حلقه گم شده!
کورش گلنام

1 ـ یک سال و زمستانی دیگر گذشت و بار دیگربهار با همه شکوه، زیبایی و سرزندگیش از راه رسید. آنچه ماند ولی زمستان حکومت اسلامی است با همه     سرما و تیرگی اش. راستش تا چنین هیولای بی چشم و رو، ریا کار و خون آشامی بر سرزمین ما حاکم است نمی توان از رسیدن نوروز، بهار و سرزندگی بهاری از ژرفای دل شادمان بود و به درستی از آن لذت برد. نمی شود بیاد همه قربانیان تبه کاری های این حکومت، همه زندانیان دریند و گرفتار و خانواده های آنان نبود. نمی شود از وضع دردناک افتصادی ـ احتماعی بیشترین شمار مردم در آستانه سال نو چشم پوشید و تنها به خود اندیشید و شادمان بود.

2 ـ یک امر می تواند ما را در آستانه سال نو شادمان کند. حکومت اسلامی و رهبر بی پشتوانه و مافیایی آن که با زور و سرکوب بر زندگی مردم ایران چنگ انداخته، همه چیز را در اختیار خود گرفته و به هیچ وجه نیز از این خوان یغما دست بردار نیست، با وجود همه ادعا ها و لاف زدن ها از بی اثر بودن تحریم ها وفشار ها، که اکنون دامنه گسترده تری یافته است، در چنان تنگنایی قرار گرفته است که آشکارا خود را تروریست وپشتیبان تروریست های اسلامی در همه جهان نامیده است و دیگر پنهان نیز نمی کند که گروه های ترور را به بیرون از مرزهای ایران می فرستد. دستگیری آدمکشان وبمب گذران وابسته حکومت از سپاه پاسدارن و وابستگان امنیتی او در چند ماه گذشته در کشورهای گوناگون و روشدن برنامه ریزی های آنان، نشان بارز این امر است. آخرین نمونه، اعتراف های یک افغانستانی تروریست وابسنه حکومت اسلامی گرفتار شده در آلمان است که روشن می سازد رهبر ریاکار حکومت که از یک سو به دولت کرزای در نما یاری می رساند(چه مالی و چه غیر آن)، چگونه از سویی دیگر با القاعده در ارتباط است و به آنان پول واسلحه رسانده و آنان را آموزش می دهد. این شاهدیک بار دیگر آشکار می سازد که حکومت اسلامی تا چه اندازه آتش افروز  وریا کار است و چه کوششی بکار می برد تا شبکه های آدمکشی خود را در سراسر جهان گسترش دهد. بی انگیزه نیست که خامنه ای در تنگنای مرگ خود، ناچار شده اشت تا آشکارا جهانیان را با به کار گرفتن این گروه های ترور وآدمکشی تهدید نماید.

روی دیگر این سکه درماندگی علی خامنه ای، به آب وآتش زدن او در پشتیبانی از تبه کار دیگری چون بشار اسد است زیرا خوب می داند سرنگونی اسد، پیش درآمد نابودی حکومت مافیایی اسلامی است که او بر آن حاکم است. کشتار مردم سوریه به دست بشار اسد و یاری های حکومت اسلامی به او، گزاف گویی ها و ریاکاری های خامنه ای و دستیاران او را در پشتیبانی از مسلمانان جهان چون آفتاب آشکار می سازد. آیا مردم بپا خواسته سوریه مسلمان نیستند؟

3 ـ در آستانه سال نو باید امیدوار بودکه همه ما ایرانیان اندکی موشکافانه تر به هر آن چه در سرزمین ما روی داده است و سایه شوم جنگی ویران گر که در نتیجه بی مایگی، ندانم کاری و دیوانگی های دوباند مافیایی حاکم ودر راس آن علی خامنه ای بر ایران افکنده شده است.  اندیشیده و با همه توان در راه یافتن چاره ای برای دگرگون ساختن وضع موجود باشیم.

