باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ» کتابی در باره یک گروه مائوئیستی دانمارکی (بخش سوم)
کورش گلنام

 
نوشته: پتر اُویگ کنودسِن
برگردان به سوئدی: مارگارتا  نورلین(2009)
 
یک یاد آوری: به سبب اینکه بخش پایانی تا اندازه زیادی طولانی شد، از خوانندگان پوزش می خواهم.
یک چهره دیگر هسته اصلی

یکی دیگر از عضوهایی که در آینده نقش مهمی در هسته اصلی گروه یافت، جوانی بود بنام "نیِلس یورگِنسِن"(1). او که از نخستین سال دبیرستان به شعار نویسی شبانه بر دیوارها پرداخته و چند بار به انگیزه آسیب به نمای شهر وسیله پلیس بازداشت شده و پدر و مادرش را به بازداشتگاه پلیس کشانده بود، به کلی درس و آموزشگاه را رها کرده و در سن شانزده سالگی به گروه اَپل پیوست. "هُلگِر یانسِن" که چند سالی از او بزرگتر بود، الگوی او بود. او با شیفتگی می خواست چون او باشد و از همآن آغاز کوشش کرد که در کارها همیشه همراه او باشد. اندک، اندک این دو  به دو یار جدا نشدنی مبدل شده و پُرکارترین عضوهای هسته اصلی را تشکیل دادند. این دو در 9 اکتبر 1979 برای داشتن دستی بازتر در شرکت در برنامه های فلسطینی ها، به بهانه سفر به آمریکا، راهی می شوند ولی همآن روز پنهانی به دانمارک باز می گردند تا به زندگی کاملن پنهان روی آورند. نقشه آن ها ولی وسیله پلیس امنیتی دانمارک که آن ها را زیر کنترل دارد، همآن روزِ نخست لو می رود و آن ها را در بازگشت به شوپنهام دنبال می کنند. با سهل انگاری پلیس و مهارت مثال زدنی هُلگِر در رانندگی و شناخت فراوان او از اتوموبیل ها و شیوه هایِ پی گردِ پلیس، بزودی رد آن ها در شوپنهام گم می شود و پلیس و نیروهای امنیتی با وجود آن که از دروغِ آن ها برای سفر به آمریکا آگاه بوده و همه مسیر رفت و برگشت آن ها به دانمارک را پی گرفته بودند ولی نمی توانند مکانِ پنهان آن ها را در شوپنهام بیابند.

مرگ هُلگز یانسِن

نزدیک به یک سال پس از آن در 15 سپتامبر 1980 هنگامی که هُلگِر یانسِن در یک مینی بوس فولکس واگن در کنار جاده ای فرعی، فروشگاه بزرگی بنام "بیلکا"(2) را زیر نظر دارد تا با توجه به زمانِ آمد و شد ها، سرقت از فروشگاه را برنامه ریزی کند، کامیونی با شش تُن بار که راننده اش بیماری قند داشته و سر وقت انسولین به او نرسیده و حالِ عادی خود را از دست داده، در یک چرخش شدید از جاده منحرف شده و به شدت به فولکس واگن هُلگر یانسِن بر خورد می کند و او در در دَم کشته می شود. مرگ او که اثر گذار ترین عضو هسته اصلی و مورد اعتماد ترین از سوی فلسطینی ها است، ضربه سختی به گروه وارد می کند و فلسطینی ها نیز یک عضو مهم و کوشا در دانمارک و اروپا را از دست می دهند. بیش از همه  نیِلس یورکِنسِن که الگو، رفیق و همراه همیشگی خود را از دست می دهد، آسیب می بیند. مرگ هُلگِر پانسِن در  سی و دو سالگیِ او  رُخ می دهد.

شیوهِ کار گروه

شیوه پنهان کاری و شگردهای این گروه بسیار در خورِ توجه است ولی یک نکته مهم را باید از دو زاویه در دید داشت. یکی آن که عضو هایِ این گروه، اندک ترسی از دستگیری نداشتند زیرا می دانستند که حتا اگر دستگیر نیز بشوند، از همه امکان ها چون وکیل و دادگاه قانونی برخوردار بوده، از خشونت و شکنجه خبری نخواهد بود و در شدیدترین حالت جز چند سالی بیشتر در زندان نخواهند بود آن هم با امکان هایِ ویژه زندان هایِ دانمارک. از سوی دیگر پلیس ها که همه آموزش و دوره دیده بودند، نه تجربه و پیشینه برخورد با چنین گروه هایی را داشتند، نه قانون به آنها کوچکترین اجازه برای دست زدن به خشونت یا بازداشت بدون دلیل و مدرک را می داد و نه دادگاه ها حتا اندوخته و پیشینه برخورد با چنین گروه ها و شیوه های سرقت و ترور را داشتند. این وضع، کارِ سیاسی برای یک چنین گروهی را بدون کمترین واهمه از پلیس، نیروهای امنیتی و زندان، بسیار آسان نموده بود. با وجود این، همه اعضای اصلی گروه، سال ها با شیوهِ شدیدِ پنهان کاری که از سوی اَپل به اجرا گذاشته شده بود، خو گرفته بودند. بطور کلی زمینه موفقیت های آنان را باید چنین بر شمرد:

   ـ پنهان کاری همه سویه در بالاترین میزان؛

ـ خلاف رسمِ همهِ گروه هایِ مسلح و چریکی، عدم انتشار بیانیه پس از هر سرقت و یا برنامه دیگر؛

ـ عدم کار در میان طبقه کارگر که اساس ایدئولوژی کمونیستی آن ها بر آن استوار بوده است به انگیزه هایی که پیش از این آمد زیرا انقلاب ضد امپریالیستی را تنها در کشورهای جهان سوم شدنی می دانستند؛ بنا بر این میزان بار آن ها در برابری با دیگر گروه ها و سازمان های کمونیستی بسیار کمتر بوده و آن ها زندگیِ عادیِ روزانه خود را نیز داشته و در بیشتر زمان ها هر یک با دوستِ دخترهای خود و یا همسران خود زندگی می کردند.

