گسترش اعتراضات پناهجویان در آلمان، با پیشتازی پناهجویان ایرانی، برعلیه شرایط غیر انسانی زندگیشان
حنیف حیدرنژاد
24 تير 1391 | |
پناه جویان متحصن ایرانی در وورتسبورگ سایت انتگراسیون، 14.07.2012- حنیف حیدرنژاد در حالی که چندین ماه از تحصن پناهجویان ایرانی در شهر وورتسبورگ و اعتراض آنها به شرایط غیر انسانی هایم(کمپ) پناهندگیشان میگذرد، این اعتراض به تدریج گسترش پیدا کرده و اکنون چندین شهر مختلف در چندین ایالت آلمان را در نیز برگرفته است. اعتراض پناهجویان شهر وورتسبورگ پس از خودکشی یک ایرانی پناهجوی 29 ساله به نام محمد رهسپار شروع شد. او در تاریخ 29.01.2012 به دلیل غیر قابل تحمل بودن مجموعه فشارهای روحی ای که با آن درگیر بود اقدام به خودکشی کرد. یکی از این مهمترین فشارهای روحی، وضعیت اسفناک و غیر انسانی هایم پناهندگی وورتسبورگ بود. مخالفت با انتقال او به شهر محل سکونت خواهرش علیرغم تائید ناراحتی روحی او توسط پزشک، نداشتن هیچ گونه چشم انداز در مورد قبولی پناهندگی و محیط زندان گونه ی هایم پناهندگی از جمله دیگر فشارهای روحی بودند که محمد رهسپار از آن رنج می برد. بسیاری از پناهجویان ایرانی با دیدن سرنوشت محمد رهسپار از خود سوال می کنند که آیا آینده آنان نیز اینچنین خواهد شد؟ از آنجا که اعتراضات سالهای گذشته پناهجویان در مورد شرایط اسفبار وضعیت زندگیشان و نیز ناعادلانه بودن و طولانی بودن رسیدگی به درخواست پناهندگیشان منجر به هیچ تغییر جدی در شرایط آنان نشده بود، آنان تصمیم گرفتند تا اینبار با تحصن و سپس اعتصاب غذا و حتی دوختن لب های خود در مرکز شهر وورتسبورگ خواسته هایشان را دنبال کنند. اتحاد و همبستگی پناهجویان و مصمم بودن آنها در ادامه راهی که آغاز کرده اند منجر به جلب توجه افکار عمومی به اعتراض آنها شد. قبولی پناهندگی چند تن از پناهجویان متحصن، پس از مدتی نشان داد که اعتراض آنها میتواند به نتیجه برسد. از آنزمان تاکنون گروه های دیگری از پناهجویان در دیگر شهرها نیز اقدام به تحصن نموده و یا نسبت به وضعیت خود اعتراض کرده اند. بسیاری از این اعتراضات توسط ایرانیان پناهجو سازماندهی شده و یا آنها نقش فعالی در این اعتراضات دارند. اکنون علاوه بر وورتسبورگ، دامنه اعتراضات پناهجویان، شهرهای زیر را نیز شامل می شود: آوب، رگنسبورگ، بامبرگ، آوسبورگ، (همگی در ایالت بایرن)، زینسهایم (ایالت بادن- ووتمبورگ)، دوسلدورف، (ایالت نورد راین وستفالن) و اوزنابروک (ایالت نیدرزاکسن). سازمان های مختلف مدافع پناهجویان از این اقدام پناهجویان دفاع کرده و آنها را پشتیبانی میکنند. نظر به آنکه دادگاه قانون اساسی آلمان در حال بررسی شکایت انجام گرفته بر علیه قانون خدمات تامین اجتماعی مخصوص پناهجویان می باشد، این اعتراضات توجه بیشتری از سوی رسانه ها و افکار عمومی را به خود جلب کرده است. proasyl.de Lager Hesepe No border Camp |
24 تير 1391 | |
پناه جویان متحصن ایرانی در وورتسبورگ سایت انتگراسیون، 14.07.2012- حنیف حیدرنژاد در حالی که چندین ماه از تحصن پناهجویان ایرانی در شهر وورتسبورگ و اعتراض آنها به شرایط غیر انسانی هایم(کمپ) پناهندگیشان میگذرد، این اعتراض به تدریج گسترش پیدا کرده و اکنون چندین شهر مختلف در چندین ایالت آلمان را در نیز برگرفته است. اعتراض پناهجویان شهر وورتسبورگ پس از خودکشی یک ایرانی پناهجوی 29 ساله به نام محمد رهسپار شروع شد. او در تاریخ 29.01.2012 به دلیل غیر قابل تحمل بودن مجموعه فشارهای روحی ای که با آن درگیر بود اقدام به خودکشی کرد. یکی از این مهمترین فشارهای روحی، وضعیت اسفناک و غیر انسانی هایم پناهندگی وورتسبورگ بود. مخالفت با انتقال او به شهر محل سکونت خواهرش علیرغم تائید ناراحتی روحی او توسط پزشک، نداشتن هیچ گونه چشم انداز در مورد قبولی پناهندگی و محیط زندان گونه ی هایم پناهندگی از جمله دیگر فشارهای روحی بودند که محمد رهسپار از آن رنج می برد. بسیاری از پناهجویان ایرانی با دیدن سرنوشت محمد رهسپار از خود سوال می کنند که آیا آینده آنان نیز اینچنین خواهد شد؟ از آنجا که اعتراضات سالهای گذشته پناهجویان در مورد شرایط اسفبار وضعیت زندگیشان و نیز ناعادلانه بودن و طولانی بودن رسیدگی به درخواست پناهندگیشان منجر به هیچ تغییر جدی در شرایط آنان نشده بود، آنان تصمیم گرفتند تا اینبار با تحصن و سپس اعتصاب غذا و حتی دوختن لب های خود در مرکز شهر وورتسبورگ خواسته هایشان را دنبال کنند. اتحاد و همبستگی پناهجویان و مصمم بودن آنها در ادامه راهی که آغاز کرده اند منجر به جلب توجه افکار عمومی به اعتراض آنها شد. قبولی پناهندگی چند تن از پناهجویان متحصن، پس از مدتی نشان داد که اعتراض آنها میتواند به نتیجه برسد. از آنزمان تاکنون گروه های دیگری از پناهجویان در دیگر شهرها نیز اقدام به تحصن نموده و یا نسبت به وضعیت خود اعتراض کرده اند. بسیاری از این اعتراضات توسط ایرانیان پناهجو سازماندهی شده و یا آنها نقش فعالی در این اعتراضات دارند. اکنون علاوه بر وورتسبورگ، دامنه اعتراضات پناهجویان، شهرهای زیر را نیز شامل می شود: آوب، رگنسبورگ، بامبرگ، آوسبورگ، (همگی در ایالت بایرن)، زینسهایم (ایالت بادن- ووتمبورگ)، دوسلدورف، (ایالت نورد راین وستفالن) و اوزنابروک (ایالت نیدرزاکسن). سازمان های مختلف مدافع پناهجویان از این اقدام پناهجویان دفاع کرده و آنها را پشتیبانی میکنند. نظر به آنکه دادگاه قانون اساسی آلمان در حال بررسی شکایت انجام گرفته بر علیه قانون خدمات تامین اجتماعی مخصوص پناهجویان می باشد، این اعتراضات توجه بیشتری از سوی رسانه ها و افکار عمومی را به خود جلب کرده است. proasyl.de Lager Hesepe No border Camp |
اعتراض پناهجویان شهر وورتسبورگ پس از خودکشی یک ایرانی پناهجوی 29 ساله به نام محمد رهسپارشروع شد. او در تاریخ 29.01.2012 به دلیل غیر قابل تحمل بودن مجموعه فشارهای روحی ای که با آن درگیر بود اقدام به خودکشی کرد. یکی از این مهمترین فشارهای روحی، وضعیت اسفناک و غیر انسانی هایم پناهندگی وورتسبورگ بود. مخالفت با انتقال او به شهر محل سکونت خواهرش علیرغم تائید ناراحتی روحی او توسط پزشک، نداشتن هیچ گونه چشم انداز در مورد قبولی پناهندگی و محیط زندان گونه ی هایم پناهندگی از جمله دیگر فشارهای روحی بودند که محمد رهسپار از آن رنج می برد. بسیاری از پناهجویان ایرانیبا دیدن سرنوشت محمد رهسپار از خود سوال می کنند که آیا آینده آنان نیز اینچنین خواهد شد؟
از آنجا که اعتراضات سالهای گذشته پناهجویان در مورد شرایط اسفبار وضعیت زندگیشان و نیز ناعادلانه بودن و طولانی بودن رسیدگی به درخواست پناهندگیشان منجر به هیچ تغییر جدی در شرایط آنان نشده بود، آنان تصمیم گرفتند تا اینبار با تحصن و سپس اعتصاب غذا و حتی دوختن لب های خود در مرکز شهر وورتسبورگ خواسته هایشان را دنبال کنند. اتحاد و همبستگی پناهجویان و مصمم بودن آنها در ادامه راهی که آغاز کرده اند منجر به جلب توجه افکار عمومی به اعتراض آنها شد. قبولی پناهندگی چند تن از پناهجویان متحصن، پس از مدتی نشان داد که اعتراض آنها میتواند به نتیجه برسد.