چرا چنین شده است؟

آیا پدید آمدن انقلاب جز این بود که مردم خواهان آزادی ونفی خودکامگی ودیکتاتوری بودند؟ آیا هیچ یک از ما می پنداشتیم که شماری از فرزندان این آب و خاک امروز به آدم کشانی سنگ دل،خونریز و بی وجدان دگردیسی یافته، همه مرزهای انسانی ـ اخلاقی را زیر پا نهاده، از یورش به بزرگ و کوچک، زن و مرد، روز روشن یا شب تیره ابایی نداشته و آنان را آماج تیغ ودشنه خود نموده، وحشیانه ترین رفتار را با زندانیان به ویژه زندیان سیاسی وخانواده های آنان داشته باشند؟ آیا می پنداشتیم که مردم چنین دیوانه وار به دنبال کسی چون خمینی روان شوند که نه دانش و نه درک درستی از جهان و تمدن کنونی آن داشت؟ آیا می پنداشتیم که آخوند ناشناخته، بی مقدار و ریا کاری چون علی خامنه ای، بدتر از شاه برای خود دربار به وجود آورده و هیچ قانونی را به رسمیت نشناخته، به کسی پاسخ گو نبوده و سرمایه های ایران را چنین بباد داده  وایرانیان را چنان بی ارزش کند که در همین کشورهای کناره خلیج فارس نیز مورد توهین وتحقیر قرار بگیرند؟و ده ها چرای دیگر!

این پرسش :"جرا چنین شده است؟"تا زمان رهایی، می باید برای ما ایرانیان در میان باشد تا با جستجو برای یافتن پاسخ چراها، به پدید آمدن آینده روشن تر آیندگان و نوروزهایی نه چون نوروز این سال ها، یاری رسانده و بتوانیم دردها و نارسایی های خود را شناخته و خود را یک بار برای همیشه از این دور سرگردانی و زبونی رها نماییم. چه گرفتاری هایی داریم که کوشش های بیش از یک سده ما برای آزادی بی اثر مانده است و یک بند گرفتار خودکامگی وخودکامگان هستیم؟ آیا تا زمینه ای در جامعه و در تک تک ما وجود نداشته باشد، چنین دیکتاتوری اسلامی و ننگینی از بی خردان خود بزرگ بین شکل می گرفت تا بار این زبونی تاریخی را بر شانه ما بگذارد؟ چنین است که اگر بخواهیم، به حلقه گمشده ای می رسیم.

این حلقه گم شده

حلقه گم شده دز زنجیره شکست ها و ناکامی های ما چیست؟

بهترین راه برای روشن نمودن این امر نگاهی به وضع دردآور پراکندگی و نبود سازمان دهی درست در میان چند میلیون ایرانی برون مرز است(آمار درستی از شمار ایرانیان برون مرز در دست نیست). کار به اندازه ای شگفت آور است که متهمان به جنایت و دزدی در حق و مال ملت به سادگی به برون مرز گریخته و در آسودگی به زندگی اشرافی خود ادامه می دهند بی آنکه ایرانیان جز هیاهویی در آغاز، کار دیگری انجام دهند! کار تا آن اندازه شگفت انگیز است که حکومت اسلامی اوباشان امنیتی خود را هم راه با وابستگان مزدور از دیگر کشورهای مسلمان، در برابر گردهمآیی های ایرانیان در برون مرز به سود خود به میدان آورده و در اینجا نیز قلدری می کند! اکنون حکومتی که در ایران صلح جویان وکوشندگان حقوق بشر را یا نابود و یا از میهن خود آواره می کند و همین چند هفته پیش با گزارش نماینده ویژه حقوق بشر سازمان ملل در باره ایران، به دلیل زیر پا نهادن وحشیانه حقوق بشر با آرایی شکننده محکوم شده است ، وسیله همین مزدوران در برون مرز تظاهرات صلح براه می اندازد تا چهره زشت و دست های خونین خود را پنهان کند! پس ما میلیون ها ایرانی برون مرز در این سی و سه سال چه کرده ایم و تا چه اندازه سست بوده ایم که میدان برای اوباش حکومت در اینجا نیز چنین باز مانده است؟