ـ  وارونه دیگرگروه های مسلح و چریکی هم دورانِ  خود برای نمونه  گروه "بادر ماینهُف" در آلمان؛ عدم تمایل به کوچکترین درگیری با دولت و پلیس یا نیروهای امنیتی.

ـ شیوه ویژه سرقت اتوموبیل به شکلی که همیشه اتوموبیل هایی در اختیار داشتند.

این مورد را چون هم مهم و هم جالب و زیرکانه بوده است کمی باز می کنم:

در آغازِ کار، آن ها تعمیر گاه هایِ اتوموبیل را به دقت زیر نظر گرفته، زمان دقیق بسته  و باز شدن آن ها و رفت و آمد ها را شناسایی می کردند، سپس شبانه با خیال آسوده قفل در تعمیرگاه را باز نموده و وارد شده، شماره همه اتوموبیل ها موجود را یاد داشت کرده و سپس کلیدهای اتوموبیل های موجودِ برای تعمیر را برداشته، به مخفی گاهی برده کپی کلید را ساخته و دوباره به تعمیر گاه بازگشته و کلید ها را در محلِ پیشین خود قرار می دادند، بی آن که کوچکترین ردی از خود به جا بگذارند. چون رفت و برگشت ها برای ساختن کپی از کلید ها وقتِ زیادی می گرفته و آمد و شد هم می توانسته خطرناک باشد، در آینده شیوه کار خود را بازهم بهتر و ساده تر نموده و دستگاه بُرش را همراهِ خود به تعمیرگاه برده و همآن جا کپیِ کلید ها را تهیه می کنند.

پس از تهیه کلید، آزمایش کلیدها با اتوموبیل های موجود، یاد داشتِ شماره و مُدلِ اتوموبیل ها، به سادگی دارندگان اتوموبیل ها و آدرسِ آن ها را در تعمیر گاه به دست آورده و در لیستی وارد می کردند. در لیستی که پس از دستگیری در نهانگاهِ آنان یافت شد، نامِ بیش از سَد تعمیر گاه در شوپنهام به دست آمد که در برابر سی و شش تعمیرگاه واژه"مناسب یا خوب" نوشته شده بود. برای نمونه اگر آن ها شبانه می باید آپارتمان و یا محلی را زیر نظر بگیرند، یکی از همین اتوموبیل ها را که در برابر ویلا و یا در پارکینگی پارک شده بود برداشته و پس از چند ساعت دوباره به پارکینک باز می گرداندند بی گذاشتن رد و نشانه ای از خود. آن ها در این کار ها بسیار با دقت و هُشیارانه عمل می کردند.

در سرقت ها، گذشته از استفاده از این اتوموبیل ها، از شماره پلاک های دزدیده شده از اتوموبیل های گوناگون نه تنها از دانمارک که از سوئد، نروژ، آلمان و.. که فراوان در اختیار داشتند، برای رد گم کردن و فریبِ پلیس به بهترین شکل استفاده می کردند. پلیس که ماشین های رها شده را می یافت، وقتش بسیار تلف می شد تا تازه پی ببرد که شماره ماشین قلابی است و ماشین شماره ای دیگر دارد و دارنده اصلی آن را پیدا کند. آن ها در هر سرقت چند بار اتوموبیل و مسیر خود را که روزها و روزها به دقت بررسی و تمرین کرده بودند را عوض می کردند. در کار دزدیدن شماره های اتوموبیل ها و خود اتوموبیل ها از عضوهای پیرامونی نیز بهره می گرفتند بدون دادن هیچ گونه توضیحی. آنان نیز هرگز پرسش نمی کردند که این شماره ها و اتوموبیل های دزدیده شده در کجا بکار می آید. همه عضوهای پیرامونی هسته اصلی پس از هر دستبرد نیزگمانِ نخست را به گروه خود می بُردند ولی هرگز سخنی در هیچ جا به زبان نمی آورند حتا در میانِ خود.

