از یک طرف قلم کش های حکومت اسلامی جنایتکاران حاکم این قتل وحشیانه را دستمایه طلبکاری از فعالین مدنی و برابری کرده اند، و نوشته اند کسانی که با ازدواج دختران سیزده ساله مخالفت می کردند، همدستان قاتل هستند، و بعضی دیگر از آنها آسمان و ریسمان را به هم بافته اند، تا جایگاه رفیع دختران و زنان را در چشم و دل محمد و اسلام نشان بدهند، و بطور ضمنی به واکنش هایی که مذهب را عامل اصلی معرفی کرده اند پاسخ بدهند.

اما همه می دانیم، که شوربختانه رومینای نوجوان اولین قربانی این فقه و سنت جنایتکاران نبوده و آخرین نیز نخواهد بود، و به همین منظور نگاهی به موارد مشابه ما را کمک می کند، تا رد پای قاتلان را واضحتر نماییم.

- دیروز سه‌شنبه دختر یا زن جوان دیگری در بیمارستان درگذشت، وی هفته پیش توسط برادرش در سلیمان داراب رشت به آتش کشیده شد، و برادر جنایتکار مانند پدر  جنایتکار رومینا علت قتل وحشیانه را ناموسی بیان کرده است.

- هاجره حسین بُر در ۲۴ اردیبهشت توسط همسرش در سراوان بلوچستان با همین ادعای ناموسی به قتل رسید.

حالا کمی به عقب تر برگردیم، تا رد پاهای قاتلان بیشتری را ببینیم.

- اطلاعات مورخ سوم تیر ماه ۱۳۶۰ تصاویر دوازده دختر نوجوان تیرباران شده توسط لاجوردی جنایتکار و بدستور خمینی جلاد را برای احراز هویت توسط خانواده های آنان منتشر کرد، که نشان می داد حتی هویت واقعی آنها پیش از اعدام، توسط قاتلین حکومت اسلامی مشخص نبوده است.

- در دوران زندان یونسکو، خواهر نوچوان یکی از زندانیان هوادار مجاهدین بنام علی... در موردی مشابه با رومینا، توسط پسر یکی از متولیان عزاداری حسین و عاشورا(با دسته های سینه زنی و زنجیر زنی) دختر تنها مانده را با تهدید برای خوشگذرانی به مشهد امام رضایی برده بود، که حالا شهرنوی رسمی آفتاب تابان خراسان در شمار پر جاذبه ترین درآمد توریستی کشورهای عربی شده است، در برگشت و طرح این موضوع برای بدنام کردن خانواده های زندانیان سیاسی، آوایی و خلف رضایی جنایتکار که از شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی لحظه ای غفلت نداشتند، همین علی که تواب شده بود را عامدانه به مرخصی فرستادند، تا سناریوی تدارک دیده را تکمیل کنند، و علی نیز پس از کشتن خواهر مظلوم به زندان برگشت، و حاکم شرع جنایتکار نیز دقیقاً بنا به حکم شرع محمدی، برادر قاتل را تحسین کرده و او پس از مدتی آزاد شد.

- در دوران سیاه چهل ساله حکومت اسلامی جنایتکاران، صدها تن از همین قتل های ناموسی در ایلام، کردستان، لرستان و دیگر استان های میهنمان به وقوع پیوسته و همگی فراموش شده اند.

اما چرا تمامی این قتل های زنجیره ای بی پایان فراموش می شوند؟

زیرا نیروهای سیاسی، فمینیستی، وکلاء، و ...در مدار جاذبه همین شرع و سنت، به نقد ریشه و ردپاهای واقعی قاتلان نپرداخته و نمی پردازند.

اگر این ردپاها را در طول تاریخمان دنبال کنیم، از قتل های بسیار دختران و زنان میهنمان (از طاهره قره العین ها تا موارد بالا و نداها، تا الان محمدی ها در کمپ اشرف و ...) به یک تصویر قتل عام واقعی خواهیم رسید، که هر وجدان انسانی را برانگیخته خواهد کرد.

بله، رد پای تمام این جنایات هولناک به اندیشه زن ستیزانه محمدی می رسد، که خودش با جنون جنسی دختر نه ساله ابوبکر را به بستر می برد، تا بنای همین قانون حکومت اسلامی اشغالگران حاکم را بنیان نهد، و با صفیه ی نوجوان زیبا پس از گردن زدن همسرش در همان شب همخوابه می شود...اما زوج رجوی تا نواندیشان دینی برای مخفی کردن وحشت از دیدن رد پای خویش، و توجیه حماقت حمایت خودشان از اندیشه جنایت، مستمرا آیه بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ را در قلم کشی و سخنان خود قی می کنند، و هرگز پاسخ نمی دهند که اگر این همه جنایات وحشیانه از این سرچشمه گندآب سنت و تاریخ اسلام و قوانین آن نیست، پس ریشه در کدام دشمن فرضی دارد؟

بله این رد پای قاتلان به همان قرآن و عترت و حدیث و سنت محمد و علی می رسد، که مطابق با ماده ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی آنها، پدر در جایگاه ولی دم در قتل فرزند قصاص نمی شود بلکه قصاص تبدیل به دیه و تعزیر می‌شود!

بله، تنها راه نجات دختران و زنان میهنمان، و پیشگیری از این قتل های وحشیانه، قیام سراسری بنیان کن برای سرنگونی حکومت اسلامی اشغالگران ضد ایران و ایرانیست، که تمامیت این اندیشه جنایت پرور را با تمامی فرهنگ مرگبارتر از ویروس کرونا را به گورستان تاریخ بسپاریم، و جایگاه تاریخی زنان ایرانی(یوتاب ها، گردآفرید ها، آرتیمس ها، آتوساها تا قره العین ها و بی بی مریم بختیاری ها) را با برابری شکفته و پایدار کنیم.

 

موسا حاتمیان

چهارشنبه ۷ خرداد/ maj 27,2020

 سوئد