خوشا سیپیده دم سرخ و خم کهکشان، و غرش همزمان تفنگها و تیر خلاص وقتی به زانو می افتیم و رشته زندگی ورنج به دمی با قاطعیت قطع میشود و دیگر نیستیم هر چند به سرانگشت چرتکه اندازان شاید نامی در دفتری شهیدی، نام آوری تا پس از چندی در پس نام ما «گنده -پیره - پفتال - عجوزگان جادوکار» و«جاکشجلادانپفیوز تازه ی جلد نونفس» بنام زاد بوم و زاد بومیان سرین بجنبانند و بیضه بچرخانند قبای فتح بر قامت بیقواره ی ناساز راست کنند گیس و چارقد آرایند سبلت بتابانند قربانیانی نوین بیابند و چرخ و پر آسیای ایام در خم کهکشان در خون و خفت و خرافه و گند و گه بچرخد و موذنان بر فراز مناره ها عظمت بی تردید خدای را یاد آورند.....
و بحساب نیامدند
و بحساب نمی ایند
آنان که ذره ذره
سالیان دراز را در غربت میهن
یا میهنی غریب
بی نام و گمنام و یا بدنام
پرپر زدند وجان کندند
پرپر زدند وجان میکنند
و عمری
لحظه لحظه ، خنجر خورده،
سربریده و تیر باران شدند
سربریده و تیرباران میشوند
تا آخرین نفس را به تلخی
در کنج سرائی
خم خیابانی
خلوت بیمارخانه ای و گمنام جنونکده ای
بر آورند،
پدران و مادران ما
خواهران ما و برادران ما
فرزندان ما
و ما.....
خوشا سپیده دم سرخ
و خم کهکشان......
30 می 2014 میلادی
