهوری اسلامی  [2017 Jan] 
*رپرتاژ آگهی «صدای آمریکا» برای مطرح کردن «بچه‌پررو» و «رفیق‌آیت‌‌الله»  [2017 Jan] 
*هاشمی معمار سرکوب دهه ۶۰ بود و مانع کشتار در پس از ۸۸  [2017 Jan] 
*محمدی‌ری‌شهری جنایتکاری که به چپاول مشغول است  [2017 Jan] 
*محمدعلی سرلک تیرخلاص‌زن دهه‌ی ۶۰ که روزگار خوشی ندارد  [2017 Jan] 
*اسدالله «خالصی» هم پر کشید و رفت  [2017 Jan] 
*رؤسای زندان اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*سعید حسین‌زاده، زندانی سیاسی معترض، محمد حسین‌زاده مدیر داخلی اوین در دهه‌ی ۶۰  [2016 Dec] 
*نصیر نصیری و اسماعیل شاهرودی و «بی‌معرفتی»  [2016 Dec] 
*محسن نادریان، لات با معرفت قربانی «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Dec] 
*سعید امامی «سرباز راستین اسلام» که بود و چه کرد؟  [2016 Nov] 
*موسوی اردبیلی یکی از مسئولان کشتار دهه ۶۰  [2016 Nov] 
*پسر وزیر بهداری، زندانی سیاسی ۱۳ ساله و شهید ۱۵ ساله‌ «جبهه حق علیه باطل»  [2016 Nov] 
*تیرخلاص‌زن‌های اوین در دهه‌ی ۶۰ که کشته شدند  [2016 Nov] 
*«ارتجاع غالب» و «ارتجاع مغلوب»، دو تیغه یک قیچی   [2016 Nov] 
*شبیه سازی صفحه‌ی فیس بوک من توسط دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2016 Nov] 
*تجاوز به کودکان و «حافظه تاریخی» ما ایرانیان   [2016 Nov] 
*توطئه‌ وزارت اطلاعات و بخش سایبری آن تحت پوشش دفاع از «چپ»‌  [2016 Nov] 
*«تیرخلاص‌زنی» که در ویلای شخصی‌اش بیلیارد بازی می‌کند  [2016 Nov] 
*با چهره‌‌ی «حاج آقا حسینی» و شبکه‌ی اطلاعاتی رژیم آشنا شویم  [2016 Nov] 
*سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان در زندان  [2016 Oct] 
*کپی کردن صفحه‌ی فیس بوکم توسط «از ما بهتران»  [2016 Oct] 
*نامه‌ی شریرانه‌ی نماینده‌ی مریم رجوی به «کانون دوستداران فرهنگ ایران» در واشنگتن  [2016 Oct] 
*خامنه‌ای‌ و قاری قرآن فاسد، خمینی و روحانیت فاسد  [2016 Oct] 
*مسابقه‌ی فوتبال در روز تاسوعا، بمبگذاری در «حرم امام رضا» در روز عاشورا   [2016 Oct] 
*بیایید تصور کنیم....  [2016 Oct] 
*با نحوه‌ی کارکرد دستگاه اطلاعاتی و امنیتی در فضای مجازی آشنا شویم   [2016 Oct] 
*فیروز محوی یا «دزد ناشی» کمیسیون خارجه‌ شورای ملی مقاومت!   [2016 Oct] 
*مشارکت «فرقه‌ی رجوی» در زمینه‌سازی قتل «فراز» و «رها»   [2016 Oct] 
*«فراز» و «رها» جدیدترین قربانیان «قتل‌های زنجیره‌ای»  [2016 Sep] 
*محسنی اژه‌ای همچنان محرمانه حکم قتل صادر می‌کند  [2016 Sep] 
*رازینی قاتلی که به جنایاتش «افتخار» می‌کند  [2016 Sep] 
*پورمحمدی جنایتکاری که شب‌ها راحت می‌خوابد  [2016 Sep] 
*آمار واقعی زندانیان قتل‌عام‌شده در تابستان ۶۷ و جعلیات پیرامون گور دسته‌جمعی  [2016 Sep] 
*فیلم کامل گفتگوی ایرج مصداقی با معاون مصطفی پورمحمدی در ژاپن  [2016 Sep] 
*«حاجی علوی و حاجی فلاحی» یا «حاجی رجوی و حاجی خزایی»  [2016 Sep] 
*توضیحی چند در مورد گفتگوی مهدی خزعلی با صدای آمریکا   [2016 Sep] 
*گفتگو با آوایی بازرس ویژه روحانی و خلف‌رضایی قاضی دیوان عالی‌ کشور، عاملان کشتار دهه‌ی ۶۰ ‏‏(بخش دوم) ‏   [2016 Sep] 
*گفتگوی اختصاصی با علیرضا آوایی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ (قسمت اول)  [2016 Aug] 
*نگاهی گذرا به ریشه‌های قتل‌عام زندانیان در سال‌های ۶۰ و ۶۷   [2016 Aug] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2016 Aug] 
*از زندان برای آیت الله منتظری گزارش فرستادم   [2016 Aug] 
*ادعای جدید فرقه «صاحب‌مرده» رجوی مبنی بر عضویت من در هیأت کشتار ۶۷!  [2016 Aug] 
*گزارش کذب اعضای هیأت کشتار ۶۷ به آیت‌الله منتظری  [2016 Aug] 
*خروج مأموران ساواک از کشور در دیماه ۵۷، سفر به اسرائیل و اخراج از این کشور(گفتگو با پرویز معتمد)  [2016 Aug] 
*نگاهی دوباره به قاضی صلواتی و «برادر همسرش»  [2016 Jul] 
*پاسخی به ادعاهای بهروز جلیلیان در مورد «نه زیستن نه مرگ»  [2016 Jul] 
*بدون شرح!‌ آیا مسعود رجوی پاسخی برای این اسناد دارد؟  [2016 Jul] 
*آقای همنشین بهار! منظور وزیر کار امیر قاسم معینی است و نه هوشنگ انصاری  [2016 Jun] 
*اگر بهشتی زنده می‌ماند چه می‌شد؟‌  [2016 Jun] 
*مهدی سامع سرباز «ولی فقیه» در غیبت و «ارتجاع مغلوب»   [2016 Jun] 
*گوشه‌هایی از زندگی سراسر فساد کامران دانشجو چشم‌وچراغ خامنه‌ای در دانشگاه‌ها   [2016 Jun] 
*آیا عقلانیتی در اشرف دهقانی هست؟  [2016 Jun] 
*تلاش دستگاه اطلاعاتی رژیم برای تماس با پرویز ثابتی، ایجاد رابطه با آمریکا، شکایت از مجاهدین در گفتگو با پرویز معتمد  [2016 Jun] 
*نگاهی دوباره به نامه نگاری دبیر کنفدراسیون جهانی محصلین و مصطفی خمینی در دهه‌ی ۴۰  [2016 Jun] 
*مهدی سامع و «سه تفنگدار»ش  [2016 May] 
*بازداشت و دوران «حصر» خمینی تا تبعید در گفتگو با پرویز معتمد   [2016 May] 
*حمید اسدیان «مدیحه سرای» دربار رجوی و «ارزش غایی کلمات»  [2016 May] 
* جنگ و گریز ساواک با چریک «افسانه»‌ای حمید اشرف از نگاهی دیگر  [2016 May] 
