خاکسپاری دوباره و ادای احترام به "ویکتور خارا" ، هنرمند مردمی شیلی پس از 36 سال
حنیف حیدرنژاد
36 سال بعد، جسد ویکتور خارا برای کالبد شکافی بیرون آورده شد و پس از پایان مراحل کار، پزشکی قانونی جای 44 گلوله را بر پیکر او تشخیص داد. روز شنبه، 5 دسامبر بیوه ویکتور خارا و دو دخترشان، پیکر او را با حضور هزاران نفر که تابوتش را با ترانه هایش همراهی میکردند، دیگر بار به خاک سپردند. مردم آواز می خواندند" ویکتور در قلب ملتش زنده است".
در 11 سپتامبر 1973 ژنرال پیونشه و سربازان چکمه پوشش برای پاسداری از دیکتاتوری با حمله به کاخ ریاست جمهوری، سالوادور آلنده را مورد هدف قرار دادند. در همان روز هزران نفر دیگر را دستگیر کردند. "ویکتور خارا" ، گیتاریست جوانی که برای آزادی و عدالت اجتماعی آواز می خواند، جزء افرادی بود که در همان روز اول دستگیر شد. پاسداران سیاهی، در استادیومی که هزاران نفر طرفداران آزادی را در آن بازداشت کرده بودند به او "شانس" دادند تا با "توبه" به آغوش رهبر، دیکتاتور بزرگ ژنرال آگوستو پینوشه، باز گشته و جانش را نجات دهد. وقتی که او بر پایداری خود بر آرمانهای انسانی اش تاکید کرد، از "بالا" دستور آمد تا ادبش کنند. دست او را در مقابل چشمان هزاران اسیر دیگر در استادیوم شکستند و با لبخند و به کنایه به او گفتند: "باز هم حاضری بخوانی؟" زمانی که او با دستان شکسته صدایش را بلند کرد و دیگر بار فریاد آزادی سر داد، هزاران دهان و قلب در استادیوم او را همراهی کردند.
پاسداران سیاهی او را به شکنجه گاه برده و چند روز بعد، در 16 سپتامبر، پس از شکنجه های فراوان با شلیک گلوله جسد او را در گوشه ای رها کردند. دیکتاتوری حاکم از پذیرش کشتن او خودداری کرد و آنرا به "نیروهای خودسر"، "انتقام جوئی داخلی گروها" و "دستان خارجی" نسبت داد.
در 18 سپتامبر 1973 از ترس اعتراضات مردمی، در مراسم خاکسپاری ویکتور خارا تنها همسر او و دو نفر دیگر اجازه حضور داشتند.
36 سال بعد، جسد او برای کالبد شکافی بیرون آورده شد و پس از پایان مراحل کار پزشکی قانونی و در حالی که جای 44 گلوله بر پیکر او تشخیص داده شد، باقی مانده جسدش در تابوتی برای ادای احترام در مرکز فرهنگی ای در سانتیاگو که به نام او فعال است، قرار داده شد. سه روز مردم شیلی و دوستداران او، سیاستمداران و هنرمندان از برابر تابوتش عبور کرده و به او ادای احترام نمودند.
روز شنبه، 5 دسامبر 2009 ، این بار بیوه ویکتور خارا و دو دخترشان، پیکر او را با حضور هزاران نفر که تابوتش را با ترانه هایش همراهی میکردند، دیگر بار در گورستان مرکزی شهر سانتیاگو به خاک سپردند. مردم آواز می خواندند: " ویکتور در قلب ملتش زنده است".
ادای احترام به ویکتور خارا از سوی مردم پس از 36 سال نشان می دهد هنرمندانی که در شرایط سخت و دیکتاتوری در کنار مردمشان می مانند، نه فقط برای هنرشان، بلکه برای وفاداریشان به آرمانهای انسانی و آزادی خواهانه شان، برای همیشه در قلب آنها جاودانه باقی خواهند ماند.
در 11 سپتامبر 1973 ژنرال پیونشه و سربازان چکمه پوشش برای پاسداری از دیکتاتوری با حمله به کاخ ریاست جمهوری، سالوادور آلنده را مورد هدف قرار دادند. در همان روز هزران نفر دیگر را دستگیر کردند. "ویکتور خارا" ، گیتاریست جوانی که برای آزادی و عدالت اجتماعی آواز می خواند، جزء افرادی بود که در همان روز اول دستگیر شد. پاسداران سیاهی، در استادیومی که هزاران نفر طرفداران آزادی را در آن بازداشت کرده بودند به او "شانس" دادند تا با "توبه" به آغوش رهبر، دیکتاتور بزرگ ژنرال آگوستو پینوشه، باز گشته و جانش را نجات دهد. وقتی که او بر پایداری خود بر آرمانهای انسانی اش تاکید کرد، از "بالا" دستور آمد تا ادبش کنند. دست او را در مقابل چشمان هزاران اسیر دیگر در استادیوم شکستند و با لبخند و به کنایه به او گفتند: "باز هم حاضری بخوانی؟" زمانی که او با دستان شکسته صدایش را بلند کرد و دیگر بار فریاد آزادی سر داد، هزاران دهان و قلب در استادیوم او را همراهی کردند.
پاسداران سیاهی او را به شکنجه گاه برده و چند روز بعد، در 16 سپتامبر، پس از شکنجه های فراوان با شلیک گلوله جسد او را در گوشه ای رها کردند. دیکتاتوری حاکم از پذیرش کشتن او خودداری کرد و آنرا به "نیروهای خودسر"، "انتقام جوئی داخلی گروها" و "دستان خارجی" نسبت داد.
در 18 سپتامبر 1973 از ترس اعتراضات مردمی، در مراسم خاکسپاری ویکتور خارا تنها همسر او و دو نفر دیگر اجازه حضور داشتند.
36 سال بعد، جسد او برای کالبد شکافی بیرون آورده شد و پس از پایان مراحل کار پزشکی قانونی و در حالی که جای 44 گلوله بر پیکر او تشخیص داده شد، باقی مانده جسدش در تابوتی برای ادای احترام در مرکز فرهنگی ای در سانتیاگو که به نام او فعال است، قرار داده شد. سه روز مردم شیلی و دوستداران او، سیاستمداران و هنرمندان از برابر تابوتش عبور کرده و به او ادای احترام نمودند.
روز شنبه، 5 دسامبر 2009 ، این بار بیوه ویکتور خارا و دو دخترشان، پیکر او را با حضور هزاران نفر که تابوتش را با ترانه هایش همراهی میکردند، دیگر بار در گورستان مرکزی شهر سانتیاگو به خاک سپردند. مردم آواز می خواندند: " ویکتور در قلب ملتش زنده است".
ادای احترام به ویکتور خارا از سوی مردم پس از 36 سال نشان می دهد هنرمندانی که در شرایط سخت و دیکتاتوری در کنار مردمشان می مانند، نه فقط برای هنرشان، بلکه برای وفاداریشان به آرمانهای انسانی و آزادی خواهانه شان، برای همیشه در قلب آنها جاودانه باقی خواهند ماند.
منابع:
Späte Ehrung für Victor Jara
منبع:انتگراسیون