 به چه انگیزه ای می باید بر ایرانیان برون مرز انگشت نهاد:

ـ  همه می دانیم که کوشندگان و آزادی خواهان در درون ایران زیر چه سرکوب وفشاری بوده و هستند و هیچ سازمان دهی آزاد و غیردولتی و یا دور از کنترل حکومت در ایران ممکن نبست و اگر هم باشد مجال گسترش ندارد.

ـ مورد مهم دیگراین است که ما در سرزمین های آزاد و دموکرات است که می توانیم چهره حقیقی و درست خود را در آیینه دیده وبه ارزیابی خود بنشینیم. در ایران در میان مردمان خودی چون همه در یک محیط هستند و می توان گفت به اجبار بر یک شیوه آیینی ـ رفتاری هستند، تنگناها و نارسایی هاکه حتا بی وجود حکومتی خودکامه هم فراوان می بودند، زیادآشکار نبوده و زیر بنای رفتار و فرهنگ ما چندان نمودی ندارد چون همه شبیه هم هستیم. ولی در سرزمین های آزاد و دموکرات(به هر رو آن چه که تا امروز بهترین شیوه  زندگی در آزادی شناخته شده است) چنین نیست و ماهیت فرهنگ( رفتار، خلق وخو و آیین های ما) خود را نشان داده و می توان به ارزیابی درست تری در برابری خود با دیگران پرداخت. پرسش پایه ای این است که آیادر این سال های دوری از میهن توانسته ایم از آزادی های موجود در کشورهای مورد سکونت خود بهره بهینه ببریم؟ آیا توانسته ایم سازمان های توانا، با برنامه و هدف مند به وحود آوریم و یا هر روز بیشتر دچار پراکندگی شده ایم. سازمان دهی های گروه های گوناگون از چپ و راست که گاه با هیاهوی زیاد هم به راه افتاده اند(هم چون اتحاد جمهوری خواهان ویا جمهوری خواهان لائیک و دموکرات)، شوربختانه پس از اندک زمانی به همآن سرنوشتی دجار شدند که در پایان دیگر کوشش های ما! همآن  شیوه  وسرنوشت همیشگی و شناخته شده این کوشش ها: پراکندگی، چند دستگی،دوری بیشتر و حتادشمنی و بیزاری پس از اندک زمانی!

چرا چنین می شود؟ آیا می توان گفت:  " چون فرقه گرا هستیم" و این راتنهاپاسخ درخور دید؟ آیا می توان ایرانی را تنها تشکل گریز و فردگرا نامید؟

می توان ده هااز این دست بهانه ها آورد بی آن که به آن "حلقه گم شده" پرداخت تا هم چنان دهه ها وسده های دیگردر سرگردانی وپراکندگی بمانیم.

کم تر دیده شده که برگیر وگرفتاری های فرهنگی ـ اخلاقی و نارسایی های فراوانی که داریم که از سر چشمه های بنیادین دردها، پس افتادگی ها و بر پایی خودکامگی ها از آن میان ننگی چون حکومت اسلامی است، انگشت نهاده شود. خوب است اینجا اشاره شود که من شادمان شده ام از این که دیده ام کسانی در این راه گام پیش نهاده  وهمه تهدیدها، تهمت ها و دشنام ها را به جان خریده اند. از آن میان می باید از استاد گرامی آرامش دوستدار و یا بهرام مشیری به نیکی یاد کرد و کوشش های زیر بنایی آنان را ستود. به تازگی گفت وگوی مجید خوشدل با مسعود افتخاری را خواندم و شادمان شدم که م.افتخاری نیز به درستی بر این مهم انگشت نهاده بود. کاری که شمار فراوانی از کوشندگان سیاسی نمی خواهند ویا نمی توانند بپذیرند و بگویند چون به میان آوردن وپذیرش آن، همه گذشته و حال خود آنان را نیز به پرسش می کشد. نمی شود خود در یک سازمان سیاسی با پیشیه چندین دهه بود و دلیل پراکندگی ایرانیان در برون مرز را "فرقه گرایی" نامید وخود زیر پرسش قرار نگرفت! آیا نباید پرسید زیر بنای فرقه گرایی چیست جز نارسایی فرهنگی ـ اخلاقی؟ ریر بنای فرد گرایی و تشکل گریزی چیست جز نارسایی  فرهنگی ـ اخلاقی؟