*نگاهی اجمالی به سناریوی رژیم در مورد «زن» دستگیر شده در آلبانی  [2016 May] 
* مصطفی تاج زاده و «امام خمینی» و «دوران طلایی »   [2016 May] 
*دسته گل جدیدی که «تیرخلاص» زن اوین به آب داد  [2016 May] 
*داستان «استاد ادبیات از خراسان سرفراز» و «دیپلمات اسکاندیناوی»  [2016 May] 
*جنگ نیابتی شیعه و سنی و تعطیلی نهم ربیع‌الاول «آغاز امامت ولی عصر» و «عید‌الزهرا»  [2016 May] 
*«پرچم سرخ» تکان دادن سعید سلطانپور در روایت مجاهدین  [2016 May] 
*مروری بر «زخمی شدن قاسم سلیمانی» و «درب ضد انفجار اتمی» در تونل زیر زمینی سپاه در روایت مسعود رجوی  [2016 Apr] 
*جاودانه‌های خانواده‌ی محمدرحیمی در شعر زنده یاد نصیر نصیری  [2016 Apr] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2016 Apr] 
* فیروز الوندی و «لاله‌های سرنگونش»  [2016 Apr] 
*«سرقت» شعرهای نصیر نصیری توسط مجاهدین و استفاده از آن در خاطرات محمود رویایی!  [2016 Apr] 
*نصیر نصیری همچون «بادی سرگردان» در جستجوی آشیانه‌‌اش  [2016 Apr] 
*آیا رژیم قصد آزادی رابرت لوینسون را دارد؟  [2016 Mar] 
*سید‌ابراهیم رئیسی جنایتکاری در مقام تولیت «آستان ضامن آهو»  [2016 Mar] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2016 Mar] 
*در رثای دکتر هادی اسماعیل‌زاده حقوقدان بزرگ میهن مان  [2016 Mar] 
*بارز شدن دشمنی هیستریک فرقه رجوی با زندانیان سیاسی مقاوم و مبارز   [2016 Feb] 
*دزد ناشی به کاهدان می زند («جنون» مسعود رجوی)  [2016 Feb] 
*«چه بی ثمر به در می‌کوبم» نگاهی به چند شعر نصیر نصیری  [2016 Jan] 
*عباس رحیمی آن «جان شیفته»  [2016 Jan] 
*کارزار غیرانسانی جماعت رجوی علیه بیماری عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*نقش اخلاق در رفتارهای سیاسی  [2016 Jan] 
*سرگیجه ی رجوی در برابر مظلومیت عباس محمدرحیمی  [2016 Jan] 
*حمله کینه توزانه ی مسعود رجوی به عباس محمدرحیمی سمبل جوانمردی و راستی  [2015 Dec] 
*مترجم نیروی دریایی آمریکا در زندان اوین؛ نماینده خمینی در نیروی دریایی، امام جماعت در آمریکا  [2015 Nov] 
*پیش‌بینی خروج نیروهای آمریکایی از عراق و خطرات ناشی از آن  [2015 Nov] 
*رجوی خواهان ادامه جنگ در لیبرتی، کمیساریای عالی پناهندگان خواهان انتقال فوری مجاهدین از عراق   [2015 Nov] 
*جنایت «لیبرتی» و مسئولیت مشترک خامنه‌ای و مسعود رجوی  [2015 Oct] 
*محمدحسن راستگو «مبتکر شیوه خاصی از آموزش و تفریح برای کودکان»  [2015 Oct] 
*پاسخ من به دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم برای مناظره در «دانشگاه هنر تهران»  [2015 Oct] 
*متن کامل نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2015 Oct] 
*تلاش نافرجام فخرآور برای بدنام کردن اسماعیل خویی  [2015 Sep] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)   [2015 Sep] 
*من و فرهاد و زندان و «یه شب مهتاب» *  [2015 Sep] 
*«کشتار ۶۷» در شعر نصیر نصیری (شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد)  [2015 Sep] 
*گفتگوی گزارشگران با ایرج مصداقی بمناسبت یادبود کشتار زندانیان سیاسی در تابستان 1367  [2015 Aug] 
* جنایتکاران دهه ۶۰ پست دولتی دارند روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش دوم [2015 Aug] 
*نصیر نصیری شاعری که قربانی خمینی و رجوی شد  [2015 Aug] 
*بقیه داستان «جیمزباند» و «رفیق آیت‌الله»   [2015 Aug] 
*روایت ایرج مصداقی از سیاه‌ترین دهه عمر جمهوری اسلامی - بخش نخست زندانی قطع نخاع شده را روی برانکارد بردند و اعدام کردند [2015 Aug] 
*کوتاه و گویا؛ «انترناسیونال بچه‌پرروها»   [2015 Aug] 
*سکوت مسعود رجوی در قبال پذیرش پناهندگی یکی از متهمان قتل‌ کشیش‌های مسیحی در سوئد  [2015 Aug] 
*توطئه‌ی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم و مجاهدین علیه «نه زیستن، نه مرگ» و من   [2015 Aug] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی   [2015 Aug] 
*رضا مصطفوی طباطبایی «خیر» حامی پرسپولیس یا یکی از عوامل گم‌شدن دکل نفتی   [2015 Jul] 
*به یاد مادر انسیه بخارایی کاشی (سید‌احمدی) که «لبخندش باغ ستاره‌ها بود»   [2015 Jun] 
*از جعل امضاهای ناشیانه پای بیانیه دلواپسان تا جعل امضا تحت نام «بیش از ۱۵۰۰نفر از دوستداران جنبش فدائی»  [2015 Jun] 
*اوین؛ از جوخه‌‌ی اعدام لاجوردی تا پارک قالیباف و لاریجانی  [2015 May] 
*چهل سال پس از ترور شریف واقفی؛ شباهت‌های رفتاری مسعود رجوی و تقی‌ شهرام   [2015 May] 
*چرا در مورد بیژن جزنی و حمید اشرف می‌نویسم؟  [2015 Apr] 
*من یا محسن درزی «تواب»، کدام یک بایستی پوزش بخواهیم؟  [2015 Apr] 
*سناریوی جدید دستگاه اطلاعاتی رژیم؛ مجاهدین عامل اسیدپاشی روی زنان  [2015 Apr] 
*فرخ نگهدار و تاریخی سراسر جعلی: چگونه جنبش فدایی، بیژن جزنی و حمید اشرف قربانی شده‌اند  [2015 Apr] 
*سازمان چریک‌های فدایی خلق و پذیرش رهبری خمینی در دوران انقلاب ضد‌سلطنتی  [2015 Apr] 