ـ نقش برادرانِ "یان و بو " ویِمَن" که هر دو کارشناس و برنامه ریز کامپیوتر بودند. کار این دو در این گروه بسیار در خور توجه است. این دو که در شرکتِ خصوصی کامپیوتر کار می کردندو از انگشت شمار آموزش دیدگان در رده های بالاتر در گروه بودند، سیستمِ کامپیوتر کمون شوپنهام را برنامه ریزی کرده بودند. زمانی که پلیس می خواهد سیستم کامپیوتر خود را نو و به روز کند، این دو برادر برنامه ریزی آن را انجام می دهند. آنان به سادگی گزارش های پلیس حتا در پی گیری و مراقبت از گروه خود و شماره ماشین های پلیس را به دست می آوردند. به همین سبب از آن چه در درون دستگاه های پلیس و امنیتی می گذشت تا اندازه زیادی آگاه بوده و حتا در بزنگاه هایی وسیله دستگاه هایی که تهیه کرده بودند، تماس های آنان را شنود می کرده اند. کار این دو برادر امکان هایِ زیادی در اختیار گروه قرار می داده است. شیوه کار آن ها نیز به گونه ای بوده است که خود برنامه کارِ هفتگی خود را تهیه می کرده و با اضافه کاری می توانستند چندین روز در استراحت به سر برند. آن ها در همین روزهای بیکاری، کارِ سیاسیِ خود، شناسایی و نگهبانی از مکان های مورد نظر برای دستبرد را انجام می دادند. "هُلگر یانسِن" هم که در آنش نشانی کار می کرده همین شیوه را داشته است. او گاه چند هفته بدون استفاده از دو روز تعطیلی آخرِ هفته کار کرده و به جای دیگران نیز کشیک می داده است سپس چند شبانه روز گاه یک هفته آزاد بوده و کار سیاسی اش را دنبال می کرده است بدون ایجاد کمترین گمانی در پیرامونیان. دو برادر ویِمَن در کلاه برداری بزرگ از اداره مالیات دانمارک در 8 نوامبر 1976، رُلِ اصلی را داشته اند. آن ها با نفوذ در سیستم کامپیوتری ادارهِ مالیات، لیستِ نامِ همه کسانی را که اضافه پرداختِ مالیاتی آن ها در تاریخی تعین شده می باید پس داده شود، به دست آورده با کپی چک هایی بنام های گوناگونی که در لیست موجود بوده همراه با کارت های شناسایی تقلبی به همآن نام ها، در چند روز و به شکلی ضربتی به گیشه های بانگ و پست مراجعه و پول ها را دریافت می کنند. در این کلاه برداری و سرقتِ میلیونی، هسته اصلی گروه چون به شمار زیاد تری نیاز داشته، دایره پیرامونی خود را نیز بکار می گیرند بدون آن که به آنها توضیح درخوری بدهند. این عضو ها تنها می بایست به باجه های بانک و پُست رفته، با ارائه چک ها و کارت هایی که با نام های جعلی در اختیارشان گذاشته شده،، پول را دریافت و به سرعت ناپدید شوند. امکان های آن روزها نیز چون امروز نبوده که همه جا دوربین کار گذاشته باشند و کنترل هایِ شدید باشد. اداره دارایی و پلیس زمانی(یک هفته بعد)  متوجه می شوند که 1/4میلیون کرون دانمارک به سرقت رفته است. کارشناسانِ پلیس این کلاه برداری را کاری بسیار حرفه ای ارزیابی می کنند.

ـ بی تجربگی و ساده انگاری پلیس و نیروهای امنیتی دانمارک نیز بسیار به سود این گروه عمل می کند. یکی از عضو های اصلی، که در کتاب از او به عنوان"یک سِدا" نام برده می شود( برگ 261 تا 273، جلد نخست)، در مصاحبهِ پس از زندان خود می گوید: ما اتوموبیل های پلیس را به سادگی شناسایی می کردیم. آن ها هیچگاه تنها نبوده و همیشه دو نفر با لباس های مرتب درجلو  اتوموبیل نشسته بودند. آن ها چنان ناشیانه ما را دنبال می کردند که زود آن ها را سردرگم کرده و رد را گُم می کردیم. او یاد آور می شود که همیشه شماره اتوموبیل های پلیس را یاد داشت می کرده اند و به نکته جالب دیگری از  بی تجربگی و سهل انگاری هایِ پلیس نیز اشاره می کند و می گوید دو بار عضوهای ما در وضعِ سختی یک بار هنگام سرقت یک اتوموبیل و یک بار هنگام گرفتن پول با چکِ قلابی دستگیر شدند و در میان شگفتی ما، آن ها  با سرهم کردن داستانی به سادگی رها شده و پی گیری هم نشدند. این موضوع ما را بیشتر به خود مطمئن کرد که پلیس و نیروهای امنیتی از ما شناختِ درستی ندارند و ما توانستیم سال ها کار خود را دنبال کنیم. اگر آن زمان با این دو مورد برخوردی جدی و پی گیر می شد، کار ما نمی توانست ادامه بیابد(نقل به مفهوم).

چگونگی رابطه با فلسطینی ها

فلسطینی ها در وابسته کردن این جوان های پر شور، ساده و آرمان خواه به خود، شیوه بسیار مؤثری داشتند. نخستین کار این بود که ترتیبِ سفر آن ها به اردن، عراق،لبنان و سوریه، که پایگاه های آن زمان آنان در آین کشورها بود، را بدهند. روشن است که بازدید از اردوگاه های آوارگان، اردوگاه های چریکی و سنجیدن آن با وضع زندگی خودِ در دانمارک (و یا دیگران از کشورهای پیشرفته دیگری در اروپا و یا ژاپن)، شرکت دادن آن ها در تمرین ها و نشان دادن نیروی رزمی خود، بر این جوانان اثر فراوانی می گذاشت. این مرحله نخست بود. زمانی که شور و شوق آنان را خوب محک می زدند، پیشنهاد همکاری می دادند. در فازهای نخست، از آنان تهیه پاسپورت ها(گروه بلِکینگِ به شماری از اعضای خود گفتند که به پلیس مراجعه کرده و اعلام دارند پاسپورت هایشان گم شده است و این پاسپورت ها را به فلسطینی ها دادند) و کارت هایِ شناسایی گوناگون را می خواستند. در روند های پس از آن، تهیه اسلحه و پول(به هر شکل ممکن) بود و سپس حتا شرکت دادن آن ها در هواپیما ربایی، گروگانگیری و دیگر برنامه هایی که انجام می دادند.