از آنزمان تاکنون گروه های دیگری از پناهجویان در دیگر شهرها نیز اقدام به تحصن نموده و یا نسبت به وضعیت خود اعتراض کرده اند. بسیاری از این اعتراضات توسط ایرانیان پناهجو سازماندهی شده و یا آنها نقش فعالی در این اعتراضات دارند. اکنون علاوه بر وورتسبورگ، دامنه اعتراضات پناهجویان، شهرهای زیر را نیز شامل می شود:
آوب، رگنسبورگ، بامبرگ،آوسبورگ،(همگی در ایالت بایرن)، زینسهایم(ایالت بادن- ووتمبورگ)، دوسلدورف،(ایالت نورد راین وستفالن) و اوزنابروک(ایالت نیدرزاکسن).
سازمان های مختلف مدافع پناهجویان از این اقدام پناهجویان دفاع کرده و آنها را پشتیبانی میکنند. نظر به آنکه دادگاه قانون اساسی آلمان در حال بررسی شکایت انجام گرفته بر علیه قانون خدمات تامین اجتماعی مخصوص پناهجویان می باشد، این اعتراضات توجه بیشتری از سوی رسانه ها و افکار عمومی را به خود جلب کرده است.
در حالی که تا کنون چندین تن از پناهجویان ایرانی اعتصاب غذا کننده در شهر وورتسبورگ پس از اعتصاب موفق به گرفتن قبولی پناهندگی شده اند، "مانفرد شمیدت" رئیس اداره فدرال مهاجرت و پناهندگی آلمان که در جلسه ای در شهر وورتسبورگ که در تاریخ 11.07.2012. با حضور پناهجویان و سازمان های مدافع پناه جویان تشکیل شده بود، سخن گفت و تاکید نمود:"این یک سوء تفاهم بزرگ خواهد بود، اگر کسی فکر کند که ادارات تحت امر او بخاطر چنین فشارهائی سریعتر یا طور دیگری تصمیم خواهند گرفت". وی در مورد دلیل قبولی پناهجویان اعتصاب کننده گفت، "پرونده آنها از قبل در دست بررسی بوده است". در همین حال یک پناه جوی ایرانی در سالنی با حضور بیش از 100 نفر شرکت کننده از جا بلند شده و توضیح داد "هیچ کس نمیتواند انکار کند که تلاش و اعتصاب 113 روزه ما هیچ چیزی را تغییر نداده است. وی سپس به شرح وضعیت خودش پرداخته و گفت: یک هفته قبل از شروع اعتصاب از کارمندی که پرنده ام را بدست دارد سوال کرده بودم که چه زمانی در مورد من تصمیم گیری خواهد کرد و کارمند مربوطه گفت، اول باید به پرونده های سه سال گذشته رسیدگی کنم. این پناهجو ادامه داد، اما 17 روز بعد از شروع اعتصاب، قبولی ام را گرفتم". (ماینز پست)
نماینده سازمان مدافع پناهجویان (پرو آزول) نیز در این جلسه رئیس اداره مهاجرت و پناهندگی را مورد اتهام قرار داد که اداره او در سی سال گذشته هیچگاه فارغ از [اهداف و] نفوذ های سیاسی تصمیم گیری نکرده است؛ از جمله اینکه هرگاه آمار متقاضیان پناهندگی بالا رفته است، درصد قبولی پناهندگی پائین آورده شده است. وی خواستار آن شد تا این اداره با سرعت بیشتری به درخواست های پناه جویان پاسخ داده و اینکه پناهجویان حق بهرمندی از همراهی حقوقی (وکیل) را داشته باشند.
سازمان پرو آزول- مدافع پناه جویان همچنین در یک اطلاعیه خود "سیستماتیک بودن جدا سازی پناه جویان" را نشانه ای از یک "سیاست راسیستی (نژادپرستانه) نهادینه شده" دانسته و تاکید کرده است که با هرچه آگاه شدن پناه جویان و دفاع از حقوق خودشان، مخالفت با این سیاست هرچه بیشتر قوت میگیرد.
از آنجا که هنوز هیچ نشانه آشکاری از تغییر سیاست دولت آلمان و اداره فدرال در امور مهاجرت و پناهندگی در خصوص توجه به خواسته های پناه جویان دیده نمی شود، برخی از سازمان های مدافع پناه جویان در شهرهای مختلف در نظر دارند تا همچنان به اشکال مختلف به پشتیبانی خود در دفاع از اعتراضات پناه جویان ادامه دهند.
سایت انتگراسیون، 14.07.2012- حنیف حیدرنژاد
منبع:پژواک ایران