*«ایران اینترلینک» صدای دستگاه اطلاعاتی رژیم   [2015 Mar] 
*مسعود رجوی بیش از رژیم جمهوری اسلامی از نمایش جهانی فیلم «آن‌ها که گفتند نه» در هراس است  [2015 Mar] 
*کشتار وحشیانه با استناد به آیات قرآن و سنت  [2015 Mar] 
*پیش‌بینی هشت سال پیش نتایج تحریم اقتصادی رژیم و خروج نیروهای آمریکایی از عراق  [2015 Feb] 
*قاضی حسن تردست قاتل ریحانه جباری مرتکب جنایت دیگری شد  [2015 Feb] 
*دست‌خط‌های ارائه شده از سوی مجاهدین خلق به ایرج مصداقی  [2014 Dec] 
*واکنش رهبری عقیدتی مجاهدین به مقاله‌ی «مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین»  [2014 Dec] 
*تروریست سیدنی کیست و کتاب شعرش را چه کسی انتشار داد؟  [2014 Dec] 
*فراخوان «ستاد اجتماعی مجاهدین در داخل کشور» طنز یا فاجعه  [2014 Dec] 
*مسعود رجوی سه دهه «فرار» از «جانبازی» و به خطر انداختن جان مجاهدین  [2014 Dec] 
*پروژه‌ی «شهید‌سازی» از مرتضی سربندی مأمور اطلاعاتی و مسئول آموزش گارد پرواز سپاه پاسداران   [2014 Oct] 
*عملیات مروراید مجاهدین در بهار ۱۳۷۰ کردکشی یا دخالت سپاه‌پاسداران در عراق؟  [2014 Oct] 
*مجاهدین خلق، داعش، «انقلابیون عراقی»، «عشایر انقلابی»، بدون شرح   [2014 Oct] 
*تشابه احکام «داعش»‌گونه‌ی خمینی برای کشتار نظامیان و زندان سیاسی در مرداد ۶۷  [2014 Oct] 
*نگاهی دوباره به دیدگاه‌ه‌ای هفت سال پیش ایرج مصداقی پیرامون احتمال حمله‌‌نظامی، تحریم اقتصادی، بحران‌هسته‌ای و ...  [2014 Sep] 
*به مناسبت درگذشت امام جمعه شمیرانات: حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2014 Sep] 
*اعدام‌های ۶۷ از یک سال قبلش برنامه‌ریزی شده بود ارائه آمار غیر واقعی از اعدام‌های ۶۷ تنها به جمهوی اسلامی کمک می‌کند [2014 Sep] 
*آزادی متهمان ترور «متخصصان هسته‌‌ای» یک رسوایی دیگر برای خامنه‌ای  [2014 Sep] 
*طرح یک پرسشنامه (مجاهدین در برابر پرسش‌های مردم) بخشی از «گزارش ۹۳»  [2014 Aug] 
*دخالت مجاهدین در امور داخلی عراق و حمایت از نیروهای تحت هژمونی «داعش» (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*روحانیت انقلابی، متهم اصلی آتش‌سوزی سینما رکس آبادان  [2014 Aug] 
*مظفر الوندی پاسدار زندان یا مسئول دفتر «حقوق بشر» و دبیر مرجع «حقوق کودک»  [2014 Aug] 
* گورستان «خاوران»  [2014 Aug] 
*اعدام، یک پارامتر مهم در حیات سیاسی نظام جمهوری اسلامی است  [2014 Aug] 
*شبکه‌ی نفوذی مجاهدین در رژیم، قربانی «خیانت» مسعود رجوی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Aug] 
*قاضی محمد مقیسه و سه دهه جنایت علیه بشریت  [2014 Aug] 
*«فرد خوشنام» مجاهدین چه کسی است ؟  [2014 Jul] 
*سرنوشت مسعود دلیلی، یادآور سرنوشت سعید امامی (بخشی از گزارش ۹۳)  [2014 Jul] 
*توضیحی مختصر در مورد فرار مسعود رجوی از عراق و ترک صحنه‌ی جنگ   [2014 Jul] 
*دریافت «جایزه یواشکی» توسط خانم رجوی  [2014 Jul] 
*تصحیح یک اشتباه در ارتباط با گزارش ۹۳ و پوزش از آقای سعید جمالی   [2014 Jul] 
*گزارش 93 / واکاوی و بررسی فرهنگ و رفتار توتالیتاریستی مسعود رجوی نگاهی به واکنش‌ها و برخوردهای رهبری مجاهدین و مریدان حل شده در وی، در برابر «گزارش ۹۲» و تحولات یک ساله گذشته (1392/1393) [2014 Jul] 
*ای کاش نه تیم ملی فوتبال، که جامعه‌ی ایران «کارلوس کی‌روشی» می‌داشت   [2014 Jun] 
*تصحیح یک روایت در مورد زنده یاد غلامحسین (شاپور) قناعتی  [2014 May] 
*«لعبتی هزار ماشالا»، نامه سرگشاده به عماد‌الدین باقی  [2014 Apr] 
*نگاه متفاوت من، محمد مصطفایی و وحید پوراستاد به علیرضا آوایی  [2014 Apr] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش پایانی) نقش وابستگان فدراسیون فوتبال و تربیت‌بدنی در فساد   [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۶) لومپنیسم در حاکمیت، لومپنیسم در فوتبال و ...   [2014 Apr] 
*«عشق» و نسل برآمده از انقلاب ضد سلطنتی  [2014 Apr] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۵) روحانیت و دلالان در فوتبال  [2014 Mar] 
*مسعود رجوی و «پرفسور راج بالدو» و جایزه «خدمات بشردوستانه بین‌المللی»   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۴) نقش رمالان، جادوگران و مداحان در فوتبال  [2014 Mar] 
*نوروز در زندان‌های دهه‌ی ۶۰  [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۳) غوغای اعتیاد و دوپینگ  [2014 Mar] 
*انتخاب مریم رجوی به عنوان «پرافتخار زن سال ۲۰۱۳ » و پروفسور «راج بالدو»  [2014 Mar] 
*نگذارید دست‌های خونین خمینی را پاک کنند   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۲) سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال  [2014 Mar] 
*مرتضی فهیم کرمانی صادر کننده‌ی اولین حکم ترور، سنگسار و قطع دست   [2014 Mar] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱۱) سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال  [2014 Feb] 