  گروه بلِکینگِ گادِ در مجموع تا 30 میلیون کرون سرقت کرد که در دوران خود پول هنگفتی بود. بر آورد شده است که 25 میلیون آن را در اختیار فلسطینی ها گذاشته اند. آنها از بقیه پول برای تدارک چند اتوموبیل و خرید یک خانه و اجاره آپارتمان های گوناگون بیشتر با نام های ساختگی و تهیه دیگر ابزارِ کار بهره گرفته و استفاده شخصی نمی بُردند. این کار آن ها نشانی روشن از باور ژرف آن ها به کاری که می کردند دارد که تحسین بر انگیز است. این گروه در آغاز 1980 با خواست و برنامه ریزی فلسطینی ها، خانواده یک رئیس بانک را به گروگان گرفتند که بنا به گفته زن و شوهر کهنسال و نوه آن ها که آن زمان 8 ساله بود، یکی از گروگان گیرها به زبانی ناشناخته با بی سیم سخن می گفته است. همه نشانه ها حکایت از شرکت یک فلسطینی (به احتمال زیاد "مروان اَل فهوم")(3) داردکه بسیار هم خشونت به کاربرده هر دو پیرزن و پیرمرد را  کتک می زند. این گروگان گیری که شرحی فراوان دارد شکست خورده و پولی به دست نمی آورند. در سال 1984 گروه برای گروگانگیری دیگری، این بار پسر یک میلیاردر سوئدی بنام"یورن رئوسینگ"(4)، که آن زمان در شهر لوند سوئد دانشجو بوده و در آپارتمانی تنها زندگی می کند، زیر فشار شدید مروان قرار می گیرد. داستانِ برنامه ریزی و کوشش سختِ چند ماهه برای این گروگان گیری از فصل های جالب کتاب است. آن ها در نروژ در جنگلی ویلای کوچکی را اجاره می کنند و در آن یک سلول کوچک چوبی بدون هیچ روزنه ای می سازند. با زیرکی همه وسایل را حتا الوارهای چوب و مواد غذایی را از سوئد خریداری می کنند تا پلیس را فریب داده و رد گم کنند. کار و زمان زیادی برای شناسایی همه راه های ورودی و خروجیِ محل، زمان و میزان آمد و رفت خود از دانمارک به نروژ و ترافیک اتوموبیل ها، دوری و نزدیکی محل پنهان کردن گروگان به نخستین پایگاه پلیس، همچنین روز ها و شب های زیادی برای نگهبانی در باره رفت و آمدهای ساکنان آپارتمان محل سکونت یورن رئوسینگ و خود او و..... بکار می گیرند ولی پس از همه کوشش های چند ماهه، سرانجام گروگان گیری در آخرین دقیقه متوقف شده و اجرا نمی شود.

نگاهی کوتاه به دستبرد ها و برنامه دو گروگانگیری گروه

10 ژانویه 1973، دستبرد به یک انبار نظامی ذخیره اسلحه؛

9 دسامبر 1975، سرقت از اتوموبیل در بر دارنده پول از سوی صندوق بیکاری برای سپردن به بانک؛

2 سپتامبر 1976، سرقت پول های یک باجه پُست با یورش به دو کارمندِ پُست که در بیرون از پُست در حال انتقالِ پول ها بودند؛

8 نوامبر 1976، کلاه برداری از اداره مالیات؛

7 ژوئیه 1980،  گروگانگیری یک رئیس بانک در محل سکونت او همراه با خانواده؛

2 آپریل 1982،  سرقت از یک اتوموبیل حملِ پول؛

9 نوامبر 1982، سرقت از یک انبار نظامی ذخیره اسلحه در سوئد؛

2 مارس 1983، سرقت 3و8 میلیون کرون دانمارک از یک اتوموبیل حمل پول،

7 ژانویه 1985، برنامه گروگانگیری "یورن رِئوسینگ" در آخرین دقیقه به اجرا در نمی آید.

22 دسامبر 1986، سرقت از یک فروشگاه بزرگ در شوپنهام،

3 دسامبر 1988، آخرین سرقت که هنگام حمل پول از راه آهن به یک باجه مرکزی پُست در شوپنهام انجام می شود. در این سرقت است که یک پلیس ِجوان کشته می شود و شوک بزرگی به جامعه دانمارک وارد می شود. پس از این سرقت است که پلیس و نیروهای امنیتی به شکلی جدی برنامه دستگیری هسته اصلی گروه را پی می گیرند.

آسیب هایی که شماری کارمندان، کارکنان و...دیگران خوردند.