جه راهی هست؟

نگارنده هم چنان سماجت دارد که هر بار که شدنی باشد بر کوشش هر ایرانی برای شناخت ازخود و نارسایی های خود، انگشت نهاده و آن را نخستین گام در راه دگرگونی بداند. با دروغ و ریا نمی توان مبارزه کرد مگر از خود آغاز نمود. باخشونت نمی توان مبارزه کرد مگر خود خشونت را کنار گذاشت و از آن پشتیبانی نکرد. با آلودگی ها  برای نمونه، رشوه، چاپلوسی، پارتی بازی، سهل انگاری، بی برنامگی، قانون گریزی و... نمی شود مبارزه کرد مگرخود چنان نکرد و بر رفتارهای انسانی، قانون مند و درست تکیه کرد.

سرچشمه بزرگترین گرفتاری های فرهنگی ـ اجتماعی ما، با کاربرد درستی از آرامش دوستدار، "دین خویی" است که تا مغز استخوان ما ریشه دوانیده  و ما را از اندیشه وپیشرفت باز داشته است. نمونه های ساده و پیش پا افتاده آن:

چپ های ما هم به هنگام جدایی "خدا خافظ" می گویند! این همه واژه های ناب ایرانی چون، شب خوش، روز خوش، نیم روز خوش، تا دیدار آینده، تا فردا، به تندرستی، به شادی تا دیدار آینده و...داریم ولی بکار نمی بریم. اگر سوگند بخوریم، سوگند "به خدا" یکی ازپر کاربرد ترین آن ها است(این که اگر مردم یک دیگر را باور داشته باشند و جامعه آراسته و درست باشد چه نیازی به سوگند خوردن است، سخن دیگری است وسوگند از نشانه های بارز جامعه های سراپا آلوده به دین خویی از گونه اسلامی آن است). آن که خود را  حتا کمونیست می خواند هم به هنگام جدا شدن همآن واژه های دینی را به کار برده و یا هنگام تاکید بر امری به سوگند پناه می یرد! این دیگر در ناخود آگاه ما نشسته است چون نه به آن اندیشیده ایم و نه درست در حستجوی ریشه شکست ها و ناکامی های خود بوده ایم.

ایرانی تا از خرافه های دینی ـ مذهبی ای که با همه آیین ها ی زیبای گذشتگان ما دشمنی داشته و مردمان ما را از زندگی و شادی دور نموده و تنها به عزاداری، سینه زنی، شیون ،مرگ و گورستان فرا می خواند، دست بر نداشته و دراندیشه آزادی خود از بندهای درهم تنیده دین خویی که بر دست وپای خود و جامعه اش پیچیده شده است، نباشد؛ تا رفتار وفرهنگ خود را بازسازی وبه ساری نکند، هم چنان گرفتار خواهد ماند. این حکومت هم برود، گرفتار یک خودکامه دیگر خواهد شد و ملای ریاکار نیز هم چنان سوار بر او و اندیشه او خواهد ماند.