*سیدحسین موسوی تبریزی خشن‌ترین قاضی نظام، مدعی «اسلام رحمانی»  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته، سرمایه‌داران نوکیسه و فوتبال (۱۰)  [2014 Feb] 
*ادامه‌ی دشمنی دستگاه ولایت با زنده‌یاد فرخ‌رو پارسای  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۹) (سرمایه‌داران نوکیسه در فوتبال)  [2014 Feb] 
*علی یونسی و تکذیب محاکمه و اعدام نظامیان حزب توده  [2014 Feb] 
*ناصر میناچی مشمول «فامیل الدنگ»‌ نشد  [2014 Feb] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۸) هجوم سرمایه‌داران نوکیسه به بازار فوتبال  [2014 Jan] 
*مقوله‌ی حجت‌الاسلام «جعفر نیری» و مستند‌سازی کشتار ۶۷  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (بخش ۷) تحولات باشگاه پرسپولیس، استقلال و ...   [2014 Jan] 
*حسینعلی نیری رئیس دادگاه انتظامی قضات «رژیم کشتار »  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۶) دخالت سپاه پاسداران در فوتبال  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۵)  [2014 Jan] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۴)  [2013 Dec] 
*نگاهی دوباره به دستگاه اطلاعاتی نظام و قربانیان «انجمن پادشاهی»  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۳)  [2013 Dec] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Dec] 
*سخنی با مریم رجوی؛ به یاد «گوهر» و «گوهر»ها  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۲)  [2013 Dec] 
*چند نفر در زندان قزلحصار اعتصاب غذا کرده‌اند؟ نگاهی به اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت  [2013 Dec] 
*نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۱)  [2013 Dec] 
*پاسخ مجاهدین به مقاله‌ی فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»   [2013 Nov] 
*فریبا هادیخانلو «اشرف نشان» یا «تواب اتاق آزادی اوین»  [2013 Oct] 
*خطر اعدام متهمان ترور‌های هسته‌ای و «جاسوسی» برای موساد   [2013 Oct] 
*نهاد نمایندگی خامنه‌ای و تائید قتل‌عام‌های ۶۰ و ۶۷  [2013 Oct] 
*انشعاب و ایجاد تشکل؛ پاسخ به نامه‌ی سرگشاده‌ی آقای ریحانی  [2013 Oct] 
*حق تیر و شکنجه در قوانین جمهوری اسلامی   [2013 Sep] 
*رادیو بی بی سی و گزارش بیطرفانه‌اش از عراق  [2013 Sep] 
*پس از قتل‌عام در اشرف، کشتار بزرگتری در چشم‌انداز است  [2013 Sep] 
*علیرضا یعقوبی «اشرفی» امروز و همکار سعید امامی و فلاحیان دیروز  [2013 Aug] 
*لزوم مبارزه با شخصیت‌سازی و شخصیت پرستی و پرهیز از مطلق‌کردن افراد   [2013 Aug] 
*قاضی صلواتی یکی از اضلاع مثلت «جنایت علیه بشریت»  [2013 Aug] 
*نامه سرگشاده به شیرین عبادی، «اسلام رحمانی» چاره‌ی کار نیست  [2013 Aug] 
*آیت‌الله گلزاده غفوری و پذیرش وکالت عباس امیرانتظام   [2013 Aug] 
*چه چیز خشم «‌اهل حق» در ایران را برانگیخت و خودسوزی‌ها چرا آغاز شد؟  [2013 Jul] 
*واکنش مشابه‌ مجلس شورای اسلامی و «شورای ملی مقاومت» به «استعفا»  [2013 Jul] 
*نگاهی ایدئولوژیک به نامه‌‌‌های مسعود رجوی خطاب به خبرگان و خامنه‌ای  [2013 Jul] 
*محمد‌علی امانی رئیس اوین و عضوی از خانواده‌ی جنایتکار و غارتگر امانی   [2013 Jul] 
* مجاهدین و بنیانگذاران آن در بوته نقد  [2013 Jul] 
*انفجار حرم عسگرین و اعتراف ژنرال جورج کیسی  [2013 Jun] 
*بخش منتشر نشده‌ی گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی   [2013 Jun] 
*مکاتبات من با ابوالقاسم رضایی یکی از مسئولان مجاهدین در دیماه ۱۳۸۸  [2013 May] 
*سنگ بنای نابسامانی‌های کشور را هاشمی گذاشته-  [2013 May] 
* محمد مهرآیین، مظهر جنایت و فساد  [2013 May] 
*گزارش ۹۲، نامه‌ی سرگشاده به مسعود رجوی  [2013 May] 
*سیدحسین موسویان و شیخ حسن روحانی دو مدعی تحصیل در بریتانیا  [2013 Apr] 
*نگاهی به پرونده‌ی کهریزک و سوابق جنایتکارانه «قاضی حداد»  [2013 Apr] 
*حجت‌الاسلام محسن دعاگو، امام جمعه، بازجو، شکنجه‌گر و فرمانده کمیته  [2013 Mar] 
*نگاهی به زندگی جلیل بنده یکی از تیرخلاص‌زن‌های اوین  [2013 Mar] 
*سفر مصطفی محمد نجار به وین شلیک به لیست جدید اتحادیه‌‌ اروپا  [2013 Mar] 
*نقش مجید قدوسی یکی از عوامل کشتار ۶۷ در فوتبال   [2013 Mar] 
*سیدعباس ابطحی یکی از جنایتکاران علیه بشریت  [2013 Feb] 
*دستگیری یک شهروند اسلواکی اقدامی شکست‌خورده در راه تکمیل سناریوی ترورهای هسته‌ای  [2013 Feb] 
*حمله‌ی موشکی به لیبرتی آخرین اقدام تروریستی رژیم نخواهد بود  [2013 Feb] 
*«هوشنگ عیسی بیگلو» و «همنشین بهار» در روایت عرفان قانعی فرد پادوی دستگاه امنیتی  [2013 Jan] 
*آقای واحدی، بشارتی نه «خدا ترس است و نه با شرف»  [2013 Jan] 
*طه طاهری (مسعود صدر‌الاسلام) و وزارت اطلاعات مسئول ربودن رابرت لوینسون  [2013 Jan] 
*تلاش برای نجات تروریست‌های‌ سپاه قدس در تایلند  [2012 Dec] 
*نشریه‌ی پیکار، قاسم عابدینی و ترور آمریکایی‌ها  [2012 Dec] 
*رو در رو با فائزه هاشمی و «عبرت روزگار»  [2012 Dec] 
*آیا خامنه‌ای مخالف اعدام مارکسیست‌‌ها بود؟  [2012 Dec] 
