«ارتش اسرائیل باید جایزه نوبل دریافت کند»
بهروز ریحانی
من شاهد کشتارم
و شهید جغرافیا
من زاده‌ی واژه‌های ساده‌ام
ریگ سنگ را بال‌ها دیدم من
شبنم را جنگ افزارها دیدم من
آنگاه که در قلبم را فرو بستند
(محمود درویش- شاعر فلسطین)
به گزارش سرویس جهانی رادیو بی بی سی، ران درمر، سفیر اسرائیل در آمریکا در کنفرانسی در واشنگتن گفت «بعضی‌ها بیشرمانه اسرائیل را به نسل‌کشی متهم می‌کنند و تلاش می‌کنند ما را جنایتکار جنگی جلوه دهند. اما واقعیت این است که ارتش اسرائیل باید جایزه نوبل دریافت کند.»
ژوزف گوبلز وزیر تبلیغات حزف فاشیست نازی آلمان می‌گفت: »دروغ هرچه بزرگتر، قبولاندنش به مردم آسان‌تر است» اگر افکار عمومی بخواهند گفته‌ی سفیر اسرائیل را باور کنند، بطور حتم باید ادعای آخوندهای حاکم بر ایران را بپذیرند که ایران آزاد‌ترین کشور جهان می‌باشد و فتوای خامنه‌ای که گفته است تولید بمب اتم حرام می‌باشد، عین حقیقت می‌باشد. سفیر اسرائیل، آه و ناله و گلایه می‌کند و شاکی است که چرا و به چه دلایلی افکار عمومی جهان اعمال و رفتار ارتش اسرائیل و دولت آن را جنایت و جنایتکار جنگی می‌داند. آیا براستی این یک تهمت و افترا بی‌اساس می‌باشد و یا واقعیت دارد؟
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ جهانی در توضیح و تشریح قواعد اساسی حقوق بشردوستانه بین‌المللی در درگیری‌های مسلحانه و جنگ می‌گوید «طرفین درگیری همواره باید میان افراد غیرنظامی و رزمندگان تمایز قایل شوند تا به اموال و افراد غیرنظامی آسیبی نرسد. سکنه غیرنظامی و افراد عادی نباید هدف حمله قرار گیرند.»
همچنین در اساسنامه‌ی دیوان کیفری بین‌المللی در صدرجنایات و جرائم جنگی آمده است «تدارک حملاتی با علم به این که این حملات منجر به کشتار انبوه مردم بی دفاع میشود. حملات عامدانه به اهداف غیرنظامی جنایات جنگی محسوب میشود.»
حال با این تفاسیر باید از سفیر اسرائیل در آمریکا پرسید:
*بمباران وتوپ‌باران مناطق مسکونی در شهر غزه به وسیله ارتش اسرائیل، که روزانه خبرگزاری‌ها فیلم‌ها و عکس‌های آن را پخش و منتشر می‌کنند، جنایت جنگی می‌باشد یا خیر؟
*آیا توپ و بمب‌باران بیمارستانی که مملو از بیماران مختلف می‌باشد، جنایت جنگی محسوب میشود یا نه؟ عفو‌‌بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای حمله‌ی هوایی ارتش اسرائیل به بیمارستان الاقصی را «جنایت جنگی» نامید.
* طبق گزارش آسوشیتدپرس تا پایان روز شنبه، ۲۸ ژوئیه، بیش از ۵۶۰ فلسطین در غزه کشته شده‌اند که اکثریت قربانیان، زنان و کودکان می‌باشند. آقای سفیر اسرائیل، آیا باید بابت کشتار و قتل‌عام کودکان بیگناه فلسطینی به وسیله‌ی بمباران‌های هوایی ارتش اسرائیل، به این ارتش جایزه نوبل داد؟
*کریستوفر گونس، سخنگوی آژانس پناهجویان فلسطینی وابسته به سازمان ملل متحد اعلام کرد که «بیش از صدهزار فلسطینی در حمله‌ی دو هفته‌ی اخیر اسرائیل به نوار غزه آواره شده‌اند. این یک لحظه‌‌ی تاریخی برای سازمان ملل می‌باشد. در حال حاضر تعداد زیادی از ساکنان غزه به دنبال سرپناه هستند.»
