درود به مبارزان راه آزادي در سوريه كه ثابت كردند در كنش ها و منش هاست كه راه حق و باطل از هم تفكيك مي شوند، نه با شعار، ادعا و حتي باورهايي كه در اذهان داريم و اراده اي كه در تصميمات به خرج مي دهيم. كنار كشيدن از جنگ در حمص به خاطر اين كه كمك هاي انسان دوستانه بتواند به مردم برسند، نشان داد كه در سخت ترين گيرودار جنگ، شما هنوز به اصول انساني پايبنديد و دشمن بر شما پيروز نشده است، چون فراموش نكرده ايد كه براي چه پا در ميدان جنگ گذاشته ايد: هدف اصلي شما براي دفاع از مردم بي پناه و جلوگيري از كشتار بي وقفه مردم بوده و با چنين گزينشي ثابت كرديد كه هنوز هستيد. هر گاه چون دشمنان تان بي رحم و بي انعطاف شديد و تنها در لفظ مدافع مردم بوديد، بدانيد كه از دشمن تان داوطلبانه حامله شده ايد و آن زمان است كه ديگر سوي حق ميدان نيستيد و حقيقتاً شكست خورده ايد و حتي اگر كشته شديد، شهيد محسوب نخواهيد شد. تنها زماني شهيد خواهيد بود كه در هر كنش و منش تان، با معيار وجدان و تكيه بر انسانيت كه در فطرت هر انساني خفته است، رفتار كنيد. به ياد بسپاريد كه فتح زمين و تسخير قدرت هيچ گاه هدف پيامبران نبود، بلكه تنها نجات انسان هدف شان بود تا كساني را كه چون دژخيمان سوريه پست و غيرانساني شده اند، به انسان بدل سازند و به همين سبب بود كه آخرين پيامبر اسلام حتي پيشنهاد تقسيم اراضي شبه جزيره عربستان را نپذيرفت، چه رسد كه به خاطر آن جنگ كرده باشد. بدانيد كه هيچ خاكي مقدّس نيست، مگر اين كه روح خداوند در آن دميده شده باشد كه آن گاه مي شود: "انسان". اگر به خاطر حفظ بخش هاي تصرف شده در حمص مي مانديد، در حالي كه مي ديديد اينك حضور شما، لااقل ديگر به نفع مردم نيست، از انسانيت عقب نشيني كرده بوديد و با خروج از آنجا اين آزمون بزرگ را كه با مرور تاريخ در خواهيم يافت، تنها معدودي پيروز شدند، با موفقيت گذرانديد. اين بي شك نشان از حقيقتي دارد كه براي دريافت اش نياز به هيچ دوربيني نيست: اين كه وجدان هاي بيدارند كه اينك در مقابل حزب بعث و حاكمان سوريه ايستاده اند و سوي حق ميدان را به ثبوت رسانده اند. سوي حق و باطل ميدان تنها و تنها با چنين كنش ها و منش هايي است كه نفس متفاوت راه حق و باطل را تعيين مي كند. در حالي كه در تاريخ جنگ هاي كشورهاي متخاصم پيش مي آمد كه دو طرف ساعاتي را آتش بس مي دادند تا به مجروحان و آسيب ديدگان رسيدگي شود، حاكمان سوريه حتي به مردم خود نيز رحم نكردند و حاضر نشدند، كوچكترين انعطافي در حتي همان آدم كشي بي وقفه شان نشان دهند و ديگر نياز نيست تا دوربين ها بر كشتار، شكنجه، تجاوز و قتل هاي تعمدي كودكان و مردم عادي و خبرنگاران گواهي دهند كه همين رفتار حاكمان سوريه ثابت كرد كه از حيوان پست ترند. چون حيوانات به صرف غريزه و براي رفع گرسنگي به حيوان ديگري حمله مي كنند، نه براي زهرچشم گرفتن، تثبيت قدرت و حتي انتقام گرفتن و هر گاه كسي چنين شود، يعني به سرنوشت حاكمان سوريه و ايران دچار شده است كه معيارهاي كودكانه مذكور را با نفس متفاوت راه حق و باطل عوضي گرفته است و حتي زماني كه ادعاي مظلوميت مي كند، چون در عرصه قدرت و زور كم آورده، مظلوم نمايي مي كند و اگر به قدرت و اسلحه دست يابد، كاري با ديگران مي كند كه دشمنان اش نكردند و به تحقيق كه جهنم وجدان براي چنين كساني خلق شده است.