* بدون شرح! ایرج مصداقی در کنار احمدی‌نژاد در حال افتتاح کارخانه  [2012 Dec] 
*«گفتگوهای زندان» و سندروم «دایی جان ناپلئون»  [2012 Dec] 
*مازیار بهاری و «اعترافات اجباری»  [2012 Nov] 
*حکم تاریخی دادگاه لاهه و واکنش ناگزیر «هیأت اجرایی راه کارگر»  [2012 Nov] 
*تاکسی زرد رنگ پژو ۴۰۵ و ترور پاسدار فریدون عباسی  [2012 Nov] 
*آیا مجاهدین و دشمنانشان فرهنگی مشابه دارند؟  [2012 Oct] 
*چه کسانی مستشاران آمریکایی در ایران را ترور کردند؟   [2012 Oct] 
*متهم کردن بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مشارکت در ترور‌های هسته‌ای   [2012 Oct] 
*وزیر فتحی هوادار دکتر شریعتی چرا و چگونه «رفیق» شد؟  [2012 Oct] 
*«جهانبخش سرخوش» و «شرکا» همسو و همگام با رژیم  [2012 Oct] 
*من و «حق» بیژن جزنی و کشتار ۳۰ فروردین ۱۳۵۴  [2012 Oct] 
*آیا محمدی گیلانی حکم اعدام فرزندانش را داد؟  [2012 Sep] 
*نگاهی به جعلیات انتشار یافته از سوی ساموئیل کرماشانی در مورد مولود آفند و متهمان دستگیر شده در ایران   [2012 Sep] 
*ربودن مولود آفند، ارتباط آن با «ترورهای هسته‌ای»، اقلیم کردستان و موساد  [2012 Sep] 
* نگاهی دوباره به سناریوی «سربازان گمنام امام زمان» و قربانیان آن  [2012 Sep] 
*دلایل اتخاذ اقدامات امنیتی اجلاس «غیرمتعهدها» در تهران  [2012 Aug] 
*به فریاد متهمان بیگناه ترور «متخصصان هسته‌ای» برسید  [2012 Aug] 
*علیرضا آوایی، غلامرضا خلف رضایی زارع و چند جنایتکار علیه بشریت  [2012 Aug] 
*«حاج رضا» و کتایون ‌آذرلی و یک پروژه‌ی امنیتی   [2012 Jul] 
*چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید؛ پرسش‌هایی از سوی مخالفین ایران تریبونال  [2012 Jul] 
*دروغپردازی «حاج‌رضا» در مورد نحوه‌ی سفر به اروپا  [2012 Jul] 
*پرده‌‌ی دیگری از «داستان‌های هزار و یک شب» صاحب‌منصب قضایی رژیم  بازی چرخ بشکندش بیضه در کلاه زیرا که عرض شعبده با اهل راز کرد [2012 Jul] 
*«دو پیمانه آب و یک چمچه دوغ»، نگاهی به روایت‌های جعلی صاحب‌منصب قضایی رژیم  [2012 Jul] 
*پاسخ به چند سؤال در ارتباط با خاطرات و مصاحبه‌ی‌ تلویزیونی ثابتی و واکنش‌های پیرامون آن  [2012 Jun] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین   [2012 Jun] 
*«فرقان» در آیینه‌ی تاریخ  [2012 Apr] 
*مایک والاس و هاشمی رفسنجانی  [2012 Apr] 
*حمید رضا نقاشیان تجسم عینی حاکمیت فاسد  [2012 Mar] 
*چه کسی خامنه‌ای را در تیرماه ۶۰ ترور کرد؟ به یاد اروج امیرخان‌زاده که «برای نامش مقاومت کرد» [2012 Mar] 
*تروریسم افسار گسیخته‌ی رژیم و مماشات بین‌المللی  [2012 Feb] 
*فراز و نشیب حزب توده در دهه‌ی ۶۰  [2012 Feb] 
*«اپوزیسیون» کی و چگونه کوک می‌شود؟  [2012 Feb] 
*سانسور بخش مهیج خبر «ان بی سی» در مورد نقش مجاهدین در ترور‌های تهران  [2012 Feb] 
*پرونده‌ی لیلا فتحی نمادی از ظلم و بی‌عدالتی دستگاه قضایی ولایت فقیه   [2012 Feb] 
*چه کسانی پشت بیانیه‌‌ی «کرکس‌ها متحد می‌شوند» هستند (بیانیه بیش از ۱۵۰۰ فدایی ولی فقیه) [2012 Jan] 
*نقش رژیم در «قتل‌های زنجیره‌ای متخصصان» ایرانی   [2012 Jan] 
*نامه سرگشاده به آقای محمد نوری زاد  [2011 Dec] 
*نامه‌ی تیرماه ۱۳۶۶ آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری *  [2011 Dec] 
*نامه آیت‌الله گلزاده غفوری به ‌آیت‌الله منتظری: «با آب دیگری وضو بسازید»  [2011 Nov] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در مورد بیانیه‌های ضد جنگ و تلاش‌های اکبر گنجی  [2011 Nov] 
*پاسخ به سؤالاتی چند در مورد گزارش آژانس بین‌المللی اتمی و امکان حمله نظامی غرب به ایران  [2011 Nov] 
*چند پرسش و پاسخ در مورد طرح ترور سفیر عربستان در آمریکا  [2011 Oct] 
*جاسوسی وابسته‌ی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی در لندن علیه دانشجویان ایرانی  [2011 Oct] 
*«باغ‌ها آنگاه که شکفته‌ترند کوله‌ی پاییز را پربار می‌کنند»  [2011 Sep] 
*«از اوج و موج نگاهت عشق پیدا بود»   [2011 Sep] 
*به یاد شهلا و فریده و همه‌ی جاودانگان   [2011 Sep] 
*به یاد مادر جهان‌آرا و جاودانه‌اش «حسن»  [2011 Sep] 
*رقص ققنوس‌ها و آواز خاکستر  [2011 Sep] 
*به روز کردن لیست تروریستی و واکنش‌‌های رژیم  [2011 Aug] 
*محمد سلیمی یکی از جنایت‌کاران علیه بشریت و دست‌اندرکاران قتل‌عام ۶۷  [2011 Aug] 
*راه بهبود حقوق بشر در ایران از رسیدگی به قتل های ۶٧ می گذرد  [2011 Aug] 
*معامله‌ بر سر آزادی دو کوهنورد آمریکایی و باقی ماندن نام مجاهدین در لیست تروریستی  [2011 Aug] 
*گفتگو در مورد گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر  [2011 Aug] 
*نوری‌زاده و زنده‌یاد شاپور بختیار  [2011 Aug] 
*مروری بر روایت هاشمی رفسنجانی از پایان قتل‌عام ۶۷ و اطلاعات ارائه شده از سوی دادستانی  [2011 Aug] 
*با آب هفت دریا نیز ننگ کشتار ۶۷ را نمی‌توان شست  [2011 Jul] 
*لیست تروریستی آمریکا و رابطه آن با نجات جان ساکنان اشرف   [2011 Jul] 