این سرقت ها که بسیار دقیق و برنامه ریزی شده انجام شده، گذشته از سرقتِ پول، آسیب های سختی نیز به کارمندان وکارکنانی که مورد هجوم قرار می گیرند وارد می آورد. تنی چند برای همیشه نیروی کار خود را از دست می دهند، یک نفر فلج می شود، یک کارگر نگهبان باجه مرکزی پُست در آخرین سرقتِ گروه، چنان آسیب دیده و به او شوک وارد می شود که بکلی توان کار را از دست داده، دچار گرفتاری های روانی شده، به الکل پناه می برد که منجر به جُدایی همسرش می شود. مدت ها در بیمارستان روانی بستری می شود و.. پدر و مادر پلیس کشته شده نیز دچار روان پریشی شدید می شوند، مادر نیروی کار خود را از دست می دهد و پدر هر روز راهی گورستان می شود و... این ها نمونه هایی بود. باید افزود که گروه هیچگاه هدف کشتن کسی را در سر نداشته است ولی چنان که بعد ها  از سوی یکی از آن ها گفته می شود، تنها در برابر خطری جدی از کشتن هم ابا نداشته اند. همآن چیزی که در آخرین سرقت روی می دهد. 

چگونگی دستگیری و پیدا شدن پناهگاهی پُر از سند و اسلحه

13 آپریل 1989 نخست پنج تن از این گروه دستگیر می شوند که البته "بو ویِمَن" که یکسال پیش از آن از گروه جدا شده و در آخرین سرقت شرکت نداشته، در میان دستگیر شدگانِ نخست نیست. یک تن از دستگیر شدگان نیزدو سالی پیش گروه را ترک کرده است. هیچ یک از آن ها اتهام  ها را نپذیرفته و حتا به پرسش ها پاسخ نمی دهند. 10 آگوست 1989، بو ویِمَن هم دستگیر می شود. در میان دسته کلید های یافت شده از دو یا سه تن از آن ها، یک کلید همآنند یافت می شود. دستگاه دادگستری اتهام "تروریست" را به سبب نبود مدرک وارد نمی داندحتا اتهام شماری از دستبردها را نا روشن دانسته و نمی پذیرد. مبارزه و کوشش پلیس و دستگاه امنیتی برای نگاه داشتن متهمان در زندان خود داستانی نفس گیر است. با هر سختی که هست دو بار آنان می توانند به مقام های دادستانی بقبولانند تا بازداشت آنان را یک یا دو هفته تمدید کنند. در آخرین روز بازداشتِ موقت، پلیس و نیروهای امنیتی که نیروی فراوانی را بکار گرفته اند، هنوز نتوانسته اند مدرکِ های موردِ نیاز دادگاه را تهیه کنند. همه نا امید و بازداشت شدگان را آزاد شده می دانند که یک رویدادِ پیش بینی نشده، کلید ماجرا را به دست داده و ورق بکلی بر می گردد.

ماجرایِ این رویداد

ساعت هفت و پانزده دقیقه روز 2 مای 1989، کمتر از یک ماه پس از دستگیری این چند تن و در آخرین روز بازداشت موقتِ آنان، اتوموبیلی در جیابانی با یک میله چراغ برق به شدت بر خورد نموده و به کناره جاده فرو می اُفتد. راننده به شدت زخمی شده، یک چشمش  از حدقه خارج شده و چشم دیگرش هم آسیبِ سخت دیده است. پزشکان بیمارستان وضع او را بسیار بد گزارش می کنند. پلیس هایی که به محل حادثه رسیده و اتوموبیل را بررسی می کنند، وضع درونی آن را بسیار آشفته می بینند. در صندوق عقب اتوموبیل در همآن حال که آشفتگی زیاد می بینند، یک دسته چک را می یابند که آدرس آپارتمانی در خیابان "بلِکینگِ گادِ" در آن آمده است. مقدار فراوانی پول نیز می یابند. گذشته ازآن در بررسی لباس های راننده، دسته کلیدی می یابند که یکی از کلیدها همآنند آن کلید دیگری است که از دیگر مُتهمان به دست آورده اند. این آدرس و این کلید، ماجرا را یک باره دگرگون می کند و پلیس که تا پیش از آن با به خدمت گرفتن نیرویی زیاد و با لغو همه مرخصی ها، حتا چند منطقه را آپارتمان به آپارتمان حستجو و کلید را به درِ آپارتمان ها آزمایش کرده بدون گرفتن هیچ نتیجه، یکباره با آدرسی در ناحیه ای روبرو می شود که هرگز در اندیشه جستجو در آنجا نبوده است. هنگامی که به آدرس داده شده می روند، در همان آزمایش نخست، با یکی از این کلید ها در باز شده و نهانهگاهی یافت می شود پر از سند و مدرک. در اطاقی که پشت یک کتابخانه پنهان بوده است نیز انباری از اسلحه می یابند. راننده که از هر دو چشم نابینا شده ولی با کوشش پزشکان زنده می ماند، فردی است که با کنار رفتن دو عضو قدیمی گروه و کمبود نیرو برای سرقت آخرین، از دایره پیرامونی به هسته اصلی راه یافته است. او پیش از دستگیری بخشی از مدارک را در همآن آپارتمان می سوزاند که ردش به جا می ماند. پلیس احتمالِ زیادِمی دهد که او توانسته باشد بخشی دیگر از سنده های مهم را در جایی در جنگلی حفر و پنهان کرده باشد چون یک بیلِ گل آلود در صندوق عقب اتوموبیلِ او می یابند. سپس روشن می شود هم اتوموبیل دزدی است و هم شماره آن. هیچیک از مُتهمان نه قتل پلیس را به گردن می گیرد و نه بیش از آن چه یافت شده، سخنی می گوید. دادگاه بیش از یک سال به درازا می کشد و در نهایت بخش زیادی از اتهام ها به انگیزه سنده نبودن مدرک، از سوی دادگاه پذیرفته نمی شود و آن ها با حکمی بسیار سبک از یک تا ده سال با حساب از زمان دستگیری، به زندان محکوم می شوند که بنا به قانون دانمارک، هیچ یک از آن ها همه این سال ها را در زندان نمی ماند و پس از گذراندن چندسالی، تا 13 دسامبر 1995 همگی آزاد می شوند.