ما ایرانی هستیم

ما ایرانی هستیم. اندیشه و باورهای تازیان 1400 سال پیش که در حستجوی مال و قدرت سرزمین ما را مورد یورش قرار دادند و کتابخانه ها سوزاندند و زنان ما را به بردگی و کنیزی بردند، اندیشه های ما نیست. ایرانیانی که به خدا ایمان دارند، اهورمزدا و زرتشت بزرگ را دارند که پیش از پدید آمدن اسلام پاک ترین اندیشه های بشری را داشته است. او نه از خون ریختن در راه اهورمزدا، نه از کشتن و شهادت و نه از جزا در آن دنیا سخنی گفته است.  زرتشت مردمان را به نیک اندیشی و نیک خویی فرا خوانده است، سخنانش ساده و نشان از شیوه زندگی و طبیعت روزگار خود داشته، از دروغ، ریا و نیرنگ به دور است.

در آستانه سال نو، امیدوار باشیم همه ما ایرانیان برای رهایی ایران از بد اندیشان بد نهاد، هر یک برای پاکسازی و به سازی خود و پیرامونیان خود، به این بحث ها بیشتر دامن بزنیم.  ما در آستانه هر سال خانه تکانی کرده  و همه جیز را پاکیزه و تا بتوانیم "نو"می کنیم. نیاز ما، خانه تکانی در مغز و اندیشه خود است تا نوروز راستین و شادی وشور به خانه های ما باز گردد؛ تا روز و روزگار برای ما "نو" شود وزندگی معنای درست وحقیقی خود را بیابد!

آدینه،11 فروردین 1391 ـ 30 مارس 2012

 