*مادر هنوز غصه‌ی عطیه را دارد  [2011 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2011 Jul] 
*آیا مجید انصاری راست می‌گوید؟  [2011 Jun] 
*محمدرضا صدر عاملی و رخت‌‌ دامادی‌اش  [2011 Jun] 
*نحوه برخورد دولت موسوی با کشتار ۶۷ و موارد نقض حقوق بشر در مجامع بین‌المللی   [2011 Jun] 
*تصحیح اطلاعات ارائه شده نادرست در مورد گزارشگر ویژه و ...  [2011 Jun] 
*انتخاب گزارشگر ویژه مردِ مسلمانِ غیرعرب و تصحیح چند اشتباه   [2011 Jun] 
*هوشنگ اسدی بدون هیچ پروایی همچنان دروغ می‌گوید  [2011 Jun] 
*از بهناز شرقی نمین تا هاله سحابی  [2011 Jun] 
*با چهره‌ی مجید قدوسی یکی از مسئولان کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 May] 
*توضیحی در ارتباط با نقد کتاب هوشنگ اسدی  [2011 Apr] 
*نقدی بر «نامه‌هایی به شکنجه‌گرم»، چرا هوشنگ اسدی دروغ می‌گوید؟  [2011 Apr] 
*کدیور و روایت کشتار ۶۷   [2011 Apr] 
*کشتار در اشرف و منادیان «اسلام رحمانی»   [2011 Apr] 
*طه طاهری (مسعود صدر الاسلام) و مفقودشدن رابرت لوینسون  [2011 Mar] 
*۱۹ بهمن شکوه یک مقاومت؛ غم و اندوه غریبانه‌ی زندانیان   [2011 Feb] 
*با چهره‌ی داوود روزبهانی فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی آشنا شویم  [2011 Feb] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2011 Jan] 
*با چهره‌ی مرتضی اشراقی عضو هیئت کشتار ۶۷ آشنا شویم  [2011 Jan] 
*«خبر کوتاه‌ بود اعدام‌ شان‌ کردند!»*  [2011 Jan] 
*مهدی نادری‌فرد یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ در زندان گوهردشت  [2011 Jan] 
*یادی از آیت‌الله منتظری و نکاتی چند در ارتباط با میزگرد سیاسی ۳۰ آذر ۸۸ سیمای آزادی   [2010 Dec] 
*نامه سرگشاده به خانم زهرا رهنورد   [2010 Nov] 
*تاریخ گفت‌وگوهای درونی بخش مارکسیست لنینیست مجاهدین خلق و چریک‌های فدایی خلق   [2010 Nov] 
*فردا را چگونه باید ساخت؟  [2010 Nov] 
*برای آن‌هایی که خواهان حقیقت‌اند  [2010 Nov] 
*از به کارگیری شیوه‌های غیراخلاقی بپرهیزیم حتی در رابطه با دشمنانمان   [2010 Nov] 
*ايرج مصداقي و «غزل اميد»   [2010 Sep] 
*انتشار اخبار جعلی از سوی «پیک نت» در ارتباط با مهاجمان به خانه کروبی   [2010 Sep] 
*گرچه ما می‌گذریم راه می‌‌ماند ( در رثای جاوادنه‌های رضایی‌ جهرمی)  [2010 Aug] 
*معرفی عاملان و آمران و افراد مطلع از اعدام‌های مرداد ۶۷  [2010 Jul] 
*قتل‌عام ۶۷ در پاسخ‌های رسمی دولت جمهوری اسلامی   [2010 Jul] 
*ايرج مصداقي: غرب عاملان کشتار را مي‌شناسد  [2010 Jul] 
*نامه سرگشاده به میرحسین موسوی   [2010 Jul] 
*مادر امامی و آغوش پر از عشق‌اش   [2010 Jun] 
*«محمد نبودی ببینی»، برادرت را کشتند!  [2010 Jun] 
*گفت‌وگو با ايرج مصداقی درباره قاضی مقيسه: شريرترين چهره زندان‌های جمهوری اسلامی در دهه ۶۰  [2010 May] 
*«آیا زندگی باز به آن‌ها خواهد خندید»  حکومت کودتا در صدد انجام جنایتی جدید است [2010 May] 
*حق با شادی صدر است یا داریوش برادری  [2010 May] 
*برای مظلومیت و تنهایی محمدعلی حاج‌آقایی   [2010 May] 
*شورای حقوق بشر سازمان ملل و همسر سعید امامی!  [2010 Apr] 
*با چهره‌ی سید حسین مرتضوی یکی از جنایتکاران علیه بشریت آشنا شویم!  [2010 Apr] 
*بهار با بچه‌ها، بهار بی‌بچه‌ها (یادی از دلاوران خانواده‌‌ی مدائن)  [2010 Mar] 
*گفتگوی اشتراک با ایرج مصداقی در رابطه با کمپین دو میلیون امضا بر علیه مجازات اعدام   [2010 Mar] 
*داستان دستبوسی جنتی !  [2010 Mar] 
*«شرفیابی و درخواست عفو و انابه در حضور رهبری»  [2010 Mar] 
*اعدام توابان، تراژدی مضاعف  [2010 Feb] 
*سوءقصد به تواب نظام یا سناریوی جدید کودتاچیان  [2010 Feb] 
*احسان نراقی همچنان در خدمت قدرت  [2010 Feb] 
*نامه‌های علیرضا حاج صمدی به همسرش مریم گلزاده غفوری   [2010 Feb] 
*«کاظم» تبلور خشم و عصیان نسل برآمده از انقلاب ضد‌سلطنتی  [2010 Feb] 
*صدای «صادق» نسلی که در سکوت پرپر شد  [2010 Feb] 
*فرمانده حمله به پایگاه موسی خیابانی چه کسی بود؟   [2010 Feb] 
*کتاب «نگاهی به سازمان بین‌المللی کار، نقض حقوق بنیادین کار در ایران» - ایرج مصداقی  [2010 Feb] 
*وصیت نامه مریم گلزاده غفوری  گل‌ زادگان (مریم گلی)  [2010 Feb] 
*«سلامم غریبانه در هر خانه را خواهد زد» گل‌زادگان- مریم [2010 Feb] 
*عبرت‌های روزگار   [2010 Feb] 
*گل- زادگان ( محمد کاظم)   [2010 Jan] 
*گل‌- زادگان ( محمدصادق)   [2010 Jan] 
*گل ــ زاده، نخ «دانه‌های تسبیح» * (قسمت دوم)  [2010 Jan] 
*مسعود علی‌محمدی آخرین قربانی دستگاه امنیتی ولایت فقیه  [2010 Jan] 
*دکتر گلزاده غفوری مدافع بزرگ حقوق مردم (قسمت اول)  [2010 Jan] 
*فرخ نگهدار و درد «فروپاشی» نظام  [2010 Jan] 
*شب لعنتی و فانوس (به یاد فاطمه کزازی)  [2009 Dec] 
*در رثای کسی که به جای حکومت بر سرهای بالای دار، بر قلب‌های مردم حکومت کرد  [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (بخش دوم)   [2009 Dec] 
