هم زمان با این توضیحات صحنه بازسازی شده ای که سازمان عفو بین الملل از بکار گیری این باتوم ها در شکنجه گاه ها ساخته است پخش شد.

خانم رضوان مقدم یک فعال حقوق زنان در مصاحبه با این برنامه توضیح میدهد که در یکی از تجمعات اعتراضی زنان در تهران، نیروهای سرکوبگر رژیم به آنها حمله کردند. آنها با باتوم ضربه به سر زنان میزدند و وقتی روی زمین میافتادند با پا از روی آنها رد  شده  و روی سینه آنها می رفتند.  او اضافه می کند: من دختر جوانی را دیدم که روی سرش ریخته و میزدندش. رفتم تا خودم را وسط آنها بیاندازم، اما من را هم به باد کتک گرفتند.  وقتی در زندان بودم می شنیدم که چطور در زیر شکنجه از باتوم های برقی برای مجبور کردن فرد برای اعتراف به کارهائی که نکرده استفاده می کنند. روشی که باید خیلی وحشتناک باشد که آدم را مجبور به چنین کاری کند.

گزراش یک باتوم برقی را نشان داده و گزراشگر اضافه می کند: تا کنون صد عدد از باتوهای برقی از این نوع بطور تصادفی و در حالی کاملا مشخص است که مقصد آنها ایران بوده است [قبل از صدور] کشف شده اند. دریافت کننده آن نیروهای امنیتی رژیم ایران بوده اند، همان نیروهائی که با این باتوم ها آخرین مقاومت های مردم را در خیابانها سرکوب کردند. رقم رسمی اعلام شده 20 کشته و بیش از 1000 دستگیر شده است. امروز تهران آرام است [اما نباید فراموش کرد که رژیم به مدد] خشونت دولتی بوده که توانسته تا کنون برنده باشد.

خانم رضوی ادامه میدهد که هر فعال حقوق شهروندی در ایران احساس می کند که در یک خانه شیشه ای است و تمام حرکات و کارهایش زیر نظر و تحت کنترل و مراقبت است. دوستانی که می آیند و می روند یا تلفن ها همه اش تحت کنترل و مراقبت است.

گزراش ادامه میدهد: در زمینه کنترل و مراقبت شبکه های ارتباطی، این  تکنیک ساخت آلمان مربوط به شرکت زیمنس- نوکیا است که به ایران فروخته شده است. با کمک این تکنیک می توان شبکه  تلفن و  نیز تلفن های همراه را کنترل کرد.

"اریش موشل" اطریشی، یک کارشناس علوم ارتباطات به این برنامه می گوید:  به کمک داده هائی که در سیستم مرکزی این دستگاه های کنترل تلفن ثبت می شود می توان موقعیت جغرافیائی  افراد را مشخص کرد و تعیین کرد که آنها کجا هستند. به کمک این دستگاه می توان ترسیم کرد که چه کسی با چه کسی در ارتباط است و می توان یک گروه را زیر نظر داشت که نمی خواهند به عنوان یک گروه دیده و شناخته شوند.

شرکت زیمنس- نوکیا در پاسخ کتبی به پرسش این برنامه می نویسد: "ما در سال 2008 فقط تعداد کمی از این دستگاهها برای مبارزه با جنایتکاران را به [رژیم ایران] به فروش رسانده ایم."

گزارشگر این سوال را مطرح می کند: "تعداد کم"؟  " ، "تنها برای شنود و کنترل چند نفر جنایتکار"؟

اما نمایشگاه ... که در فوریه امسال در دبی برگزار شده بود چیز دیگری را نشان می دهد: نقل قول" در " سیستم کنترل مرکزی" می توان با آنالیز تماس های تلفنی فرد به سرعت در مقیاس وسیعی داده های ثبت شده مربوط به  او را مشاهده و ارزش یابی نمود."

دیکتاتوری ها هم دقیقا چنین سیستمی نیاز دارند تا بتوانند این داده ها را نگهداری کنند. اینجاست که بازار با کمکشان می آید: پرفسور "میشائیل برسوزکا" از موسسه مطالعات صلح و سیاست امنیتی هامبورگ به این برنامه می گوید صادرات شرکت های تجای تجهیزات و ابزار گوناگونی را شامل می شود از جمله اقلامی که می توان آنها را بخشا در امور تکنولوژی امنیتی، دوربین، کامپیوتر وسایل الکتریکی، نرم افزارهای کامپیوتری، سیستم حفظ و نگهداری داده های اطلاعاتی در زمینه کنترل و مراقبتت ارتباطات بکار گرفت. 

هر ساله در نمایشگاه پلیس تهران معروف به ... ، که نوبت بعدی آن در دو هفته آینده خواهد بود، می توان هر چیزی را که  دستگاه امنیتی یک دیکتاتوری نیاز دارد را یافت.

گزارش با تصویر نشان میدهد که در لیست شرکت های شرکت کننده در نمایشگاه پلیس تهران ... می توان لیست بالا بلندی از شرکت های صاحب نام آلمانی را مشاهده نمود. از جمله شرکت  "رُد و شوارتز" ... که در غرب به عنوان یکی از عالی ترین شرکت ها در زمینه تجهیزات بیسیمی برای ارتش و نیروهای اطلاعاتی- امنیتی معتبر است. این شرکت در پاسخ به این برنامه که آیا این شرکت در نظر دارد در نمایشگاهی که قرار است در دو هفته آینده توسط نیروهای امنیتی رژیم ایران برگزار شود شرکت کند؟ بطور مختصر می نویسد: "ما سالهاست که با ایران مناسبات تجاری داریم که همه اش بر اساس آخرین مقررات موجود می باشد."

ادامه صدور تجهیزات مراقبت و کنترل ارتباطات موضوعی است که "گونتر نوکه"نماینده ویژه دولت در زمینه حقوق بشر با آن مخالف است.

بعد از تظاهرات دو هفته گذشته فکر میکنم دیگر خیلی بی مزه گی است اگر این کار [صدورتجهیزات مراقبت و کنترل ارتباطات] بخواهد ادامه پیدا کند، گوئی که انگار نه انگار که اصلا [در دو هفته گذشته در ایران] اتفاقی افتاده است و انگار نه انگار که این نیروهای مسلح، از نهادهای مختلف، بودند که نقش اساسی در سرکوب ایفا کردند. شخصا این را خیلی بی مزه گی میدانم اگر کسی [شرکتی] همینطور راحت آنجا برود و در مورد یک تجارت خوب برای سرکوب بیشتر وارد معامله شود.


گزراش تلویزیونی را اینجا ببینید

ترجمه و تنظیم: حنیف حیدرنژاد

منبع:پژواک ایران