آیا آواره کردن ده‌‌ها هزار غیرنظامی شامل کودکان ، زنان و سالمندان توسط ارتش اسرائیل، شایسته‌ی دریافت جایزه‌ی نوبل می‌باشد یا یک جنایت جنگی محسوب میشود؟
*سفیر اسرائیل در آمریکا بخوبی می‌داند که در حال حاضر یک میلیون و هشتصد هزار نفر در نوار غزه زندگی می‌کنند، در باریکه‌ای که تنها ۱۴ کیلومتر عرض آن می‌باشد وحملات هوایی، زمینی و دریایی ارتش اسرائیل، هیچ جای امنی در این باریکه برای مردم باقی نگذاشته است. اما سفیر محترم بابت جنایات جنگی ارتش اسرائیل، طلب جایزه نوبل می‌کند؟ سفیر کبیر اسرائیل به عمد فراموش می‌کند که نظامیان اشغالگر حکومت هیتلر بعد از تجاوز به سرزمین‌های ملل دیگر مدعی می‌شدند که نازی‌ها برای آسایش و رفاه مردم آن سامان، خاکشان را اشغال کرده‌اند. لذا لشکریان حکومت هیتلری شایسته‌ی سپاسگزاری مردم کشورهای اشغال شده می‌باشند. حال سفیر اسرائیل، بعد از این همه جنایت های جنگی آشکار، محکومیت‌های جهانی اعمال ارتش اسرائیل را «بیشرمانه» می‌داند و خواهان جایزه‌ی نوبل برای ارتش اسرائیل است؟
* سخنگوی ارتش اسرائیل خطاب به مردم باریکه‌ی غزه گفت: »خانه‌های خود را ترک کنند و به مناطق دیگری بروند.» ارتش اسرائیل آن‌چنان از امن بودن مناطق دیگر می‌گوید انگار باریکه‌ی غزه، یک سرزمین پهناور و با مساحت صدها کیلومتری می‌باشد. آیا باید به چنین ارتشی و سخنگویان آن مدال صلح و عدالت اعطا کرد یا آن ها را به پای میز محاکمه کشاند؟
*به گزارش منابع خبری جهان، در پی حملات ارتش اسرائیل به شجاعیه در شرق غزه، خیابان‌های این منطقه پر از جسد بود. بسیاری از شهروندان تلاش کردند از این ناحیه فرار کنند. در همین حمله‌ی ارتش اسرائیل، ۱۷ کودک ، ۱۴ زن و ۴ سالمند کشته شدند. آیا این اعمال ارتش اسرائیل، جنایت جنگی نیست؟ آیا کشتار روزانه کودکان و زنان به وسیله‌ی گلوله‌باران و بمباران ارتش اسرائیل «بیشرمانه» نیست؟
سفیر اسرائیل در آمریکا بخوبی می‌داند که برطبق اساسنامه‌ی دادگاه نورنبرگ که جنایتکاران نازی را محاکمه کردند، ارتش اسرائیل بارها مرتکب جنایت جنگی شده است. بند ب، ماده‌ی شش اساسنامه‌ی دادگاه محاکمات جنایتکاران جنگی در نورنبرگ تصریح می‌کند که «نقض قوانین و رسوم جنگ عبارت است از بدرفتاری یا تبعید سکنه غیرنظامی و تخریب اموال عمومی که ضرورت نظامی آن را ایجاب نکند.»
با مرور کوتاه گزارشات، فیلم‌ها و عکس‌های نواحی مختلف نوار غزه، به روشنی مشخص میشود که ارتش اسرائیل بی‌محابا و در نهایت بیرحمی و با پیشرفته‌ترین سلاح‌های کشتار جمعی هزاران غیرنظامی را روزانه آواره کرده و می‌کند و یا انواع و اقسام بمب، توپ و گلوله را بر سر مردم بی‌دفاع فرو می‌ریزد. جای تعجب می‌باشد که چگونه سفیر اسرائیل در آمریکا با دیدن کودکان و زنان آش و لاش شده‌ی فلسطینی در زیر بمباران‌های ارتش اسرائیل، خواب بر‌چشمانش غلبه می‌کند؟
سفیر اسرائیل در آمریکا، مانند کبک سرش را در برف فرو برده است. اما وجدان های آگاه انسانی در جهان و در همین اسرائیل به خوبی می‌دانند که لفاظی‌های یک سفیر خواب‌نما شده که ارتش اسرائیل را کاندید جایزه‌ی نوبل می‌کند، در نزد افکار جهانی با پوزخند و تمسخر روبرو خواهد شد و مرغ پخته را هم به خنده وا می‌دارد.
گیدئون لوی ، مفسر روزنامه‌ی هاآرتز چاپ اسرائیل در مقاله‌‌ای تحت عنوان «اسرائیل خواهان صلح نیست» که آقای محسن یلفانی آن را ترجمه کرده است می‌نویسد: «اسرائیل هیچ وقت حتی برای یک لحظه، با فلسطینی‌ها به عنوان انسان‌هایی با حقوق برابر رفتار نکرده است. اسرائیل هرگز نسبت به مصیبت فلسطینی‌ها به عنوان یک مصیبت انسانی و ملی تفاهمی نشان نداده است. اگر اسرائیل در کمپ دیوید، در شرم‌الشیخ، در واشنگتن و یا در بیت‌المقدس می‌خواست به صلح دست‌یابد، می‌بایست قبل از هر چیز به ساختن شهرک‌ها پایان دهد. از لحاظ تاریخی کمتر ملتی بوده که بدون مقاومت به اشغال تن داده باشد.»
سفیر اسرائیل که مدعی است، افکار عمومی جهان «بیشرمانه» اسرائیل را به نسل کشی متهم می‌کنند، بهتر است نامه‌ی پزشک نروژی بیمارستان الشفاء غزه را که خطاب به جهانیان نگاشته شده بخواند که در آن آمده است «عزیزترین دوستان، دیشب آخرش بود. تهاجم زمینی به غزه به انبوهی از فلسطینی‌ها با همه نوع مجروحیتی از نقص عضو، بدن‌های پاره پاره، خونریزی، رعشه و در آستانه‌ی مرگ منجر شد که از هر سنی بودند و همه‌ی آن‌ها هم غیرنظامی و بیگناه بودند.»
راستی آقای سفیر کبیر، چه کسانی ادعای «بیشرمانه» می‌کنند؟
منبع:پژواک ایران