*پرسش و پاسخ در مورد فعل‌انفعالات عراق و وضعیت مجاهدین و ... (قسمت اول)  [2009 Dec] 
*آن کس که وابستگی‌های سیاسی و ایدئولوژیکش را نفی کند خود را نفی می‌کند   [2009 Nov] 
*امیر فرشاد ابراهیمی بازیچه‌ دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی  [2009 Nov] 
*گزارش‌های نادرست به ما خدمت نمی‌کنند- بخش سوم   [2009 Nov] 
*نقد فرهنگ سیاسی - حذف و سانسور در خاطرات زندان!- بخش دوم  دوستی کی آخر آمد، دوستداران را چه شد [2009 Nov] 
*نقدی بر «آفتابکاران» نوشته‌ی محمود رویایی – بخش نخست  [2009 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2009 Oct] 
*همکاری یکی از فعالان اصلی لابی رژیم در انگلستان با فرماندهان سپاه پاسداران  [2009 Oct] 
*مسعود صدر‌الاسلام (طه طاهری)، همان صالح بازجوی معروف ۲۰۹ اوین نیست!  [2009 Sep] 
*گفت گو با ايرج مصداقي، نويسنده چهار جلد خاطرات زندان   [2009 Sep] 
*مذهب در خدمت شکنجه و کشتار  [2009 Sep] 
*احمد توکلی و قتل فجیع نرگس جباری   [2009 Sep] 
*آقای کروبی جنایات دیگر خامنه ای را هم افشا کنید   [2009 Aug] 
*کندوکاوی در وقایع پس از انتخابات 22 خرداد 1388  [2009 Aug] 
*همخوانی یک سیاست  [2009 Aug] 
*سخنی در باب فرصت طلبی گردانندگان سایت «اخبار روز» با چه انگیزه و هدفی؟ [2009 Aug] 
*یگان ویژه پاسداران نیروی انتظامی و «نوپو»  [2009 Aug] 
*بازوهای نظام برای سرکوب جنبش های اعتراضی  [2009 Aug] 
*نامه سرگشاده به آقای مهدی کروبی   [2009 Aug] 
*فرهاد جعفری مدافع سینه چاک احمدی نژاد یا سهی سیفی وبگرد «روزآنلاین»  [2009 Aug] 
*آشنایی با چند تن از عوامل کشتار و جنایت در دهه‌ی ۶۰  [2009 Aug] 
*محمدرضا شریفی نیا تواب دو آتشه اوین و حامی احمدی نژاد  [2009 Aug] 
*نگاهی به سابقه‌ی چندتن از رهبران کودتای ۲۲ خرداد   [2009 Aug] 
*جعلیات جدید امیرفرشاد ابراهیمی در نامه سرگشاده به مجتبی خامنه ای   [2009 Aug] 
*پاسخ به سؤالات سایت گزارشگر در ارتباط با خیزش مردم ایران   [2009 Jul] 
*نگاهی به چهره‌ی چند جنایتکار   [2009 Jul] 
*مجید پورسیف کیست؟  [2009 Jul] 
*مجتبی حلوایی عسگر یکی از عاملان اصلی کشتار ۶۷  [2009 Jul] 
*تحلیلی بر نماز جمعه رفسنجانی   [2009 Jul] 
*فکور، بازجوی شعبه‌ی هفت اوین و تروریست بین‌المللی   [2009 Jul] 
*نقدی بر کتاب «آفتابکاران» نوشته محمود رویایی (مجموعه کامل)  [2009 Jul] 
*«فرهنگ» ناهنجار یک عضو شورای هماهنگی اتحاد جمهوری‌خواهان   [2009 Jul] 
*سخنی با اعضا و هواداران اکثریت و اتحاد جمهوریخواهان  [2009 Jul] 
*حجاریان و شقاوت یک نظام ضدبشری  [2009 Jul] 
*متن سخنرانی ایرج مصداقی در جلسه ایران، انتخاب دمکراتیک  [2009 Jul] 
*«رد تئوری بقا»   [2009 Jun] 
*از ۳۰ خرداد ۶۰ تا ۳۰‌خرداد ۸۸  [2009 Jun] 
*آن کس که باید برود خامنه ای است   [2009 Jun] 
*کودتای جدید در رژیم کودتا  [2009 Jun] 
*با وزیر کشور کابینه‌ی احتمالی کروبی آشنا شویم  [2009 Jun] 
*سید ابراهیم نبوی و پرده پوشی یک دهه جنایت و سرکوب  [2009 Jun] 
*کندوکاوی در ارتباط با دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری   [2009 May] 
*میرحسین موسوی و «برکات سازنده اسلام»   [2009 May] 
*اظهارات مصطفی تاج‌زاده در توجیه کشتار ۶۷  [2009 May] 
*متجاوز را «انتخاب» نمی‌کنند!  [2009 May] 
*مهدی کروبی و میرحسین موسوی و کشتار ۶۷  [2009 May] 
*کتایون آذرلی و کتاب «مصلوب»  [2009 May] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش دوم)  [2009 Apr] 
*نگاهی به تاریخچه‌‌ی شکایت علیه نقض حقوق سندیکایی و آزادی انجمن‌ها توسط دولت‌های ایران (بخش اول)  [2009 Apr] 
*ناصر منصوری را روی برانکارد به قتل‌گاه بردند  [2009 Apr] 
*نام واقعی مجید قدوسی چیست؟   [2009 Apr] 
*سرهنگ سید لطف‌الله اتابکی کیست؟  [2009 Apr] 
*گفتگوی پژواک ایران با ایرج مصداقی در ارتباط با نقش‌گروه‌های چپ و مجاهدین در استقرار جمهوری اسلامی، حمایت از خمینی و...  [2009 Mar] 
*ادعاهای نادرست راجع به عکس‌های جنایتکاران  [2009 Mar] 
*ماشین جعل و دروغپردازی راه توده و پیک نت   [2009 Mar] 
*سرگذشت من و سرگذشت یک ترانه  [2009 Mar] 
*به یاد آن که «بهنام» بود   [2009 Feb] 
*تجربه‌اندوزی از تاریخ  [2009 Feb] 
*در خلوت پرشکوه عاشقان آزادی جاری‌ست...  [2009 Feb] 
*خاوران و مادران  [2009 Jan] 
*نقدی بر گزارش دیده‌بان حقوق بشر در مورد آزادی بیان و تجمع در مناطق کردنشین   [2009 Jan] 
*اقتدار مادران   [2009 Jan] 
*حسین مهرپور و تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی  [2009 Jan] 
*میان ماه من تا ماه گردون! دو کتاب خاطرات جعلی زندان و دو واکنش متفاوت فرهنگی [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش دوم)   [2008 Dec] 
*چند نکته در ارتباط با مهر و موم کردن کانون مدافعان حقوق بشر   [2008 Dec] 
*انتقام‌جویی نظام «عدل اسلامی» از خانواده‌ها (بخش اول)  [2008 Dec] 
*برخورد گزینشی با حقوق زنان  [2008 Dec] 
*آرامگاه مادر !  [2008 Dec] 