منبع:پژواک ایران


کورش گلنام

فهرست مطالب کورش گلنام در سایت پژواک ایران 

*چرا پیشرفت نمی کنیم؟  نگاهی به مقاله منوچهر تقوی بیات [2019 Feb] 
*ورشکستگی چهل سال حکومت ولایی، بر آمدن نام و جایگاه بزرگِ و دست نیافتنیِ زنده یاد احمد کسروی  [2019 Feb] 
*ورشکستگی چهل سال حکومت ولایی، بر آمدن نام و جایگاه بزرگِ و دست نیافتنیِ زنده یاد احمد کسروی  [2019 Feb] 
* رسیدن به هدف، آسان نیست، ولی امید هست!  [2019 Feb] 
*یک و نیم سده پیشِ سوئد و ایران ‏امروز!‏   [2019 Jan] 
*در باره نامه افشاگرانه کارگر مبارز و آگاه اسماعیل بخشی و فشار بر او و خانواده اش  [2019 Jan] 
*هیچ امری ناممکن نیست!  [2018 Dec] 
*دندانهای تیز و برنده در پشت لبخند   [2018 Dec] 
*چرایی چهار دهه حکومت اسلامی   [2018 Nov] 
*هنوز هم مجال هست!   [2018 Nov] 
*سخنی با جوانان گروه فَرَشگَرد  [2018 Oct] 
*پشتیبانی از شورای مدیریت دوران گذار  [2018 Oct] 
*خود زنی  [2018 Oct] 
*حکومت اسلامی، حکومتی مافیایی است، نه جمهوری!   [2018 Sep] 
* ما و «دینخویی»  [2018 Aug] 
*در باره بیانیه های استمرار طلبان   [2018 Aug] 
*نیاز به یک شورایِ موقتِ رهبری/انتقالی  [2018 Aug] 
*سرنوشت ایران تنها در دست ایرانی ها است  [2018 Aug] 
*مردم ایران و آزادی مردم ایران روزهای سرنوشت سازی در پیش است  [2018 Jul] 
*اردشیر زاهدی، عضو تازه شورایِ مصلحتِ نظامِ مقدس!‏  [2018 Jun] 
*مبارزه منفی   [2018 Jun] 
*یک ترجیع بند نخ نما!‏   [2018 May] 
*رسوایی بزرگ برای حکومت اسلامی   [2018 May] 
*اسراییل، می تواند بهترین هم پیمان ایران در منطقه باشد  [2018 Apr] 
*برگی از تاریخ، هشتاد سال پس از زندانی شدن پنجاه و سه نفر  [2018 Mar] 
*مخالفان بیانیه همه پرسی، خود چه پیشنهادی دارند؟  [2018 Feb] 
*خواست همه پرسی از سوی مردم، هیچ همخوانی با همه پرسی روحانی ندارد!  [2018 Feb] 
*براندازی همیشه همراه با خشونت نیست  [2018 Feb] 
*در برون مرز، امیدی به یک اُپوزیسیونِ همآهنگ نیست!‏  [2018 Feb] 
*روحانی همچنان درتوهم و اجرای نمایش !  [2018 Feb] 
*خیزش سراسریِ مردم و شگردهایِ فرصت طلبان/هوشنگ امیر احمدی را بیشتر بشناسیم  [2018 Jan] 
* واقعا باید خون گریست!  [2018 Jan] 
* چرا مردم بنام رضا شاه شعار می دهند؟  [2018 Jan] 
*مردم جان‌فشانی می‌کنند ولی نیاز به سازماندهی درست دارند  [2018 Jan] 
*در تنگنا ها ست که آدم ها بهتر مَحَک می خورند در باره نوشته تازه عباس عبدی  [2018 Jan] 
*در قانون اساسی آینده ایران، دین رسمی نخواهیم داشت.  [2017 Dec] 
*قهرمانان مَسخ شده  [2017 Dec] 
*این دیگر دو رویی و نیرنگ نیست بلکه جنگی است علیه ‏بی گناهان  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ» کتابی در باره یک گروه مائوئیستی دانمارکی (بخش سوم)  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ»  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ»(1) درباره کتابی در باره یک گروه مائوئیستی دانمارکی  [2017 Oct] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۴)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۳)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ی ‌ایران را دگرگون ساخت (۲)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۱)   [2017 Sep] 