چنین است که نام خیابانی که آپارتمان و نهانگاه گروه در آن یافت می شود، بر این گروه نهاده شده و آن را باندِ"بلِکینگِ گادِ" می نامند.

پایان  

 

زیر نویس:

Niels Jorgensen - 1

Bilka - 2

Marwan El-Fahoum - 3

پس از مرگ "ودی حداد" مسئول برنامه ریزی های نظامی و تروریستی؛ "مروان اَل فهوم" جانشین او شد. او که در سال 1976 با یک پزشک سی و دو ساله سوئدی که در اردوگاه های فلسطینی کار کرده، ازدواج کرده بود، مرتب در اروپا وخاورمیانه در حال سفر بود و ارتباط بسیار نزدیکی با سلول دانمارکی داشت و در دو برنامه ریزی گروگان گیری این گروه پافشاری بسیار می کرد. پیشنهاد ها از سوی او بود در حالی که گروه به گروگانگیری تمایلی نداشت.

Jörn Rausing - 4 

دو بخش پیشین:

http://pezhvakeiran.com/maghaleh-88949.html

http://pezhvakeiran.com/maghaleh-89064.html

 

منبع:پژواک ایران


کورش گلنام

فهرست مطالب کورش گلنام در سایت پژواک ایران 

*چرا پیشرفت نمی کنیم؟  نگاهی به مقاله منوچهر تقوی بیات [2019 Feb] 
*ورشکستگی چهل سال حکومت ولایی، بر آمدن نام و جایگاه بزرگِ و دست نیافتنیِ زنده یاد احمد کسروی  [2019 Feb] 
*ورشکستگی چهل سال حکومت ولایی، بر آمدن نام و جایگاه بزرگِ و دست نیافتنیِ زنده یاد احمد کسروی  [2019 Feb] 
* رسیدن به هدف، آسان نیست، ولی امید هست!  [2019 Feb] 
*یک و نیم سده پیشِ سوئد و ایران ‏امروز!‏   [2019 Jan] 
*در باره نامه افشاگرانه کارگر مبارز و آگاه اسماعیل بخشی و فشار بر او و خانواده اش  [2019 Jan] 
*هیچ امری ناممکن نیست!  [2018 Dec] 
*دندانهای تیز و برنده در پشت لبخند   [2018 Dec] 
*چرایی چهار دهه حکومت اسلامی   [2018 Nov] 
*هنوز هم مجال هست!   [2018 Nov] 
*سخنی با جوانان گروه فَرَشگَرد  [2018 Oct] 
*پشتیبانی از شورای مدیریت دوران گذار  [2018 Oct] 
*خود زنی  [2018 Oct] 
*حکومت اسلامی، حکومتی مافیایی است، نه جمهوری!   [2018 Sep] 
* ما و «دینخویی»  [2018 Aug] 
*در باره بیانیه های استمرار طلبان   [2018 Aug] 
*نیاز به یک شورایِ موقتِ رهبری/انتقالی  [2018 Aug] 
*سرنوشت ایران تنها در دست ایرانی ها است  [2018 Aug] 
*مردم ایران و آزادی مردم ایران روزهای سرنوشت سازی در پیش است  [2018 Jul] 
*اردشیر زاهدی، عضو تازه شورایِ مصلحتِ نظامِ مقدس!‏  [2018 Jun] 
*مبارزه منفی   [2018 Jun] 
*یک ترجیع بند نخ نما!‏   [2018 May] 
*رسوایی بزرگ برای حکومت اسلامی   [2018 May] 
*اسراییل، می تواند بهترین هم پیمان ایران در منطقه باشد  [2018 Apr] 
*برگی از تاریخ، هشتاد سال پس از زندانی شدن پنجاه و سه نفر  [2018 Mar] 
*مخالفان بیانیه همه پرسی، خود چه پیشنهادی دارند؟  [2018 Feb] 
*خواست همه پرسی از سوی مردم، هیچ همخوانی با همه پرسی روحانی ندارد!  [2018 Feb] 
*براندازی همیشه همراه با خشونت نیست  [2018 Feb] 
*در برون مرز، امیدی به یک اُپوزیسیونِ همآهنگ نیست!‏  [2018 Feb] 
*روحانی همچنان درتوهم و اجرای نمایش !  [2018 Feb] 
*خیزش سراسریِ مردم و شگردهایِ فرصت طلبان/هوشنگ امیر احمدی را بیشتر بشناسیم  [2018 Jan] 
* واقعا باید خون گریست!  [2018 Jan] 
* چرا مردم بنام رضا شاه شعار می دهند؟  [2018 Jan] 
*مردم جان‌فشانی می‌کنند ولی نیاز به سازماندهی درست دارند  [2018 Jan] 
*در تنگنا ها ست که آدم ها بهتر مَحَک می خورند در باره نوشته تازه عباس عبدی  [2018 Jan] 
*در قانون اساسی آینده ایران، دین رسمی نخواهیم داشت.  [2017 Dec] 
*قهرمانان مَسخ شده  [2017 Dec] 
*این دیگر دو رویی و نیرنگ نیست بلکه جنگی است علیه ‏بی گناهان  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ» کتابی در باره یک گروه مائوئیستی دانمارکی (بخش سوم)  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ»  [2017 Nov] 
