ایران زمین یکبار دیگر خروشید. خشم مردم به جان آمده از بی‌عدالتی ، فقر، گرانی، سرکوب، چپاول، تبعیض و ... دامن آخوندهای دزد و غارتگر را گرفت. اعتراضات و تظاهرات گسترده و فراگیر آن‌چنان شگفت‌انگیز هستند که نه تنها حاکمان جمهوری‌ اسلامی را غافلگیر کرده، بلکه جهانیان را به تحسین و تمجید زنان و مردان و جوانان شجاع و دلیر ایران واداشت.

در اعتراض به گرانی تجمعات و تظاهرات‌ها شکل گرفتند و به فاصله کمتر از دو روز تقریباً سراسر ایران را فراگرفت و شکل و محتوای اعتراضات و خواسته‌ها را به رأس حکومت، سید علی خامنه‌ای راه برد، چرا که مردم به خوبی آگاهند که اساساً بی‌نانی و نبود آزادی از سیستم ولایت فقیه نشأت می‌گیرد و به درستی عامل فلاکت و بدبختی را در حاکمیتی می‌بینند که در آن «آقا (خامنه‌ای) خدایی می‌کند، مردم گدایی می‌کنند.»

اما ویژگی‌ها، شباهت‌ها و تفاوت‌های خیزش‌ها و قیام‌های جاری با گذشته، به ویژه قیام‌های سال ۸۸ در چیست؟‌

قیام‌های جاری که شاید بتوان آن را به اختصار قیام «نان و آزادی» نامید، دارای چند ویژگی می‌باشد که آن‌ها را می‌توان به صورت زیر فرموله کرد.

۱-تظاهرکنندگان ، جناح‌های اصول‌گرا و اصلاح‌طلب جمهوری اسلامی را سر و ته یک کرباس می‌دانند. برخلاف سال ۸۸ مردم هیچ توهمی ندارند که سیاه، سبز و بنفش در حکومت آخوندی در نهاتی به دنبال حفظ همین نظام نکبت‌بار هستند. به همین دلیل یکی از شعارهای اصلی این است «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا».

۲- خانه از پای بست ویران است. بعد از چهار دهه حاکمیت ولایت فقیه مردم بخوبی می‌دانند که اساس مشکلات اقتصادی، معیشتی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی‌شان ناشی از سیستم ولایت فقیه می‌باشد و برخلاف قیام‌های ۸۸، رأس حاکمیت را نشانه گرفته‌اند و شعارهای «مرگ بر خامنه‌ای»، «مرگ بر دیکتاتور» ورد زبان قیام‌کنندگان است.

۳- در قیام‌های سال ۸۸، به دلیل تقلبات گسترده در انتخابات ریاست جمهوری و از آن‌جایی که مردم به دنبال بهانه‌ای برای مخالفت‌ها و  اعتراضات بودند «رای من کو» را جستجو می‌کردند. در قیام‌های گسترده‌ی کنونی مردم از اعتراض به گرانی شروع کردند، در واقع ملت از چپاول و دزدی‌های سردمداران حکومت به تنگ آمده‌اند. عامل اصلی فقر عمیق و بیکاری گسترده را در خامنه‌ای و قشر مفتخور و تن‌پرور روحانیت می‌بینند. اینجاست که شعار اقتصادی قیام می‌شود «ملت گدایی می‌کند، آخوند (آقا) خدایی می‌کند.»

مردم فقر زده سالیان دراز شاهدند که در هنگام عید، جشن و شادی، سفره آخوند‌ها رنگین تر ، فرزندانشان و آقازاده‌ها با ماشین‌های چند میلیارد تومانی در خیابان‌‌های شهر‌های ایران ویراژ می‌دهند، در هنگام بیماری آخوند‌های ۸۰ ، ۹۰ ساله را برای درمان به کشورهای اروپایی روانه می‌کنند، اما فرزندان مردم ایران و جوانان‌شان با داشتن بیماری‌های گوناگون در حال مرگ هستند، توانایی خرید شیر و مایحتاج اولیه را برای نوزادانشان ندارند، لشکر جوانان و تحصیل‌کرده‌ی بیکار در تمامی ایران زمین به دنبال لقمه‌ای نان می‌گردند. البته که قاطعانه فریاد می‌زنند «چپاول، گرونی، زمان سرنگونی»، چرا که می‌دانند تا زمانی که یک قشر زالو صفت (روحانیون) بر مملکت حاکم هستند، از کار، نان خبری نخواهد بود.

۴- در قیام‌های سال ۸۸، از آن‌جایی که خواسته‌ها حول شعبد‌ه‌های بازی  انتخاباتی حاکمیت بود، جمهوری اسلامی هم اینچنین در باتلاق جنگ‌های منطقه، به  ویژه سوریه فرو نرفته بود، صدور تروریسم و جنگ افروزی نقش عمده‌ای در مخالفت‌های میلیونی مردم نداشت، اما حال مردم روزانه شاهدند که آخوند‌ها میلیاردها دلار ثروت مردم گرسنه و بیکار ایران را در حلقوم بشار اسد دیکتاتور سوریه ریخته‌اند، در حالی که مردم ایران با کمبود و گرانی گسترده امکانات بهداشتی، پزشکی و رفاهی مواجه هستند، آخوند‌ها در لبنان ، سوریه ، یمن ... درمانگاه و بیمارستان می‌سازند. مردم با نفی سیاست‌های خارجی حاکمیت به حق فریاد بر می‌آورند که «نه غزه، نه لبنان، نه سوریه، جانم فدای ایران».