*یک مادر؛ بر گرفته از کتاب «پسران در تابوت های فلزی« (۱)  [2017 Aug] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد بخش سوم و پایانی، حزب دِمُکرات های سوئد  [2017 Jul] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد بخش دوم  [2017 Jul] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد  [2017 Jul] 
*خامنه ای و «ترقه بازی»!   [2017 Jun] 
*ما ایرانیان و «حافظه تاریخی»  [2017 May] 
*گزینش ریاست جمهوری در حکومت اسلامی، یک نمایش ‏خسته کننده!‏   [2017 May] 
*نگارش فارسی و دردسرها (بخش دوم و پایانی)  نویسنده گان درست است یا نویسندگان؟ [2017 Apr] 
*نگارش فارسی و دردسرها نویسنده گان درست است یا نویسندگان؟ بخش نخست  [2017 Apr] 
*بازار شام گزینش ریاست جمهوری در ایران  [2017 Apr] 
*تابویی بنام فلسطین (بخش ششم)  [2017 Apr] 
*تابویی بنام فلسطین بخش پنجم  [2017 Mar] 
*تابویی بنام فلسطین بخش چهارم  [2017 Mar] 
*تابویی بنام فلسطین! بخش دوم  [2017 Feb] 
*تابویی بنام فلسطین!‏ بخش نخست   [2017 Jan] 
*نکته هایی در باره بر خورد با مرگ رفسنجانی   [2017 Jan] 
*خرید اسلحه از اسراییل تنها به ماجرای مک فارلین ‏خلاصه نمی شود  [2017 Jan] 
*پرسش هایی در باره "گفتگو با یک مامور امنیتی پیشین"‏   [2016 Dec] 
*در پشتیبانی از کار تاریخی احمد منتظری   [2016 Dec] 
*گردهمآیی در پاسارگاد و برخورد جناب محمد رضا ‏شالگونی  [2016 Nov] 
*سرگدشت شگفت انگیز یک نویسنده سوئد  [2016 Oct] 
*حزب چپ سوئد، حزبی که جدی گرفته نمی شود   [2016 Oct] 
*پیک نت و دنباله روی از سیاست های روسیه  [2013 Jan] 
*اسراییل و سیاستی نادرست  [2012 Nov] 
*حکومت اسلامی، پشت پرده در گیری های تازه بین اسراییل و حماس  [2012 Nov] 
*محکومیت حکومت اسلامی به جنایت علیه بشریت در دادگاه مردمی   [2012 Oct] 
*توطئه تازه علی خامنه ای وهاشمی رفسنجانی برای فریب مردم  [2012 Oct] 
*منشور ملی و پایه های درست آن  [2012 Oct] 
*اعتماد به خاتمی، گم راهی است  [2012 Oct] 
*اکنون نوبت آرژانتین است!  [2012 Sep] 
*چرایی اعتراف فریدون عباسی دوانی به دروغ گویی  [2012 Sep] 
*کانادا و واکسن ضد حکومت اسلامی   [2012 Sep] 
*نشست سران جنبش عدم تعهد و شکستی دیگر  [2012 Sep] 
*اگر زلزله در جنوب لبنان بود....  [2012 Aug] 
*نزدیک شدن سرنگونی بشار اسد و هراس بیشتر خامنه ای  [2012 Aug] 
*برای یک ایران آزاد - بخش سوم  [2012 Jul] 
*برای یک ایران آزاد - بخش دوم  [2012 Jul] 
*برای یک ایران آزاد- بخش نخست  [2012 Jul] 
*این هم یک نمونه تلخ دیگر!  [2012 Jun] 
*رفتار حکومت اسلامی با افغانستانی ها شرم آور است  [2012 May] 
*افشاگری های هولناک یک مقام پیشین حکومت و پرسش ها  [2012 May] 
*اعتماد به حکومت اسلامی، بسیار خطرناک است!  [2012 Apr] 
*حلقه گم شده!  [2012 Mar] 
*نماز آدینه دو هفته پیش و علامت خامنه ای به بمب گذاران!   [2012 Feb] 
*زندگی در گذشته، نقدی بر نوشته علی کشتگر  [2012 Jan] 
* نمابش انتخابات و به منبر رفتن خامنه ای  [2012 Jan] 
*نمایش انتخابات و کوشش برای حرکتی ملی  [2012 Jan] 
*پشتیبانی از درخواست محاکمه علی خامنه ای  [2011 Dec] 
*به بهانه نامه نویسی‌ها به خامنه‌ای! پشتیبانی از محمد نوری زاد و یادی دیگر از ادیب و نوبسنده گرامی، زنده یاد علی اکبر سیرجانی [2011 Dec] 
*آن که باید "اقرار به اشتباه" و بد تر از آن اقرار به خیانت کند علی خامنه ای است نه دیگری!  [2011 Dec] 
*جنون جنگ  [2011 Nov] 
*همه پرسی آزاد، هم چنان بهترین گزینه برخورد دیگری به سخنان اکبر گنجی  [2011 Nov] 