*باندِی بنامِ «بلِکینگِ گادِ»(1) درباره کتابی در باره یک گروه مائوئیستی دانمارکی  [2017 Oct] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۴)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۳)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ی ‌ایران را دگرگون ساخت (۲)   [2017 Sep] 
*رضاشاه، مردی که چهره‌ایران را دگرگون ساخت (۱)   [2017 Sep] 
*یک مادر؛ بر گرفته از کتاب «پسران در تابوت های فلزی« (۱)  [2017 Aug] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد بخش سوم و پایانی، حزب دِمُکرات های سوئد  [2017 Jul] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد بخش دوم  [2017 Jul] 
*دگرگونی در چهره اجتماعی/سیاسی سوئد  [2017 Jul] 
*خامنه ای و «ترقه بازی»!   [2017 Jun] 
*ما ایرانیان و «حافظه تاریخی»  [2017 May] 
*گزینش ریاست جمهوری در حکومت اسلامی، یک نمایش ‏خسته کننده!‏   [2017 May] 
*نگارش فارسی و دردسرها (بخش دوم و پایانی)  نویسنده گان درست است یا نویسندگان؟ [2017 Apr] 
*نگارش فارسی و دردسرها نویسنده گان درست است یا نویسندگان؟ بخش نخست  [2017 Apr] 
*بازار شام گزینش ریاست جمهوری در ایران  [2017 Apr] 
*تابویی بنام فلسطین (بخش ششم)  [2017 Apr] 
*تابویی بنام فلسطین بخش پنجم  [2017 Mar] 
*تابویی بنام فلسطین بخش چهارم  [2017 Mar] 
*تابویی بنام فلسطین! بخش دوم  [2017 Feb] 
*تابویی بنام فلسطین!‏ بخش نخست   [2017 Jan] 
*نکته هایی در باره بر خورد با مرگ رفسنجانی   [2017 Jan] 
*خرید اسلحه از اسراییل تنها به ماجرای مک فارلین ‏خلاصه نمی شود  [2017 Jan] 
*پرسش هایی در باره "گفتگو با یک مامور امنیتی پیشین"‏   [2016 Dec] 
*در پشتیبانی از کار تاریخی احمد منتظری   [2016 Dec] 
*گردهمآیی در پاسارگاد و برخورد جناب محمد رضا ‏شالگونی  [2016 Nov] 
*سرگدشت شگفت انگیز یک نویسنده سوئد  [2016 Oct] 
*حزب چپ سوئد، حزبی که جدی گرفته نمی شود   [2016 Oct] 
*پیک نت و دنباله روی از سیاست های روسیه  [2013 Jan] 
*اسراییل و سیاستی نادرست  [2012 Nov] 
*حکومت اسلامی، پشت پرده در گیری های تازه بین اسراییل و حماس  [2012 Nov] 
*محکومیت حکومت اسلامی به جنایت علیه بشریت در دادگاه مردمی   [2012 Oct] 
*توطئه تازه علی خامنه ای وهاشمی رفسنجانی برای فریب مردم  [2012 Oct] 
*منشور ملی و پایه های درست آن  [2012 Oct] 
*اعتماد به خاتمی، گم راهی است  [2012 Oct] 
*اکنون نوبت آرژانتین است!  [2012 Sep] 
*چرایی اعتراف فریدون عباسی دوانی به دروغ گویی  [2012 Sep] 
*کانادا و واکسن ضد حکومت اسلامی   [2012 Sep] 
*نشست سران جنبش عدم تعهد و شکستی دیگر  [2012 Sep] 
*اگر زلزله در جنوب لبنان بود....  [2012 Aug] 
*نزدیک شدن سرنگونی بشار اسد و هراس بیشتر خامنه ای  [2012 Aug] 
*برای یک ایران آزاد - بخش سوم  [2012 Jul] 
*برای یک ایران آزاد - بخش دوم  [2012 Jul] 
*برای یک ایران آزاد- بخش نخست  [2012 Jul] 
*این هم یک نمونه تلخ دیگر!  [2012 Jun] 
*رفتار حکومت اسلامی با افغانستانی ها شرم آور است  [2012 May] 
*افشاگری های هولناک یک مقام پیشین حکومت و پرسش ها  [2012 May] 
*اعتماد به حکومت اسلامی، بسیار خطرناک است!  [2012 Apr] 
*حلقه گم شده!  [2012 Mar] 
*نماز آدینه دو هفته پیش و علامت خامنه ای به بمب گذاران!   [2012 Feb] 
*زندگی در گذشته، نقدی بر نوشته علی کشتگر  [2012 Jan] 
* نمابش انتخابات و به منبر رفتن خامنه ای  [2012 Jan] 
*نمایش انتخابات و کوشش برای حرکتی ملی  [2012 Jan] 
*پشتیبانی از درخواست محاکمه علی خامنه ای  [2011 Dec] 
*به بهانه نامه نویسی‌ها به خامنه‌ای! پشتیبانی از محمد نوری زاد و یادی دیگر از ادیب و نوبسنده گرامی، زنده یاد علی اکبر سیرجانی [2011 Dec] 