*پرویز زند شیرازی نیز به ابدیت پیوست  [2008 Dec] 
*مادر، «افسانه است، اما دروغ نیست» مادر فاطمه صادقی دانشمند، نماد مقاومت خانواده‌ی بنازاده امیرخیزی! [2008 Dec] 
*دادگاه یا سرپوشی بر جنایت باندهای رژیم در شیراز   [2008 Dec] 
*رفیق‌دوست و حکم مهدورالدم  [2008 Nov] 
*مأموریت «یک اسکادران هموسکسوئل منحرف آمریکایی»!  [2008 Nov] 
*به پاس مقاومت و ایستادگی علی صارمی   [2008 Nov] 
*هشدارهای امنیتی سایت تابناک را جدی تلقی کنیم  [2008 Nov] 
*نوری زاده و دسته گل تازه به آب داده  چه کسی پسر خاله چه کسی است؟  [2008 Nov] 
*غلامرضا جلال و روایت‌های غیرواقعی زندان  [2008 Nov] 
*به یاد آن که «عاشقانه زیست»  [2008 Oct] 
*انتخاب اوباما شرایط را برای رژیم سخت‌تر می‌کند  [2008 Oct] 
*همنامی جنایتکاران و معضل اپوزیسیون- بخش دوم   [2008 Oct] 
*هویت اصلی داوود لشگری یکی از مسئولان کشتار ۶۷   [2008 Oct] 
*اپوزیسیون و معضل همنامی جنایتکاران   [2008 Sep] 
*آیا سانسور شاخ و دم دارد؟   [2008 Sep] 
*هیئت کشتار زندانیان سیاسی در روایت گروه‌ها و فعالان سیاسی!  [2008 Aug] 
*کشتار ۶۷، سعید شاهسوندی و پروژه‌ی جعل تاریخ  [2008 Aug] 
*بیستمین سالگرد کشتار ۶۷ و انتشار خاطرات جعلی   [2008 Aug] 
*گفتگو با ایرج مصداقی در مورد در مورد جناح‌های رژیم، خطر جنگ، خطرات اتمی شدن رژیم، وضعیت اپوزیسیون، جنبش‌های مردمی و ....  [2008 Jul] 
*سانسور زنان در انتخابات کانون نویسندگان ایران !  [2008 Jul] 
*«غنی سازی» دروغ و «توسعه» جعل در دستگاه رژیم   [2008 Jun] 
*پاسخ به «فراخوان» فریدون گیلانی و ذکر چند خاطره  [2008 Jun] 
*روایت وارونه‌ی مسعود بهنود و محسن سازگارا از ۳۰ خرداد   [2008 Jun] 
*سازگارا با جنایتکاران، ناسازگارا با قربانیان  [2008 Jun] 
*پاسخ به پرسش‌هایی چند در رابطه با کتاب «برساقه تابیده کنف»   [2008 Jun] 
*دست های خونین باندهای رژیم در انفجار شیراز   [2008 May] 
*داستان زنی که «هفت شوهر» دارد و حافظه‌ی تاریخی  [2008 Apr] 
*علی‌محمد بشارتی یکی از بنیانگذاران دستگاه سرکوب و جنایت رژیم   [2008 Apr] 
*امیرفرشاد ابراهیمی درس آموخته‌ی مکتب ولایت  [2008 Apr] 
*سید کاظم کاظمی، از بنیانگذاران سیستم اطلاعاتی، شکنجه‌گر و جلاد اصلی فعالین چپ ایران   [2008 Mar] 
*عید ۶۲ در زندان گوهردشت  [2008 Mar] 
*نوری‌زاده، بانک مرکزی جعلیات و عصاره ژورنالیسم بی‌اعتبار   [2008 Mar] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم)  [2008 Feb] 
*حاج احمد قدیریان مسئول گروه ضربت و جوخه‌های اعدام اوین  [2008 Feb] 
*دلایل واقعی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷  [2008 Feb] 
*بهنود پدیده‌ای که از نو باید شناخت  [2008 Feb] 
*محمد مهرآیین یکی از مهم‌ترین دژخیمان اوین  [2008 Feb] 
*نقش های گوناگون هوشنگ اسدی تواب فعال زندان  [2008 Feb] 
*کبوتر با کبوتر، باز با باز، کند همجنس با همجنس پرواز  [2008 Feb] 
*برگشتگان ازدیار مردگان  [2008 Feb] 
*ILO - پیشرفت دولت جمهوری اسلامی در سال های گذشته در سازمان ‌بین‌المللی کار (بخش هشتم - پاياني)   [2008 Feb] 
*ILO - نگاهی به کنفرانس بین‌المللی کار و سیاست های به کار گرفته شده از سوی رژیم در این کنفرانس‌(بخش هفتم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری رژیم از نگاه سازمان بین‌المللی کار (بخش ششم)   [2008 Feb] 
*ILO - خانه کارگر جمهوری اسلامی (بخش پنجم)   [2008 Feb] 
*ILO - تشکل‌های کارگری در جمهوری اسلامی و مغایرت آن ها با کنوانسیون‌های بین‌‌المللی (بخش چهارم  [2008 Feb] 
*ILO - گزارش کمیته متخصصین در ارتباط با اجرای کنوانسیون ها و توصیه نامه ها به نود و سومین کنفرانس بین‌المللی کار و کمبودهای آن (بخش سوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون های بین‌المللی که مورد تصویب دولت‌های ایران قرار گرفته‌‌‌اند (بخش دوم)   [2008 Feb] 
*ILO - کنوانسیون‌های بین‌المللی، ترفند‌های رژیم (بخش اول)   [2008 Feb] 
*برای مادرهایمان، «دل‌پاکان» و «دل‌سوختگان» روزگار  [2008 Jan] 
*کشتار ۶۷ در شعر زندان  باغ‌ها/ آنگاه که شکفته‌ترند/ کوله‌ی پاییز را/ پربار می‌کنند [2008 Jan] 
*نگاهی گذرا به نمایشنامه‌های زندان  [2008 Jan] 
*اعلامیه جهانی حقوق‌بشر دستاورد بزرگ بشریت  [2008 Jan] 
*یقه واقعیت را نمی‌توان گرفت؛ (در مورد کتاب نه زیستن نه مرگ)  [2007 Dec] 
*آقای زرافشان به کجا می‌روید؟  [2007 Dec] 
*احکام خمینی و خامنه‌ای به حسینعلی نیری رئیس هیئت قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷   [2007 Dec] 
*نظرات «استاد» عبدالله شهبازی و چگونگی برخورد بقایای حزب توده با او  [2007 Dec] 
*روزشمارقتل‌عام ۱۳۶۷  [2007 Oct] 
*مسئولان قتل‌عام زندانیان سیاسی  [2007 Aug] 
*بخشی از نقشه‌‌های زندان‌های اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و نیز محل‌های قتل‌عام تابستان۶۷ برگرفته شده از کتاب «نه‌زیستن، نه‌مرگ»(چاپ دوم) بخش «نقشه زندان»، جلد چهارم«تا طلوع انگور» [2007 Jan]