با هر کشته‌ای که جمهوری اسلامی در سوریه می‌داد و می‌دهد، خامنه‌ای و سردمداران و پاسداران تأکید می‌کردند که اگر در سوریه نجنگیم باید در دروازه‌های تهران با دشمن بجنگیم، اما مردم با شعارهایشان در کله‌ی آخوند‌ها فرو کردند که کشته‌های جنگی‌تان در سوریه هیچ ربطی به ملت و مردم ایران زمین ندارد. حال نه تنها معلوم شد که منطور خامنه‌ای از دشمن همانا مردم ایران می‌باشند که نه تنها در تهران بلکه در سراسر ایران در جنگ و ستیز با آنان می‌باشند.

۵- قیام‌های کنونی ماهیتی تماماً ایرانی و ریشه در تاریخ کهن ایران زمین دارد. دیکتاتوری دینی حاکم، سرکوب فرهنگ و تمدن مردم را در چند دهه گذشته در دستور کار روزانه خود داشته است. در قیام‌های سال ۸۸ شروع و آغاز اعتراضات تا مدت‌ها، ریشه در تقلب یک جناح (اصولگرا – خامنه‌ای) بر علیه جناح دیگر (اصلاح‌طلب- موسوی – کروبی) داشت، هر دو جناح علیرغم هر اختلافی خواهان حفظ نظام دینی و مذهبی حاکم بودند، به همین دلیل شعارها کمتر راه به ریشه و تمدن ایرانیان می‌برد. حال آن‌که اکنون مردم به درستی عامل بسیاری از عقب‌افتادگی‌ها، سرکوب وحشیانه جوانان، آزار ، اذیت و تبعیض وحشیانه بر علیه زنان... را در حاکمیت مذهبی و دینی می‌دانند و شعار می‌دهند: «استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی»، «اسلام رو پله کردین، مردم رو ذله کردین» به بیان ساده مردم خواهان نفی هرگونه قانون و حکم مذهبی در ساختار حاکمیت‌شان هستند.

۶- قیام‌های سال ۸۸ ، عمدتاً محدود به پایتخت ، تهران بود؛ حال آن که قیام‌های کنونی نه تنها تهران و کلان‌شهر‌های ایران، بلکه اکثر شهرهای متوسط و کوچک را هم در بر گرفته است. دلیل اصلی آن است که خواسته‌های قیام‌کنندگان عمیق‌تر، ریشه‌دار تر و بسا فراتر از خواسته های سال ۸۸ است. آخوند‌ها هیچ شهر و دهی را از ظلم ، ستم، چپاول و فساد در امان نگذاشته‌اند. پایگاه اصلی روحانیت در ایران در دو شهر مذهبی مشهد و قم می‌باشد. قیام‌های کنونی از مشهد شروع شد و در قم برای اولین بار شعار مرگ بر خامنه‌ای سردادند. روحانیون حاکم به سن بازنشستگی شغلی (اگر وجود داشته باشد) که می‌رسند یک جا و دفتر و دستکی پیشاپیش برای خودشان در شهر قم فراهم می‌کنند. این‌جاست که سایت‌هایشان آژیر خطر را به صدا درآورده‌اند. مردم قم که روزانه روحانیون میوه‌چین و چاق و چله را در خیابان‌های شهر قم می‌بینند شعار می‌دهند «جوون بیکار نشسته، آخوند ماشین نشسته».

حتی اگر جمهوری اسلامی بتواند این‌بار همچون سال ۸۸ قیام‌های مردم را سرکوب کند، تا همین‌جا قیام یکپارچه ملت به جان آمده نشان داد که روحانیون حاکم با تمامی دستجات و جناح‌هایش از هیچ گونه مشروعیت اجتماعی و سیاسی برخوردار نیستند. ایرانیان فارغ از هر عقیده و مرامی به حاکمیتی نیاز دارند که حقوق  اولیه آنان را احترام بگذارد. از دزدی و چپاول و غارت به دور باشد، حق مساوی در تمامی زمینه‌‌ها بین زن ومرد را به رسمیت بشناسد، فارس، کرد، ترک، لر، عرب و ... مسلمان و مسیحی، یهودی و پیروان مذاهب دیگر، لائیک و غیرلائیک در حاکمیت سهم عادلانه داشته باشند و هیچ دین، مذهب و مرامی به صرف اکثریت بودن، از حقوق ویژه و برتر برخوردار نباشد.

با همین حداقل‌ها هر مدعی حاکمیتی را که خواهان تسخیر قدرت است باید سنجید. آن هم نه به صرف حرف، بیانیه و اطلاعیه، بلکه عملاً و با سنجش ادعا‌ها و آن هم با میعارها‌های جهانشمولی که دنیای متمدن و سازمان‌ها و ارگان‌های بین‌المللی آن را شناخته و مورد تأیید قرار داده‌‌اند. 

بهروز ریحانی ۱۲ دیماه ۱۳۹۶

منبع:پژواک ایران