اما ما نيز رسالتي داريم. نرسيدن دارو و مواد غذايي به مردم و مبارزان به هيچ وجه قابل درك نيست. چون آن ها كه ديگر توسط شوراي امنيت منع نشده اند و حركت مناسب مقامات تركيه در تصويب اين كمك ها در مجمع عمومي بايد راه را براي كمك هاي بي وقفه باز كند و كشورهاي حامي مبارزان راه آزادي در سوريه نبايد به كمك هاي صليب سرخ و حلال احمر اكتفا كنند و از كانال هاي رسمي و غيررسمي بايد سيل اين كمك ها ارسال شود. اما كمبود سلاح كه توسط ارتش آزادي بخش سوريه مطرح شد، با توجه به اين كه در گذشته اين كمبود وجود نداشت، به معناي كم كاري در اين زمينه است و قطع ناگهاني سلاح يعني درست مثل اين است كه به كسي صندلي تعارف كنيد و او تا بخواهد بنشيند، صندلي را از زيرش بكشيد. چون تابوي عدم ارسال سلاح از مجاري قانوني را قبلاً شكستيد تا آنان در مقابل دجالان سوريه بي دفاع نمانند و حالا وسط معركه ناگهان دوباره يادتان افتاده كه كمك بايد از مجاري قانوني باشد، ديگر مايه بهت است! حتي اگر از طريق هوا نيز شده مي بايست بدان ها سلاح ارسال شود و مبارزان و مردم سوريه به اندازه اي كافي از طرف حاميان غربي شان حرف از حمايت شنيده اند، مگر اين كه با حاكمان جنايتكار پشت پرده ساخت و پاخت كرده باشيد! مبارزان و مردم سوريه همين حالا نيز فراتر از توان هر ملتي كه مي شناسيم از خود مايه گذاشته اند و اينك لااقل نبايد پشت شان را خالي كنيم. در صورتي كه مقامات غربي هنوز در اين خصوص ترديدهايي دارند، مقامات باوجدان تركيه بايد بي توجه به آن ها، كمك هاي تسليحاتي و لجستيكي لازم را به وفور به مبارزان برسانند و همين طور كشورهاي عربي نيز به شكل رسمي و غيررسمي اين كمك ها را ارسال كنند و راهكار مقامات كويت در تصويب اين كمك در مجلس مي تواند در دستور كار ساير كشورهاي عربي و اسلامي قرار گيرد. از سويي، فرماندهاني كه عمليات ارتش آزادي بخش سوريه را طراحي و عملياتي مي كنند، توجه كنند كه پهنه رزم در ميادين سرزمين سوريه هنوز از چنان جنگ هاي نامنظمي برخوردار نيست كه هم فضا را براي مقامات امنيتي سوريه كاملاً ناامن نشان دهد و هم عدم پيش بيني پذيري زمان و مكان ضربات، منجر به ريزش هاي ناگهاني عظيم در ساختار قدرت گردد. اين بدان سبب است كه رزمندگاني كه اينك اين عمليات ها را صورت مي دهند، با دوره هاي كوتاهي كه در جنگ هاي نامنظم ديده اند و برخي نيز حتي همان دوره را هم نديده اند، به عمليات دست مي زنند كه طبيعي است تاكنون نيز بيش از انتظار ظاهر شده اند، اما حمله به مراكز حساس و فرماندهي و ضربات كاري به مراكز امنيتي، نمي تواند توسط ايشان صورت گيرد و بايد كماندوهايي دوره ديده از كشورهاي دوست و حامي، اين عمليات ها را طراحي و عملي كنند. ضربات بايد چنان باشد كه ارتش سوريه كاملاً ابتكار عمل را از دست دهد و در سردرگمي و رفتارهاي واكنشي زوال يابد. حكومت سوريه با وضعي كه براي كشور پيش آورده هيچ شانسي براي بقاء ندارد و تنها سخن از سقوط زودتر براي توقف هر چه زودتر كشتار مردم است.

منبع:پژواک ایران