*آن که باید "اقرار به اشتباه" و بد تر از آن اقرار به خیانت کند علی خامنه ای است نه دیگری!  [2011 Dec] 
*جنون جنگ  [2011 Nov] 
*همه پرسی آزاد، هم چنان بهترین گزینه برخورد دیگری به سخنان اکبر گنجی  [2011 Nov] 
*جناب گنجی، شما چرا!  [2011 Nov] 
*اداره یک سرزمین شایستگی می خواهد! در باره شوک بزرگ در سوئد [2011 Oct] 
*به رهبر خود خوانده: تو برو خود را باش!  [2011 Oct] 
*زشتی های روزگار!  [2011 Sep] 
*جنبش سبز، هم چنان سبز است!  [2011 Sep] 
*سیاست تازه ترکیه، سیاست باخت!  [2011 Sep] 
*دشنه در قلب دریاچه ارومیه!  [2011 Sep] 
*سوریه وحکومت اسلامی  [2011 Aug] 
*آب که از سر گذشت....  [2011 Aug] 
*"اصلاح طلبان حکومتی" هم چنان در کج راه!  [2011 Jul] 
*مجلس بی اختیار!  [2011 Jul] 
*مراکش نیز دچار دگرگونی شد ولی ایران....  [2011 Jun] 
*کودتاگران، دو سال پس از کودتا  [2011 Jun] 
*حماس و صلح جویی!  [2011 May] 
*ما و انقلاب در جهان عرب  [2011 Apr] 
*کودتا چیان و نیرنگ تازه آنان برای فریب ساده دلان!  [2011 Apr] 
*نیروهای نظامی، زمان از دست می رود، به مردم بپیوندید!  [2011 Mar] 
*آیا قذافی تا پیش از این دیکتاتور نبوده است؟  [2011 Mar] 
*نمی توان انقلاب مصری ها و تونسی ها را هم دزدید!  [2011 Feb] 
*اعدام، جنایت است!  [2011 Jan] 
*در باره افشاگری های ویکی لیکس  [2010 Dec] 
*دانشجویان درخشیدند!  [2010 Dec] 
* آمریکا این چنین می خواهد جلو آسیب های ناشی ازافشاگری های ویکی لیکس را بگیرد   [2010 Dec] 
*نیرنگ ها رنگ باخته است!  [2010 Nov] 
*با نخبگان خود چنین نکنیم! ما وآرامش دوستدار  [2010 Nov] 
*راه مرگ و ویرانی!  [2010 Nov] 
*طبرزدی ودیگر مبارزان دربند را دریابیم!  [2010 Oct] 
*نوری زاد و نوشتن نامه به «رهبر گرامی»!  [2010 Oct] 
*دست آورد زیاده گویی ها!  [2010 Oct] 
*محکوميت طبرزدی نشان توانايی نيست که درماندگی است!   [2010 Oct] 
*دیپلمات های جدا شده و چشم داشت ها  [2010 Sep] 
*چرا  [2010 Sep] 
*سرانجام به اینجا رسیدند: مکتب ایرانی!  [2010 Aug] 
*بنیاد برومند و کاری با «بنیادی» درست!  [2010 Aug] 
*نمایشنامه ای به نام «شهرام امیری»!  [2010 Jul] 
*جنبش سبز، هر روز یک گام به پیش  [2010 Jul] 
*چهره بی پوشش دین اسلام  [2010 Jul] 
*جناب شیخ، دروغ نگو  [2010 Jul] 
*تصویب یک «کاغذ پاره» دیگر  [2010 Jun] 
*مرداب «خودکامگی وترس از جنبش مردمی»!  [2010 Jun] 
*گروگان گیری، سیاست شناخته شده حکومت اسلامی  [2010 May] 
*خون جوشان پنج قربانی دیگر  [2010 May] 
*سالروز 22 خرداد و هراس کودتاگران  [2010 May] 
*هدف مند کردن یارانه ها با چه انگیزه هایی؟  [2010 Apr] 
*نارسایی در رهبری، نقطه سستی اپوزیسیون - ناتالی بسر  [2010 Apr] 
*شفاف گویی رمز پیروزی است  [2010 Apr] 
*نخستین نشانه های اثر بخش بودن مبارزه منفی با حکومت اسلامی  [2010 Apr] 
*به سوی جبهه سوم  [2009 Mar] 
*دختر دانشجو نپذیرفت که به او تجاوز کنیم، بازداشتش کردیم!  [2008 Jul] 
*بر ما چه رفته است؟ - ۴   [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است؟ (۳)   [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است؟(۲)   [2008 Jun] 
*چه خبر خوبی!  [2008 Jun] 
*بر ما چه رفته است ؟  [2008 Jun] 
*نماینده پیشین مجلس: "نظام مشروعیت ندارد"  [2008 Apr] 
*اپوزیسیون زیر نورافکن انتخابات قلابی!   [2008 Mar] 
*مردم "نقشه های" همه شما را "به هم می ریزند"!  [2008 Mar] 
*انتخابات یا مردم فریبی؟! نمایشی تکراری و تمسخر آور  [2008 Feb] 
*لابی های حکومت اسلامی ونقش آنها  [2008 Feb] 
*"جمله تاریکیست این محنت سرای"  [2007 Dec]