*جناب گنجی، شما چرا!  [2011 Nov] 
*اداره یک سرزمین شایستگی می خواهد! در باره شوک بزرگ در سوئد [2011 Oct] 
*به رهبر خود خوانده: تو برو خود را باش!  [2011 Oct] 
*زشتی های روزگار!  [2011 Sep] 
*جنبش سبز، هم چنان سبز است!  [2011 Sep] 
*سیاست تازه ترکیه، سیاست باخت!  [2011 Sep] 
*دشنه در قلب دریاچه ارومیه!  [2011 Sep] 
*سوریه وحکومت اسلامی  [2011 Aug] 
*آب که از سر گذشت....  [2011 Aug] 
*"اصلاح طلبان حکومتی" هم چنان در کج راه!  [2011 Jul] 
*مجلس بی اختیار!  [2011 Jul] 
*مراکش نیز دچار دگرگونی شد ولی ایران....  [2011 Jun] 
*کودتاگران، دو سال پس از کودتا  [2011 Jun] 
*حماس و صلح جویی!  [2011 May] 
*ما و انقلاب در جهان عرب  [2011 Apr] 
*کودتا چیان و نیرنگ تازه آنان برای فریب ساده دلان!  [2011 Apr] 
*نیروهای نظامی، زمان از دست می رود، به مردم بپیوندید!  [2011 Mar] 
*آیا قذافی تا پیش از این دیکتاتور نبوده است؟  [2011 Mar] 
*نمی توان انقلاب مصری ها و تونسی ها را هم دزدید!  [2011 Feb] 
*اعدام، جنایت است!  [2011 Jan] 
*در باره افشاگری های ویکی لیکس  [2010 Dec] 
*دانشجویان درخشیدند!  [2010 Dec] 
* آمریکا این چنین می خواهد جلو آسیب های ناشی ازافشاگری های ویکی لیکس را بگیرد   [2010 Dec] 
*نیرنگ ها رنگ باخته است!  [2010 Nov] 
*با نخبگان خود چنین نکنیم! ما وآرامش دوستدار  [2010 Nov] 
*راه مرگ و ویرانی!  [2010 Nov] 
*طبرزدی ودیگر مبارزان دربند را دریابیم!  [2010 Oct] 
*نوری زاد و نوشتن نامه به «رهبر گرامی»!  [2010 Oct] 
*دست آورد زیاده گویی ها!  [2010 Oct] 
*محکوميت طبرزدی نشان توانايی نيست که درماندگی است!   [2010 Oct] 
*دیپلمات های جدا شده و چشم داشت ها  [2010 Sep] 
*چرا  [2010 Sep] 
*سرانجام به اینجا رسیدند: مکتب ایرانی!  [2010 Aug] 
*بنیاد برومند و کاری با «بنیادی» درست!  [2010 Aug] 
*نمایشنامه ای به نام «شهرام امیری»!  [2010 Jul] 
*جنبش سبز، هر روز یک گام به پیش  [2010 Jul] 
*چهره بی پوشش دین اسلام  [2010 Jul] 
*جناب شیخ، دروغ نگو  [2010 Jul] 
*تصویب یک «کاغذ پاره» دیگر  [2010 Jun] 
*مرداب «خودکامگی وترس از جنبش مردمی»!  [2010 Jun] 
*گروگان گیری، سیاست شناخته شده حکومت اسلامی  [2010 May] 
*خون جوشان پنج قربانی دیگر  [2010 May] 
*سالروز 22 خرداد و هراس کودتاگران  [2010 May] 
*هدف مند کردن یارانه ها با چه انگیزه هایی؟  [2010 Apr] 
*نارسایی در رهبری، نقطه سستی اپوزیسیون - ناتالی بسر  [2010 Apr] 
*شفاف گویی رمز پیروزی است  [2010 Apr] 
*نخستین نشانه های اثر بخش بودن مبارزه منفی با حکومت اسلامی  [2010 Apr] 
*به سوی جبهه سوم  [2009 Mar] 
*دختر دانشجو نپذیرفت که به او تجاوز کنیم، بازداشتش کردیم!  [2008 Jul] 
*بر ما چه رفته است؟ - ۴   [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است؟ (۳)   [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است؟(۲)   [2008 Jun] 
*چه خبر خوبی!  [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است ؟  [2008 Jun] 
*نماینده پیشین مجلس: "نظام مشروعیت ندارد"  [2008 Apr] 
*اپوزیسیون زیر نورافکن انتخابات قلابی!   [2008 Mar] 
*مردم "نقشه های" همه شما را "به هم می ریزند"!  [2008 Mar] 
*انتخابات یا مردم فریبی؟! نمایشی تکراری و تمسخر آور  [2008 Feb] 
*لابی های حکومت اسلامی ونقش آنها  [2008 Feb] 
*"جمله تاریکیست این محنت سرای"  [2007 Dec]